Na een ingeplande rustperiode, die door de pandemie wat langer duurde dan gepland, zit Monolord weer helemaal middenin het hectische artiestenleven. Slechts enkele weken geleden kwam hun nieuwste plaat Your Time to Shine uit en ondertussen touren ze heel Europa door. De Nederlandse zitconcerten zijn net een dag of twee achter de rug wanneer zanger Thomas V Jäger wat tijd heeft om via de mail enkele vragen te beantwoorden over het nieuwe album, en over hoe de afgelopen periode geweest is voor hem en de band.
Het is heel vreemd, die onzekerheid in een tour. Maar zolang niet de meerderheid van de optredens afgezegd worden, gaan we door. Tot nu toe is het geweldig. Het is heel anders dan een normale tour, omdat we soms zittend publiek hebben en er voor elk land andere regels en voorschriften zijn. Ondanks dat is het echt geweldig om weer onderweg te zijn. Dat was alweer twee jaar terug.
Gedurende de laatste twee jaar had Monolord veel meer tijd om aan een nieuw album te werken en was er meer ruimte om bij jullie families te zijn. Is er inspiratie die je uit deze laatste twee jaar haalt, iets dat je meeneemt?
De afgelopen twee jaar had ik veel meer tijd om door te brengen in de thuisstudio. Ik heb een goede creatieve ontwikkeling doorgemaakt in de laatste jaren. We waren heel druk met op tournee zijn en ik denk dat we een pauze hard nodig hadden. Niet zo lang als dit misschien, maar ik denk dat het wel even goed voor ons was.
Welke muziek en bands hebben luisterde naar in deze periode?
Ik denk niet echt dat ik naar andere muziek heb geluisterd omdat er een pandemie gaande is. Ik koop vaak nieuwe platen, oude platen en alles wat hier tussenin zit. Tijdens de tour die we nu doen heb ik een paar geweldige platen gekregen van een vriend uit Duitsland. Wat Aphrodite’s Child, Ian Matthews. En laatst in Nijmegen nog Mastodon – Crack the Skye gekocht.
Om het pandemie hoofdstuk mee af te sluiten. Wat zijn naast mensen die ernstig ziek worden elementen van de pandemie waar je zo snel mogelijk vanaf wilt?
Grenzen zijn klote. Fuck ‘em.
Tijdens ons concert in Brussel speelden we niet eens Empress Rising. Het was bevrijdend. Het is saai om voorspelbaar te zijn. We hebben online een paar opmerkingen gehad over hoe sommige mensen willen dat onze nieuwe albums net zo klinken als de oude. Ik stop nog liever met de band dan dat we iedere keer weer hetzelfde doen. Voor AC/DC werkt het goed om dit te doen. Maar voor ons is het geen optie.
Het nieuwe album klinkt inderdaad behoorlijk anders dan de andere albums. Het lijkt een wat schoner geluid te hebben. De zware stoner doom elementen zoals bij het debuut zijn bij sommige nummers meer naar de achtergrond verschoven. Als je kort luistert lijkt het bijna groovy en vrolijk. Alsof inspiratie van een vroegere boogie rock band van jullie zijn weg heeft gevonden naar Monolord, in een zwaardere setting weliswaar. Tegelijkertijd zeggen zegt de band dat met het nieuwe album de donkerdere hoeken van ‘riff street’ betreden worden. Wat wordt hiermee bedoeld en hoe zie je het terug in de muziek?
De wereld waarin we leven is soms erg hard en grauw. Als degene die de meeste teksten schrijft en als songwriter denk ik veel na over dood, schrijf ik over dood en hoe het lijkt alsof veel mensen hun heil zoeken in alles behalve hunzelf. De hoeveelheid pijn die wij mensen creëren voor elkaar is soms overweldigend en verdrietig. De laatste paar jaar is mijn persoonlijk leven omringd geweest met de dood van mensen die dichtbij stonden. Mijn belangrijkste uitlaatklep is muziek maken. Deze donkerte zit dus door alles heen.
Een paar jaar geleden kwam na een show in de Verenigde Staten een vrouw naar me toe. Ze vertelde me hoe haar beide ouders overleden waren binnen een tijdsspanne van zes maanden en dat onze muziek haar geholpen had om niet helemaal gek te worden van verdriet. Ze luisterde naar Monolord als troost. Ze wist niet eens waar de teksten over gingen, maar het had iets. Een vibe van iets dat haar door haar verdriet heen hielp. Dat is een heel mooi iets. En dan zijn er altijd die mensen die ons zeggen: “Hey, als de drums niet zo klinken als op Empress Rising, is jullie nieuwe album klote.” Alsof we albums maken voor mensen als hun. Ik creëer liever muziek voor de rouwende vrouw.
Het viel me trouwens op dat het de op eerste oog minst zware liedjes zijn zoals The Weary die jullie hebben uitgekozen om uit te brengen voordat het album uitkwam. Waarom wil je dat deze nummers eerst gehoord worden?
Wanneer je nieuwe muziek laat horen aan het publiek moet je iets nemen dat blijft plakken. Er staan twee kortere nummers op het album, dus daar zijn we voor gegaan. Ik vind trouwens niet dat het minder zwaar klinkt. Ik denk juist het zwaarder klinkt, door de dynamiek van het album als geheel.
Ik zou het niet een wegschuiven van verantwoordelijkheden willen noemen. Maar als je kijkt naar de wereld, denk je dat we genoeg doen? Zie je minder daklozen, minder armoede? Wij kunnen dingen beter maken voor iedereen, maar we doen het niet. Dus mijn hoop ligt bij de nieuwe generaties als ze niet allemaal depressief neervallen, omdat ze opgroeien in zulke deprimerende tijden. Er zijn zoveel mensen zonder huis in deze wereld, en dit kan verholpen worden. Maar de mensen met de financiën om dit te veranderen doen niks omdat het geen inkomen genereert.
Hoe is het dan, als docent, om je te realiseren wat voor wereld die kinderen die je lesgeeft voorgeschoteld krijgen?
Ze krijgen de problemen van meerdere generaties toegeschoven. Het begon namelijk allemaal niet met ons, maar toen een paar stomkoppen besloten andere landen te kolonialiseren, deze te claimen alsof ze van hun waren. Ondertussen namen ze geen verantwoordelijkheid voor de oorspronkelijke bewoners. En nu, met alle kennis die we vergaard hebben door de jaren, zie je nog steeds het niet nemen van verantwoordelijkheid. De stront hoopt zich nog steeds op.
Laten we met een iets lichter onderwerp afsluiten. Jij en de medebandleden vormen als sinds 2013 een band samen, 8 jaar alweer. Zie je jezelf over nog eens 8 jaar nog steeds muziek maken met Monolord?
Ik heb geen idee. Als ik zal als het kan absoluut nog muziek maken. Ik schrijf voortdurend nieuwe liedjes en zal dit blijven doen. Maar of ik in een band zit of iets anders? Ik heb echt geen idee.
Bedankt voor het beantwoorden van de vragen en ik hoop dat jullie de komende maanden kunnen blijven genieten van het eindelijk weer optreden.
Thanks!
Links: