Nog niet heel lang geleden had ik het voorrecht om te mogen schrijven over het debuut van Pupil Slicer. Het gretig gezelschap blijkt zowaar een tweeling te zijn met Cruelty. Ook die band komt namelijk uit Engeland en brengt met There Is No God Where I Am evenzeer zijn debuut, weliswaar via een ander label, maar toch. Een broeder van een andere moeder zullen we maar zeggen.Lees verder ›
Hier zijn ze weer, de heren van het Britse Ninkharsag. De band gaf ergens in september 2020 met Discipline Through Black Sorcery een teken van leven en dit na een aantal jaren uit beeld verdwenen te zijn. Dit gebeurde na het lanceren van het debuut, het magistrale The Blood Of Celestial Kings (2015). Een debuut dat toen nog uitkwam via Candlelight Records.Lees verder ›
Wat is fijner dan af en toe een plaat op te zetten die je voor je gevoel naar de grenzen van het heelal doet zweven? Het Zweedse Domkraft is zo’n band die de luisteraar met zijn psychedelische stonerdoom de aarde doet verlaten. De heren zijn ooit samengekomen door de gezamenlijke liefde voor bands als Spaceman 3, Monster Magnet en Sleep en hebben van daaruit een sound ontwikkeld die het relaxte psychedelische van de spacerock combineert met loodzware riffs.Lees verder ›
Heeft u het nog niet gevoeld wanneer u zich in de duisternis begeeft, genadeloos overgeleverd aan verborgen krachten die zich tegoed doen aan uw oudste angsten en diepstgewortelde verlangens, heimelijk verscholen onder het zwarte uitspansel van de nacht? Die sinistere kilte die zich als een doodse hand rond het hart sluit, door een ijzige wind meegevoerd uit koude graven? U raadt het al: de Koude Haat is terug. Drie jaar na het meer dan degelijke Sinister Creed komt Hellchrist Xul (Maurits Jansen voor de vrienden) uit de diepste krochten van de hel gekropen om de wereld te bestoken met album nummer vijf, dat teruggaat naar de essentie van het genre: bruutheid, boosheid en blastbeats.Lees verder ›
Wat mij de laatste tijd opvalt is dat platen vaak niet langer duren dan dertig minuten. Zo ook There’s no Light without Darkness. De tweede studioplaat van het Chileense powertrio Dixie Goat, uitgebracht op het Italiaanse Electric Valley Records. Het is absoluut geen showstopper, maar wilde het toch even kwijt.Lees verder ›
De videoronde van vandaag bestaat uit deze bands: Fractal Universe, Gloomy Grim, GOAD, Crippled Black Phoenix, Buried, Mordred, Halcyon Days, Serpents, Feanor, Snail, Second To Sun, Thy Catafalque, Evile en Suck.Lees verder ›
Het jaar is 2021 en het is lente in Nederland. Uit het raam zien wij korrels natte sneeuw naar beneden dwarrelen om afgewisseld te worden door dikke hagelstenen bij temperaturen rond het vriespunt. Wat dat betreft lijkt een Siberian Summer niet erg ver weg. De Estse band is een nieuwkomer in de ondergrondse scene op het gebied van extreme muziek.Lees verder ›
Tijdens dit schrijven zitten we inmiddels alweer bijna in de maand mei van het jaar 2021. Voor ondergetekende betekent dat iets meer dan drie jaar actief zijn met het schrijven van onder andere reviews. Dagelijks ontdek ik nog nieuwe muziek met deze hobby, maar daarnaast kom ik zo af…Lees verder ›
Als we op de bandfoto moeten afgaan zouden we een combinatie van Slipknot (drummer met masker), Steel Panther (gitarist met bandana) en Airbourne (semi-stoer kijkende bandleden met leren jasjes) kunnen verwachten. Gelukkig blijkt hier dat een foto ook weleens minder zegt dat duizend woorden. De hierboven geschetste combinatie moet overigens ook een bijzonder geluid opleveren. Neen, Burn Down Eden brengt ons melodische deathmetal.Lees verder ›
Eternal Hails. Dat is de titel van het nieuwe Darkthrone album, dat op 25 juni verschijnt. Het album kun je bestellen vanaf 28 april. Het album bevat vijf nieuwe nummers, die door Fenriz worden omschreven als “Five heavy dinosaurs looking in wonder and bewilderment at the stars”. De hoes werd reeds onthuld en ziet er als volgt uit. Lees verder ›
Nog maar net uit bed of al uren aan de slag? Sowieso een goed moment om wat nieuwe muziek door te nemen. Hier zijn Mental Cruelty, Nanowar of Steel, VodyStyx, Himnos, The Blegh Collective, Red Fang, Impure Wilhelmina en Sojourner.Lees verder ›
In een tijd waarin er al een tijd niet opgetreden kan worden, zoeken bands naar alternatieven en dan kom je al snel op een livestream uit. Bij Cryptosis is dat niet anders. Nadat ze het afgelopen jaar bezig waren met het opnemen van het nieuwe album Bionic Swarm, en het zoeken en vinden van een andere naam werd er natuurlijk een datum gekozen om het album live te presenteren.Lees verder ›
Rome regeert de darkneofolkscene. Zo denk ik erover. De Luxemburgse eenmansband bracht met Parlez-Vous Hate? album nummer zeventien uit en gaat gewoon kwalitatief sterk door met het brengen van slimme neofolk. Collega Yves wist vorig jaar het album The Lone Furrow te voorzien van de juiste bewoordingen zoals "akoestische diepgang en historische sensatie". Daarvoor deed hij Le Ceneri Di Heliodoro eer aan met de frase "vrij Amerikaans aanvoelende Nick Cave-melancholiek met andere talen erbij".Lees verder ›
De Benelux houdt van The Vintage Caravan en The Vintage Caravan houdt van de Benelux. De speciaalbier liefhebbende IJslanders hebben in België hun uitvalsbasis gevonden tijdens het festivalseizoen. Om die reden was het energieke retro trio veelvuldig live te zien in onze contreien. Met deze live optredens oogstten gitaarvirtuoos Óskar Loki Agusston, bassist Alexander Örn Númason en voormalig blackmetaldrummer Stefán Ari veel lof dankzij hun enorme passie, aanstekelijk enthousiasme en explosieve energie.Lees verder ›
Bij mening fan van de post- en/of proggy genres zal deze Etemen Ænka al wel in het vizier zijn. Laat dat echter geen reden zijn om er op Zware Metalen niet alsnog aandacht aan te besteden. Daarvoor is het tweede album van deze Schotten eenvoudigweg te goed.Lees verder ›
De Belgische coproductie Sound of Metal is in de prijzen gevallen op de uitreiking van de Oscars. De film over een drummer, geproducet door Bert Hamelinck van productiehuis Caviar, won de Oscar voor beste geluid en voor beste montage en verzilverde zo twee van zijn zes nominaties. “Na drie jaar werken aan dit project, is dit de mooiste afronding die we ons konden voorstellen”, zei Hamelinck vanochtend op Radio…Lees verder ›
In 2019 bracht Wheel hun debuutalbum Moving Backwards uit, waarmee de band goede kritieken in diverse media oogstte. Aan Zware Metalen ging het debuut echter nog geruisloos voorbij. Met de uitstekende opvolger Resident Human geeft de band alle reden om dit recht te zetten. MrJingles schreef een gloedvolle review over het nieuwe album en Marco slingerde zijn laptop aan voor een Skype-gesprek met voorman James Lascelles.Lees verder ›
Nadat ik het tranentrekkende marketingpraatje vol hyperbolen ben doorgeworsteld heb ik deze plaat maar eens opgelegd. The Cause of Shipwreck heet het, en het is een debuutplaat. Het is het werk van Blackbriar; een Nederlandse gothicband die al enige faam wist te behalen door het uitbrengen van een aantal geslaagde EP's. Voorafgaand aan deze release werd een succesvolle crowdfunding gerealiseerd. Het doelbedrag schijnt binnen 24 uur te zijn opgehaald. Toch knap als je als band het vertrouwen van je fans al kan krijgen, zonder dat je ooit een volledig album hebt uitgebracht!Lees verder ›
Op de redactie van Zware Metalen zijn we maar al te fan van Andy Marshall. Collega Bart verheerlijkte de muziek van de Schot reeds meermaals. Niet alleen de albums die Andy Marshall met Saor uitbracht konden rekenen op hoge cijfers, maar ook het laatste wapenfeit van zijn andere project Fuath bevalt.Lees verder ›
Ieder jaar staat er minstens één niet-black of -death metal plaat in mijn eindlijst. Qua power metal ging het de laatste jaren vooral om Orden Ogan, maar vorig jaar was daar ook plots Dynazty. Beiden bands die op AFM Records verschijnen. De nieuwe Orden Ogan valt me helaas wat tegen, dus tot nu toe bleef het droog op het vlak van power metal in 2021. Maar toen, toen viel plots Arion in mijn bakje. Fins, getoerd met Battle Beast, een stabiele line-up sinds 2011 (behalve dan een nieuwe frontman in 2015) en nu toe aan zijn derde langspeler. Ik had er nog nooit van gehoord en na het beluisteren van vorig werk hoefde dat ook niet. Alleen is er nu Vultures Die Alone. Lees verder ›
