Headlines

Live-albums liggen mij zo niet. De vraag is zelfs of er veel mensen bestaan die dit soort albums lusten. Toch bestaan er uitzonderingen en zeker de laatste jaren verschenen er meer en meer heerlijke live-albums. De kwaliteit van opnemen en de geluidskwaliteit in de zalen is er nu eenmaal serieus op vooruit gegaan. Dat is ook direct de reden waarom deze 20 Years Of Gloom, Beauty And Despair - Live In Helsinki het bespreken waard is. Toevallig eens opgelegd thuis en ineens zijn we uren verder en ben ik nog steeds niet overgeschakeld naar Slayer of Gojira. Geloof mij, dat is bijzonder.Lees verder ›

Daar is hij dan. De opvolger van het monumentale Colors uit 2007. Het schept verwachtingen wanneer je als band je nieuwe album als opvolger van je beste album aankondigt. Hoewel de hele discografie van Betweeen The Buried And Me de moeite waard is, blijft Colors publieksfavoriet. Kan de band die hoge verwachtingen waarmaken? Between The Buried And Me neemt tachtig minuten de tijd om het te bewijzen. Allereerst is het een album zoals je kan verwachten. Groovy, verrassend, boos of volledig opgaand in de flow, dat is nog altijd het uitgangspunt. Een uitgangspunt dat wordt nagestreeft in diepgang en breedgang. Breedgang mag dan geen woord zijn, maar u begrijpt de strekking.Lees verder ›

Wanneer we het hebben over WITTR, of beter geschreven Wolves In The Throne Room, dan spreken en schrijven we over de atmosferische blackmetalband bij uitstek. Deze heren, afkomstig uit de regio Olympia, Washington, de Verenigde Staten van Amerika, komen al sinds 2004 met de ene na de andere magische, bezwerende plaat. Eén ieder van ons kent wel de albums Diadem Of Twelve Stars (het debuut) of het meest recente werk Thrice Woven, al wel weer vier jaar geleden uitgebracht via Artemisia records. Deze Primordial Arcana komt nu via de grote poort één ieders platenspeler bespoken. De platenboer van dienst is immers niemand minder dan het grote Century Media Records.Lees verder ›

De release van het nieuwe album van de Duitse thrashlegende Sodom stond aanvankelijk vlak voor het festivalseizoen gepland. Nu dat in het water is gevallen, is ook de release uitgesteld. Maar als teken van leven is er nu wel de Bombenhagel-EP met daarop een opnieuw opgenomen versie van de klassieker uit het oeuvre van de band en twee gloednieuwe nummers, opgenomen in de nieuwe bezetting en dus met de teruggekeerde Frank Blackfire en tweede gitarist Yorck Segatz.Lees verder ›

Bij Zware Metalen staren we over het algemeen liever naar sterren dan naar schoenen. Toch maakt Deafheaven dit shoegazealbum genaamd Infinite Granite het bespreken waard. Het vijfde studioalbum van de markante groep uit San Francisco leunt sterk op de sound van Britse shoegaze uit begin jaren ’90, zoals de albums Nowhere van Ride, Whirlpool van Chapterhouse en Souvlaki van Slowdive, maar klinkt nog altijd onmiskenbaar als Deafheaven. Zanger George Clarke laat zijn roemruchte blackmetalscreams meestentijds achterwege op Infinite Granite en klinkt meer zoals Neil Halstead, de zanger van Slowdive. Helemaal goed, want Deafheaven is ook nooit een blackmetalband geweest. Bevrijd van dogma’s laat het kwintet zich door meerdere genres inspireren en maakt hij precies de muziek die hij zelf nodig acht.Lees verder ›

Submersion is de tweede langspeler van Gdanian in een jaar. Deze Rus die nu in Berlijn woont maakt cinematische dark ambient. Een simpele rekensom leert dat dit zijn vierde album is sinds het bestaan van Gdanian. Genoeg getallen en wiskunde voor vandaag, over naar de muzikale sectie.Lees verder ›

Net veertien uur gevlogen, slecht geslapen en een lange rit met de auto naar huis. Tijd voor een hard plaatje, was het plan. Misschien leek die nieuwe van het Duitse Lantlôs een goed idee. Het zelfgetiteld debuut staat hier ergens nog in de platenkast, samen met opvolger .neon waar Neige zelfs de vocalen nog voor zijn rekening nam. Niet op zijn Alcest, maar nog lekker ruig en met muziek die prima de lading wist te dekken. Het bleek echter een slecht idee, want al gauw werd duidelijk dat de heren na zeven jaar broeden op het materiaal van Melting Sun, gekozen hebben om alles nog wat flauwer te maken. Gelukkig bestaat er nog zoiets als Red Bull.Lees verder ›

Frontman Anaiah Lei van het Amerikaanse DARE had een sterke behoefte om naast in deze straight-edgehardcoregroep ook in een 'all-black' band te spelen. Zodoende begon hij zijn eenmansproject Zulu en inmiddels is er inderdaad sprake van een band met meerdere leden.Lees verder ›

Voordat we ons licht laten schijnen op het leidend voorwerp van vandaag wil ik jullie even meenemen naar de bossen van Lapland. Niet dat Enshine hier zijn oorsprong vindt, maar het label waar de band is ondergebracht - met de prachtige naam Naturmacht Productions - heeft hier wel zijn zetel. Een minimaal onderzoek laat zien dat dit label vooral gespecialiseerd is in de zwarte metalen en ook enkele toppers onder de vlag heeft zoals Havukruunu.Lees verder ›

Wat krijg je als je riffmeister Rabea Massaad (Dorje, Toska en FrogLeap) opsluit met vellen-en-cymbaalmasseur Liam Kearley (Black Peaks)? Extreem vette instrumentale progressieve metal/mathrock is volmondig het antwoord. 2280 is het eerste werk van de band, maar er is ambitie voor meer.Lees verder ›

Death metal uit Miami, Florida. Altijd goed, dacht ik voordat ik het debuutalbum van Hexorcist een eerste luisterbeurt gaf. En o wat bleek mijn voorgevoel te kloppen! Deze Hexorcisten, zoals ze zichzelf noemen, blijven in de anonimiteit, maar het is wel duidelijk dat het echte old-school Morbid Angel adepten zijn.Lees verder ›

Voor het Spaanse industrial groovemetalcombo Shock After Collapse betekent Transcend dat ons bewustzijn loskomt van de vleselijke vorm, zodat we op een ander bestaansniveau geraken, dat wat dichter ligt bij datgene waar we thuishoren. Dat schijnt iets te zijn waar mensen in geloven. Voor de metalcommune is het gewoon een tweede album dat vijf jaar na het eerste komt. Lees verder ›