Zwart Metaal doet het uitstekend in België en Nederland. Weerzin, Hellevaerder, Schavot, Libethra en binnenkort Fluisteraars brachten de laatste weken reeds een plaat uit en ook deze Argwaan kon niet op het begrafenisfeest ontbreken. Met deze In a Surge Of Anguish brengt deze Nederlandse band zijn debuutplaat uit. Depri Black waarvoor nog geen pillen kunnen worden voorgeschreven. Muzikale scheermessen klaar voor eigen gebruik. Heerlijk plaatje hoor. Sta me toe dat we de schijf even samen overlopen.
Het album smijt zichzelf namelijk vanaf het eerste nummer knal op zijn luisteraar en laat daarna niet meer los. Endless Wander verweeft postblack met funeral black en dendert een zevental minuten lekker door. Het is dit nummer dat mijn aandacht trok. Ik wilde direct het hele album eens beluisteren, dus klik gerust eens op de link hieronder en wie weet raak je ook verkocht.
Van Delusive Virtue, over Necrobiosis tot A Welcome Ordeal, deze plaat slaagt erin een slepende pijn te vertalen naar hoogstaande atmosferische muziek. Het tragisch beklijvende Triestig is één van mijn favoriete nummers op de plaat. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden word ik totaal niet triestig van deze muzikale teraardebestelling. Nee, ik ben geen sociopaat, maar zulke muziek geeft me veel energie. Ken je dat gevoel? Dat je een nummer op plaat hoort en dat je gewoon weet, nee voelt, dat deze live nog een stuk indrukwekkender moet zijn? Naast Triestig heb ik dit gevoel ook bij het laatste nummer op de plaat: Our Hands, Gently Intertwined In Dismay. In een bijna negen minuten durende processie worden we op deze hymne naar de uitgang gereden in een lijkwagen. Mooie afsluiter. Ja, daar is die innerlijke sociopaat weer.
Ik ben er mij van bewust dat dit een depri black album is en dat de band er alles aan deed om zijn muziek zo depressief en uitzichtloos mogelijk weer te geven. Ik ben er mij echter ook van bewust dat ik erin slaagde om over deze muziek te schrijven zoals een dertienjarige zijn eerste liefdesbrieven neerpent. Beetje klef en overdreven verliefd. I regret nothing. Deze plaat is gewoon goed. Liefhebbers van Belgische en Nederlandse blackmetal moeten dit album echt eens opleggen. Of beter nog, in de gaten houden wanneer deze band eens gaat toeren. Liefste Argwaan, kom alsjeblieft eens naar Gent.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
