Maziac – Permutations

Geschreven door op 24-08-2021 om 18:30.

Maziac is een experimentele, progressieve rockband uit Londen, genoemd naar een  computerspelletje uit de jaren tachtig. Na de debuutplaat Forged uit 2019 vuurt het powertrio uit Groot-Brittannië een nieuwe EP op het publiek af. Deze luistert naar de wiskundige naam Permutations en je rijdt er op nauwelijks vijfentwintig minuutjes reeds doorheen want de plaat telt slechts vijf nummers. 

Hoe dit uiterst korte album aanvoelt merk je trouwens reeds vanaf de eerste tonen. Met titeltrack Permutations vliegt de band er namelijk direct in. Er is geen kennismakingsronde nodig. Daarvoor is deze EP te kort. Een stevige mix van elektronische muziek en zweverige rock vormt eigenlijk de ruggengraat van de volledige plaat en dit is nog het best meetbaar aan de hand van dit eerste nummer. Toch is het Adrasteia – Grieks voor onontkoombaar, dank u Google – die mij het meeste aanspreekt. Dit is echt kwaliteitsspul. Een stevig ritmische riff slaat je rond de oren, waarna Tony Bests hamerende stem overneemt en het nummer nog heerlijk verder op jou blijft inhakken. Er is geen ontkomen aan. Goed gekozen titel.

Hierna verliest de EP – naar mijn gevoel – wat vaart. Met The Key doet de band nog een dappere poging om in dezelfde versnelling te blijven rijden, maar Move Me en Sunset verschillen qua DNA zo compleet van de andere nummers op deze EP dat het aanvoelt alsof je ineens naar een andere band zit te luisteren. Het zijn hele rustige ballades, die zich lijnrecht positioneren tegenover de hardere nummers aan het begin van de plaat. Let wel, aan vaart verliezen staat niet synoniem voor aan kwaliteit verliezen. Het is gewoon… anders. Dit is geen metal meer, maar blijft desalniettemin heerlijk progressief.

De band omschrijft zijn eigen muziek naast progressief vooral als eclectisch en daar klopt dus wel iets van. Het album is al even eclectisch als de bandleden zelf want de drummer komt uit Canada, de basgitarist is volledig Engels en de zanger is half Engels, half Salvadoriaan, maar groeide op in Nederland. 

De jongens omschrijven zichzelf als fans van Deftones, Tool, Mastodon en Devin Townsend. Ik hoor niet direct overeenkomsten, tenzij het zweverige element dat af en toe lijkt over te nemen. Desalniettemin verraadt het een zekere smaak die de bandleden hebben en duidt het op een richting die ze uit willen gaan met hun muziek. Ik kan dit alleen maar aanmoedigen. Dit is een atmosferische progband met potentieel. Benieuwd met welk materiaal de band in de toekomst zal komen aanzwaaien.

Label:

Eigen beheer, 2021

Tracklisting:

  1. Permutations
  2. Adrasteia
  3. The Key
  4. Move Me
  5. Sunset

Line-up:

  • Tony Best – Gitaar & Zang
  • Tim Stokes – Basgitaar & synthesizer
  • Marc Vachon – Drum

Link: