Headlines

Sól án varma, gewoonweg vertaald als zon zonder de capaciteit tot uitzenden van stralen, is een IJslands project. Dit project, want ik kan het maar moeilijk een band noemen, is eigenlijk ontstaan in het vooruitzicht van het Roadburn Festival editie 2018. Het was Walter Hoeijmakers, de directeur zelf, die naar IJsland vloog en een ontmoeting had met  T.Í. en D.G. actief in onder andere Misþyrming, Naðra, Núll, Drottinn en nog zovele andere bands. Hij wilde voor zijn festival iets speciaals, iets unieks komende vanuit deze extreme blackmetalscene, iets speciaals vanuit de zogenaamde IJslandse Vánagandr-elite.Lees verder ›

Toen ik vaststelde dat de laatste van Bell Witch nog niet aan een bespreking onderworpen was, vroeg ik zonder verder nadenken de promo aan. Future’s Shadow Part 1: The Clandestine Gate. Tegelijk ook de titel van het enige nummer op de nieuweling. Drieëntachtig minuten en vijftien seconden aan muziek. Toch even slikken, ook al had ik het moeten weten: op het vorige album had Bell Witch immers al iets gelijkaardig geflikt (het op deze zwaarste der sites goed ontvangen Mirror Reaper, dat al dan niet toevallig ook op 83 minuten afklokt).Lees verder ›

Black Sorcery is afkomstig van Rhode Island en dan zitten we inderdaad weer in de Verenigde Staten van Amerika. Dit Deciphering Torment Through Malediction, dat in een beperkte oplage van honderd stuks wordt uitgebracht door Eternal Death Records is de eerste volwaardige plaat van dit viertal. Een viertal dat toch al wat ondergrondwatertjes heeft doorzwommen. Ze maakten immers deel uit van Bog of the Infidel, Sangus, Nefarious en Sorcery, hoe gepast. De band legt zich niet toe op de modernere kant van de black metal maar wil vooral vissen uit de rijke blackmetalhistorie en verwijst dan ook graag naar grootmeesters als Gorgoroth, Behexen of Satanic Warmaster. En dan zit je wel goed denk ik.Lees verder ›

Blackened deathcore: een genreaanduiding die tegenwoordig geen wenkbrauwen meer zal laten fronsen onder velen van jullie. Vermoedelijk klik je nu al deze review weg of beweeg je jezelf richting het puntje van je stoel. Als paddestoelen schieten orkesten in deze hoek van onze geliefde muziek uit de grond, haast tot vervelens toe in enkele gevallen. Mental Cruelty uit Karlsruhe gaat al wat te lang mee om het gezelschap onder de categorie mee-eters te moeten scharen, maar de singles die deze deathcoreband in aanloop naar het nieuwe Zwielicht uitbracht lieten zonder meer een moderniseringsslag horen die perfect bij de nieuwe lichting deathcore past. De overstap van Unique Leader Records naar Century Media Records is daar eveneens passend bij.Lees verder ›

Dertien minuten en 40 seconden, zoveel tijd heeft Grub Nap nodig om zes nummers door je strot te rammen. De pummelende hardcoreband, zelfverklaard 'slow 'n low' uit Leeds, VK, bestaat uit enkel twee leden. Leden die we kennen van DVNE, Cattle en Thank With A Portion. Even serieus, DVNE, is verplichte kost voor elke prog-en postliefhebber. Fantastische band. Waar DVNE traag en methodisch te werk gaat, gooit Grub Nap alle subtiliteit en voorzichtigheid tien verdiepen omlaag door een nog gesloten raam. Vandaag op het menu: 'glasscherven en beton'. Lees verder ›

Als doorwinterde bezoeker van Zware Metalen weet je natuurlijk al lang dat Reverorum ib Malacht opgenomen moet worden in je jaarlijst, als je enigszins serieus genomen wil worden in het blackmetalsegment. Ook Blut Aus Nord mag niet ontbreken, zo ook dit jaar. Reverorum ib Malacht klopte reeds drie keer op dezelfde nagel dit jaar, maar dit is flagellantisme dat het langst zal blijven hangen in 2023. Emet Amen en Aieganzes Aigonzis: Angels of God zijn anders. Omwille van tijdsgebrek - de missie om mezelf op professioneel en fysiek vlak letterlijk op te blazen - zullen jullie het ook met Kyrie Eleison moeten doen dit jaar. De prijzen op het net voor deze plaat stijgen ondertussen sneller dan Here Jezus op Hemelvaart, leg dus alvast uw vakantiegeld aan de kant - alsof je van werkgever gaat veranderen - als je kans wil maken op deze release.Lees verder ›

Portugezen die een mix van grind, thrash en death metal maken. Dit Besta passeerde in het verleden al eerder de burelen van Zware Metalen, te weten in 2014 met John Carpenter en in 2019 met Eterno Rancer. Deze recensies waren vrij positief en met name de pistwoeste speelstijl werd…Lees verder ›

Als deze release niet op Pelagic Records was uitgekomen, was hij vermoedelijk nooit besproken op uw favoriete metalsite. Op The Complex Inbetween van JeGong staan namelijk geen gitaren, dreunende bassen of geschreeuw. De muziek wordt volledig ingespeeld door synthesizers en drums. Dat levert een plaat op die grofweg het midden houdt tussen post rock, industrial en krautrock. The Complex Inbetween is de tweede plaat van deze twee Zwitsers en bevat iets meer dan 40 minuten aan informatie. De acht nummers die voorbijkomen doen me in grote lijnen denken aan een wat zwaardere versie van Public Service Broadcasting. En een stuk duisterder vooral. Want lichtvoetig wordt het nergens op deze plaat. Het klinkt als het ware alsof industrial door een postrockfilter wordt getrokken.Lees verder ›

Iedereen die ook maar een beetje thuis is in moderne beatdown, is wel bekend met Street Soldier. Deze vierkoppige formatie uit Engeland maakt al sinds 2018 menig show onveilig door keiharde beatdown te mixen met nu-metal en een vleugje rap. Als ik de informatie van de meegestuurde biografie moet geloven maken ze het live zelfs zo bont dat de mannen een verbod hebben om op te treden in hun eigen York. Iemand van de moshpolitie die daar meer over weet mag zich bij mij melden, ik ben namelijk dol op hardcoregossip!Lees verder ›

Aargh, dat was weer een hele poos geleden dat ik nog een plaat in mijn tien tengels gestopt kreeg afkomstig van het Old Temple-platenlabel van platenbaas Eryk! Het moet zowat 2005 geweest zijn denk ik. Het waren allemaal brute death-/blackmetalplaten die toen werden losgelaten door het label. Vervolgens verloor ik Old Temple en zijn releases wat uit het oog. Nochtans bleef het bestaan en gestaag wat plaatjes uitbrengen.Lees verder ›

Tijd voor thrash! Althans… wat krijgen we nu? Heb ik wel het goede album te pakken? Ik heb mij toch echt opgegeven voor de nieuwe plaat van het uit Engeland afkomstige Evile en die staan toch bekend om hun agressieve thrash metal. Het nieuwe album The Unknown lijkt echter een hele andere weg in te slaan. Dat vergt verder onderzoek!Lees verder ›

Omdat Dymna Lotva niet eerder werd besproken op Zware Metalen volgt hier eerst wat achtergrondinformatie over deze band bestaande uit twee personen. De twee leden besloten tot de oprichting 0p 8 november 2015, de dag waarop landgenoot en mede-Wit Rus Svetlana Alexandrovna Alexievich de Nobelprijs voor literatuur won. In 2020 kozen de bandleden ervoor om openlijk de kant te kiezen van de tegenstanders die het niet eens waren met het regime van Lukashenka. In 2021 werd Lesley Knife (die gastvocalen verzorgt op de dan actuele single To Freedom) voor het gerecht gedaagd en werd het Dymna Lotva verboden in Wit-Rusland op te treden. Om arrestatie te voorkomen kiezen beide bandleden hun heil in Oekraïne. Daar raakten ze rond de stad Irpin betrokken bij de belegering, raakten elkaar kwijt en vonden elkaar weer in buurland Polen.Lees verder ›

Langs alle undergroundkanalen wordt dit post-hardcore/noiserock trio uit Oslo, Noorwegen gelauwerd. Gevormd in 2020 waren deze jonge wolven slechts 22 en kwamen al snel met een paar stevige singles. Debuut-EP Jumping/Dancing/Fighting uit 2022 deed een frisse wind door het post-hardcorelandschap waaien en liet zien dat de urgentie van post-hardcore ook op een unieke chaotische wijze gebracht kan worden waarbij er meermaals in hetzelfde nummer van groove wordt gewijzigd. Denk het inventieve Squid meets de verhalende en epische hardcore van Defeater. Als je als zo een jonge groep muzikanten kan uitspringen in een oververzadigd genre dan ben je steengoed. Laten we niet vergeten dat dissonante en majestueuze melodieën elkaar afwisselden als een tagteam van op elkaar ingespeelde middenvelders- en spitsen om de ene na de andere rake schoten te maken.Lees verder ›

Vier dames in één band die death metal spelen: het is haast net zo ondenkbaar als een witte raaf. Twee jaar geleden bracht het viertal zijn debuut Echoes Of The Soul uit en nu schuiven de Braziliaanse dames een nieuwe plaat genaamd Shades Of Sorrow naar voren. Dit weliswaar met een wijziging in de bezetting en daardoor volledig Zuid-Amerikaans, want een jaar na de eerste plaat verlaat Sonia Anubis de band en vinden de overige drie kort erna in Jéssica di Falchi de juiste vervanging. Wederom heeft Jens Bogren de mastering voor zijn rekening genomen en de aangeleverde promotekst doet ons beloven dat er weinig aan het muzikale strijdplan gesleuteld is.Lees verder ›