Gelukkig zijn vrouwelijke muzikanten in de metal wereld steeds minder bijzonder. Als je deze regel ook maar iets anders dan positief leest, lees hem dan nog maar een keer. En voor straf nog een keer! En voor de meest vastgeroeste metaalkoppen zal ik het toch nog even uitleggen. Wat ik er mee wil zeggen dat er steeds meer vrouwen te vinden zijn in de contreien van de zware muziek. Zowel vóór als óp het podium wordt de verhouding tussen de bungelaars en de bumpers steeds dichter naar elkaar getrokken. Vroeger (o jee, daar gaat-ie weer…) kon je het verschil amper zien, zeker van de achterkant, dan waren beide geslachten in zwart leer en spijkerstof gehulde wapperende harenbossen. Als je tegenwoordig een festival weide bezoekt dan zijn de mannelijke wapper-manen grotendeels vervangen door kale koppen en wapper-baarden (net zo lang en nog stoffiger, ik spreek uit ervaring).
Het verschil tussen de beide seksen op muzikaal gebied is al helemaal niet meer noemenswaardig, als die al ooit de moeite van vernoemen waard is geweest! Op de instrumenten doen ze niets voor elkaar onder, alleen op zang gebied kun je verschil horen. Bij ‘cleane’ vocalen is het voornamelijk een kwestie van smaak welke stem je prefereert en is het geen kwestie van kwalitiet… kwaliteit! (Focus, Loeffen!) Bij gruntzang schreeuwen en krijsen ook beide hormonen je de veters uit de kistjes. Wat ik dus niét wil zeggen is dat deze dames niet bijzonder zijn, want dat zijn ze stuk voor stuk wel! Maar dat geldt ook voor alle kerels in de wereld van de snoeiharde muziek! Stuk voor stuk, muzikanten en luisteraars, allemaal! En jij ook!
Ik had het in een vorige recensie al over de verschillende soorten éénpersoonsprojecten en dit is zo’n type muzikale alleskunner. Haar zangstemmen zijn meer dan prima! Een aangename ‘normale’ zangstem, met voldoende emotie en soms een scherp randje. En dan trekt ze af en toe de overdrive over de stembanden voor een ongelofelijke putrochel die menig riool-ontstoppingsdienst het nakijken geeft. De gitaarpartijen zitten goed in elkaar, stevig hakwerk en mooie loopjes wisselen elkaar moeiteloos af. Bas en toetsen denderen er lekker onder door en zetten een mooie sfeer neer.
Dan de geprogrammeerde drums… Ik heb Sarahs eerste single A Clockwork Destiny ook even geluisterd en daar werd de drum verzorgd door een bungelaar van vlees en bloed. Dat vond ik persoonlijk wat beter werken omdat daar wat meer dynamiek en afwisseling in zat. Misschien als je zelf geen drummer bent dan heb je zoiets van: wat lul je nou?! Niks aan de hand met die trommelpartijen! Ok, dat snap ik dan ook wel en doordat ze bijna de hele tijd gebruik maakt van dik aangezette tomroffels als ritme heeft dat ook wel een bepaalde hypnotiserende werking die… tja…, werkt! Dus geen standaard poeke-pakke-hopsakee drumwerk voor mevrouw Halter. Ook bijzonder, maar geeft ook niets: zelfs ik mis ze niet. Maar wat ik ook niet gemist zou hebben zijn de opvallend penetrerende hi-hat tikken die op (na verloop van tijd) erg voorspelbare plekken zijn gezet. Maar dan zit ik echt heel diep in detail te zeiken.
Van de vier door haar zelf geadverteerde zware stijlen (progressief, alternatief, symfonisch en death) komen vooral de eerste twee het meest naar voren. Ik hoor er zelf ook nog wel wat psychedelisch stoner grunge in. Maar luister gewoon eens en bepaal voor jezelf in welk hokje deze EP gestopt mag worden. Of ga gewoon helemaal van hok los en geniet van de muziek! Gooi je haar los, waar dit dan ook maar mag zitten en wapperen maar!
Label:
Sparrow Heart Records, 2023
Tracklisting:
- Scatter
- Bad Touch
- Ravenlore
- The Doom That Binds Us
Line-up:
- Sarah Halter – Alles
Links: