Imperial Domain – Portentum

Geschreven door op 21-12-2025 om 20:00.

Het was ex-collega Vos die de vorige plaat van dit Zweedse Imperial Domain, The Deluge, ergens in 2018 besprak. De band bleek toen na meer dan vijftien jaar weer opgestaan te zijn. We spreken hier over heren met tonnen ervaring: een aantal bandleden zijn nog actief zijn in andere bands als daar zijn Alkemia en Sarcasm bijvoorbeeld en ze roeren al sinds 1994 in het melodische deathmetalpotje.

Portentum is plaat nummer vier en komt tot ons via WormHoleDeath Records en opnieuw is er sprake van een artwork waar ik het niet helemaal warm van krijg. Het lijkt zo geknutseld dat ik me de vraag stel of het wel enige moeite heeft gekost, maar kom. Ik ga er me alvast niet dik over maken. Is het niet gewoon tijd voor een stevige portie melodische deathmetal vanuit de oude stoffige doos? Misschien wel. De band tracht met deze plaat aan te tonen dat alles waar de mens of de mensheid invloed op heeft, zich altijd kenmerkt door een cyclisch gebeuren. Iets wat heel lang geleden gebeurde, komt gewoon nog een keertje terug, daar kan je prat op gaan. Ik denk dat de heren voor een deel wel gelijk hebben.

Zo zijn we meteen aangekomen bij de opener die dit thema nog eens extra in de spreekwoordelijke verf zet, History Repeating. Het is een eerder klassiek aanvoelende melodische deathmetalstamper waarin alle elementen die je verwacht gewoon voorbij komen. Een goed verstaanbare grunt, twinleads, denderende drums, maar toch lijkt er iets te ontbreken. Wat dat ook moge wezen, ik kan er niet direct mijn vinger op leggen. The Die Is Cast is stevig en dendert eerder rustig verder terwijl een nummer als The Legacy ook wat voorzichtig, steriel, met een weinig agressie wordt gebracht. De solopartij die verglijdt in een leadlijn en in conclaaf gaat met de diepe keelreutels van de heer Öman verandert daar weinig of niks aan.

En zo rolt en dendert de plaat voorzichtjes, gewoon, door. Misschien is het dat wel. Het lijkt wel alsof de muziek op dit album gewoon te voorzichtig, te braaf gebracht word. Het lijkt wel of er één of andere handrem opstaat. Je voelt weinig of geen venijn, misschien wel iet of wat boosheid en agressie, maar ook dat ligt er niet meters dik bovenop. Een nummer als New World Order is daar nog een goed voorbeeld van. Lekker, bijna walsend maar niet overtuigend agressief. Drie nummers achter elkaar openen met een akoestische gitaar, je moet het maar doen. Op zich heeft het wel iets. Het meer dan zeven minuten durende, eerder episch aanvoelende Portentum heeft er wel baat bij.

De Zweden in dit Imperial Domain hoef je niet te leren melodische death metal te maken. Het lijkt wel of dit gewoon in hun bloed zit. Met dit Portentum tonen de heren aan dat het voor hen een koud kunstje is. Overtuigen doen ze me op zich niet. Dat ligt echter niet aan hun technisch vakmanschap maar gewoon aan het feit dat de composities me niet in de koude kleren kruipen. De heren hebben wel laten voelen dat doomy melancholische momenten in hun muziek thuishoren.

Score:

70/100

Label:

WormHoleDeath Records, 2025

Tracklisting:

  1. History Repeating
  2. The Die Is Cast
  3. The Legay
  4. New World Order
  5. Fragment Of A Dream
  6. Portentum
  7. Retribution
  8. Into Oblivion

Line-up:

  • Alvara Svenerö – Drum
  • Philip Borg – Gitaar
  • Peter Laitinen Sandström – Gitaar
  • Andreas Öman – Zang
  • Mattias Hansson – Bas

Links: