Na een eerste EP in 2019 brengt Morgul Blade ons nu zijn eerste volwaardige album. Je hoeft geen enorme nerd te zijn om door te hebben dat de band zich voor zijn teksten laat inspireren door J.R.R. Tolkien. Thematisch kiest de band zo voor een behoorlijk platgetreden pad. Maar doen ze een Sarumannetje (een misleid flauw afkooksel dus) of een Sauronnetje (de Duistere Heer zelve! Bij wie ik me meteen nederig excuseer voor het gebruik van een voor zijn grootsheid ongepast diminutief)?
Volgens de promosheet combineert dit viertal epische, traditionele heavy metal met een hint van black metal, een veelbelovende combinatie. In mijn achterhoofd hoorde ik Manohobbits al een feestje bouwen met Bathoruman in Hobbitstee. Wanneer de dungeon synth intro overgaat in opener Morgul Blade, komen gitaar en drum zoals verwacht wat droog en stoffig over, geen sprake van een knallende powermetalproductie hier. De leadgitaar, die het nogal eenvoudige heavymetalnummer draagt, klinkt vol en ruimtelijk maar is hier naar mijn smaak te hard in de mix gezet, wat de kracht uit het nummer haalt. Ook de ten berde gebrachte blackmetalscreams blazen me niet meteen omver. Ook opvolger A Last Waltz Of Gevaudan, die als single uitgebracht is, is voor mij geen voltreffer. Het schiet wat steviger uit de sloffen maar hervalt al snel in een te kabbelend ritme. Niet meteen het feestje van het jaar dus, hoor ik u al denken.
Maar mijn harige hobbitoren spitsen zich plots tegen het einde van dit tweede nummer, wanneer een aantal cleane zangstijlen elkaar opvolgen.
Vanaf hier laat Morgul Blade gaandeweg zijn verschillende gezichten zien: de basis is heavy metal, jazeker, en de leads, die naarmate het album vordert beter in de mix zitten, durven al eens Iron Maiden voor de geest halen. Er is een blackmetalinsteek met de screams maar verder hoor ik vooral viking/pagan invloeden: wanneer de zuivere stemmen heersen, is Falkenbach nooit ver weg. Ook Malice In Wonderland (1998) van Raventhrone is qua zang een referentiepunt.
Op het akoestisch intermezzo Oak In The Mist gaat Morgul Blade helemaal voor folk, met prachtige stemharmonieën en sfeervol vioolgebruik. De zangstijl verschilt sterk van de heroïsche aanpak van de voorgaande nummers, maar werkt wonderwel.
Het volgende The Five Will Ride At Dawn combineert voor het eerst echt de screams en zuivere stemmen in één nummer en dit is waarlijk genieten geblazen. Met The Beacons Must Be Lit! volgt mijn persoonlijke hoogtepunt van Fell Sorcery Abounds. Na een huppelend heavymetalbegin wordt plots overgegaan naar een weemoedig refrein met toevoeging van ingetogen, smaakvolle keyboards. Kippenvel. De laatste lettergrepen deinen wat uit zoals wel eens placht te gebeuren op het einde van een metalnummer, om dan verrassend een doorstart te maken naar de beginriff. Na de herhaling van de strofe volgt opnieuw dat gevoelige refrein, eerst enkel de gitaren en wat drum fills (zo typisch en mooi als heavy metal maar zijn kan), waarna de heroïsche stemmen en screams zich bundelen. De melodie wordt daarna à la black metal herhaald: sneller, tremologewijs, met screams die dit keer wel effectief en krachtig uit de hoek komen. In het afsluitende titelnummer brengt Morgul Blade de intussen gekende elementen nog eens mooi samen.
Er zijn nogal wat albums waarop de eerste nummers knallen, maar de tweede helft minder sterk uit de hoek komt. Op zijn debuut doet Morgul Blade eigenlijk het omgekeerde: de minder sterke nummers staan in het begin. Geef deze beginnende band dus een kans en beluister zeker de voornoemde The Five Will Ride At Dawn en The Beacons Must Be Lit!
Toch eindigt het album een beetje in mineur: na het afsluitende titelnummer volgt een halve minuut stilte, om dan nog een korte outro te laten horen van anderhalve minuut. Persoonlijk vind ik het jammer dat een album zo afgesloten wordt. Dat is voor de volgende keer makkelijk te vermijden door de outro als laatste, apart nummer zijn plekje te geven.
Ondanks dit schoonheidsfoutje op het einde en het mindere begin weet Morgul Blade een aantal sterke nummers te brengen op dit Fell Sorcery Abounds, wat hen een plekje geeft aan de goede kant van de tachtigpuntengrens. Zeer benieuwd wat deze jongens nog uit hun hoeden zullen toveren in de toekomst!
Score:
82/100
Label:
No Remorse Records, 2021
Tracklisting:
- He Who Sits Upon the Black Throne of Angmar / The Morgul Blade
- A Last Waltz of Gevaudan
- In The Grip Of The Dark Lord
- Sons Of The Night
- Oak In The Mist
- The Five Will Ride At Dawn
- The Beacons Must Be Lit!
- Blood Has Been Spilled This Night
- Fell Sorcery Abounds
Line-up:
- Klauf – Gitaar, zang, keyboards
- Jep – Leadgitaar, keyboards
- Dan JP – Zang, keyboards
- Will Spectre – Drum, keyboards
Links: