In 2012 was mijn collega Wouter er als de kippen bij om Obsidian Sea te reviewen. Destijds nog een veelbelovend tweetal, heden ten dage een krachtig drietal. Uit Bulgarije komen de mannen. Pathos is het vierde album sinds de oprichting van de band in 2009.Lees verder ›
Het vorige album Justice Elite kon me twee jaar geleden maar weinig bekoren. Het weerhield de band er niet van om nu met een derde album op de proppen te komen. Freaks And Clowns heeft de kritiek blijkbaar niet ter harte genomen want waar ik eerder schreef dat twaalf nummers wat veel van het goede is, staan er op We Set The World On Fire liefst dertien nummers.Lees verder ›
Oei. Ja, oei. Oei in de zin van: “wat moet ik hier nu mee aanvangen?” Eind 2020 slaagde het Zweedse Diamond Dogs erin een leuk rockalbum uit te brengen: Atlantic Juice. In de recensie daarover schreef ik toen “Diamond Dogs klinkt als een boogiënd ballroomorkest, maar dan positief bedoeld. Een zestal waarvan je weet dat ze je een lekker klinkend optreden gaan bezorgen, maar zonder headbangmogelijkheid”.Lees verder ›
De laatste woensdag alweer van deze maand, die we vervolledigen met clips van Immolation, Shining Black, Gronibard, Falls of Rauros, Malevolence, E-L-R, Deserted Fear, Ten, Sâmbăta Morților, Dead End Finland, Absent in Body, Oceans of Slumber, Evil Invaders, Bomber, Kyuketsuki, In Aphelion, Dymytry, downset., Gus G., Caliban, Memphis May Fire, Ibaraki met Nergal en Bloodywood.Lees verder ›
Het eerste album van 2022 dat ik voor Zware Metalen kon recenseren, was Change The World van het Duitse WolveSpirit. De bans kiest ervoor nogal wat invloeden van classic rock in hun muziek te verwerken, wat in dit geval tot een album heeft geleid dat liefhebbers van degelijke traditionele hardrock met een retrosausje in hun eindejaarslijstje mogen plaatsen. Zangeres Debbie Craft en toetsenist Oliver Wolfheart willen graag hogerop met de band, hadden onze recensie gelezen en staan ons met plezier uitgebreid te woord. Lees verder ›
Zware Metalen zit momenteel in het Facebookstrafbankje. De afgelopen periode hebben we drie keer een overtreding volgens de standaarden van het sociale medium. Onze straf: verminderde bereikbaarheid.Lees verder ›
Daarnet bereikte ons het triestige nieuws dat Mark Lanegan op 57-jarige leeftijd is overleden in zijn woonst te Killarney, Ierland. Het nieuws werd wereldkundig gemaakt op zijn eigen Facebookpagina. Op dit moment is geen verdere informatie beschikbaar. De familie vraagt dat de privacy gerespecteerd wordt en wil in alle sereniteit rouwen om het verlies van een groot muzikant en familieman. De vroegere frontman van Screaming Trees was een gevierd…Lees verder ›
Koning en Keijzer zijn terug! Waar is de Admiraal? Ik zou het niet weten. Wat ik wel weet, is dat Walg zich al op de melodische blackmetalkaart gezet had middels hun debuutplaat, Walg, die uitkwam in september van vorig jaar. Nu komen de heren prompt aandraven met de opvolger, II. Heerlijke plaat was het, dat debuut, het scoorde terecht 85 punten. Het album katapulteerde je ook direct terug naar de tijd toen de eerste album's van Old Man's Child, Covenant en Dimmu Borgir uitkwamen. Kan deze opvolger het debuut benaderen of zelfs overstijgen, dat is de vraag.Lees verder ›
Nieuw-Zeeland staat vaak aan de top van lijstjes als het over ontdekking, levenskwaliteit, of zelfs gewoon “het beste land ter wereld” gaat. Toch loopt er hier en daar ook een blackmetalband rond. Meer nog, meer black metal dan Olde Throne kan een bandnaam niet worden. Inhoudelijk bezingt Harrison McKenzie, mijnheer Olde Throne zelve, uiteraard niet het fantastische Nieuw-Zeelandse leven. Hij richt zich daarentegen op de Schotse en Ierse geschiedenis en Keltische mythologie. Lees verder ›
Blijkbaar hebben een aantal leden van Ashen Horde, Catheter en Vimana zich tegenwoordig verzameld in Abhoria. Deze Amerikanen brengen nu via Prosthetic Records hun debuutalbum, Abhoria, uit. Volgens het meegeleverde schrijven van de platenboer hebben de leden elk hun duit in het zakje gedaan via de elektronische snelweg en zijn ze, nadat het album klaar en opgenomen was, pas met elkaar beginnen spelen. Gek toch, maar ja, dat kan ook natuurlijk. Je hoort dat toch niet noodzakelijk aan de muziek die de band aflevert, of toch?Lees verder ›
De bekendste metalband van Moldavië heeft een nieuw album. Ik heb het natuurlijk over Infected Rain. Als je geboren werd in Sovjet-Moldavië - net naast Oekraïne en Tsjernobyl - is zo’n bandnaam niet zo gek gevonden natuurlijk. Het Oekraïense Jinjer komt trouwens uit dezelfde windrichting. Daarmee houden de overeenkomsten niet op hoor. Beide bands maken melodieuze deathmetal en hebben een frontvrouw die zowel het grunten als de clean vocals beheerst. De onderlinge strijd verliezen Infected Rain en zijn frontvrouw Lena Scissorhands echter. Jinjer is een veel grotere naam, met in de breedte veel betere muziek en Lena klinkt niet altijd even overtuigend of krachtig, of toch in ieder geval niet als je haar in de weegschaal zou leggen met Tatiana Shmailyuk van Jinjer, wat - toegegeven - geen eerlijke wedstrijd is.Lees verder ›
Terwijl stormen ons land teisterden met windvlagen, grijze luchten en nattigheid, begon ik mijn zoektocht naar bijpassende muzikale ondersteuning. Dergelijke meteorologische troosteloosheid vraagt om droevige klanken van melancholie. Die weet ik te vinden in Æquorea, een Amerikaans post-doomkwartet afkomstig uit Nevada City, Californië.Lees verder ›
De vorige plaat van Toundra, Das Cabinet des Dr. Caligari, werd door mijn collega Yves beloond met 90 punten. En terecht. Waar Das Cabinet des Dr. Caligari Toundra’s versie is van filmmuziek bij de stomme film met dezelfde titel, is Hex een terugblik op wat de wereldwijde coronacrisis bij de band heeft opgeroepen.Lees verder ›
Fans van blackened death zullen de naam Kanonenfieber ongetwijfeld herkennen. Het Duits(talige) eenmansproject wist vorig jaar behoorlijk te imponeren met zijn indrukwekkend debuut Menschenmühle. Inmiddels is er nieuw werk verschenen dat feilloos aansluit bij dat eerste album. De tekstuele rode draad is oorlogsthematiek. Het werd hoog tijd om eens bij te kletsen met Noise, de man achter het project, en hem het spreekwoordelijke vuur aan de schenen te leggen over de recente ontwikkelingen en het verloop van 2021.Lees verder ›
Ager Sonus is geen metalband maar brengt filmische, instrumentale muziek met een bij momenten ritueel karakter. Niflheim staat in de Noorse mythologie voor het Rijk der Nevelen met godin Hel als gastvrouwe, waar de doden rondwaren en de levenden niet veel te zoeken hebben. Een sfeer die Ager Sonus knap weet neer te zetten.Lees verder ›
De wereld van de Nederlandse black metal lijkt soms wel op een poel. Wie alle releases in een kuil gooit en vervolgens een duik neemt om er de zwartste parels uit te vissen, loopt het risico nooit meer boven te komen vanwege het immense aanbod aan kwalitatief uitstekende platen. En alsof er nog niet genoeg van zijn, levert het uit Rhoon afkomstige Locus Amoenus ook nog eens een bijdrage aan dit zwarte water. Het tweede album Wangestalte ligt alweer een tijdje te wachten om opgevist te worden.Lees verder ›
Stein Aklsen, de man achter dit Minneriket, is blijkbaar een manusje-van-alles. Niet alleen is hij in staat het gros van de muziek die hij schrijft zelf te brengen. Ook is hij in staat gebleken dit gehele album zelf op te nemen en te mixen. De brave man trok ook nog eens door heel Noorwegen om omgevingsgeluiden op te nemen en integreerde deze vervolgens in zijn composities. Daarnaast mag je gerust een blik werpen op de lijst van artiesten die hebben meegewerkt aan dit vijfde album, Gjennom Meg Går Ingen Til Hvile. Heer Aklsen vond trawanten en medebroeders over de gehele wereld.Lees verder ›
Sorcerer is samen met Candlemass waarschijnlijk de grootste doomband die ooit uit Zweden kwam. Beide bands zijn ook al sinds de jaren ‘80 bezig en blijven maar gaan. Dit resulteerde in 2020 in het schitterende album Lamenting of the Innocent. Zoals zoveel bands had Sorcerer echter tijd met hopen tijdens de coronacrisis. De band komt daardoor aanzetten met een nieuwe EP. Geen nieuw werk, of toch niet helemaal, maar vier covers van bands die de jongens van Sorcerer duidelijk hoog hebben zitten.Lees verder ›
Iemand zin in Franse metal? Nee, eens niet Gojira, maar Dagoba uit Marseille komt gezwind aanzetten met een fris, nieuw album. By Night heet de plaat en Napalm Records vroeg ons heel lief om deze te beluisteren en indien mogelijk te bespreken. Het label gelooft immers hard in deze band. Stap voor stap bouwde Dagoba namelijk aan zijn carrière. Opgericht in 1997, een eerste album in 2003 en sindsdien met iedere nieuwe schijf een stap voorwaarts gezet. Je kan bezwaarlijk zeggen dat Dagoba het allemaal cadeau heeft gekregen. Eerst werd de lokale scene veroverd (Dagoba, 2003), maar al snel gaf heel Frankrijk zich over aan deze band (What Hell Is About, 2006) en hey, het was eens niet aan de Duitsers deze keer.Lees verder ›
Tijd voor wat verse thrash! Of nou ja, vers… niet helemaal, maar toch wel. Het Canadese Annihilator komt namelijk met een heruitgave van het uit 2007 afkomstige album, Metal. Toepasselijk heet deze versie dan ook Metal II. En om het dan net even anders te maken dan het origineel, zijn alle nummers op een andere plek ingedeeld.Lees verder ›
