Headlines

Vorig jaar schreef ik een recensie over Grief de vorige plaat van het Amerikaanse Everson Poe, waarover ik zeker te spreken was. Het bleek een album met een hoog cinematografisch gehalte, waarbij ik aangaf dat dit misschien niet voor iedereen is. Op The Night Country laat Mae Shults wederom haar demonen los. Gedurende de opname werd Mae zelf opgenomen wegens psychische problematiek. De beste muziek komt vaak voort wanneer de musicus zelf een slechte periode doormaakt, hier zijn talloze voorbeelden van. U kent ze ongetwijfeld wel. Als dit een voorbode mag zijn, dan zijn bij mij de verwachtingen alvast hooggespannen.Lees verder ›

Het leven verandert constant. Bands ontstaan of vallen uiteen, bands veranderen hun sound of slaan aan het experimenteren terwijl nog andere met moeite nog nieuw werk uitbrengen. Middenin deze zee aan veranderingen ligt een golfbreker van betrouwbaarheid en continuïteit. Crowbar brengt namelijk met de regelmaat van de klok nieuw werk uit en slaat hierbij amper of nooit aan het experimenteren. De band levert snoeiharde en soms langzame sludge metal af en dat is op deze nieuwste schijf niet anders. Enkel de bezetting is de laatste dertig jaar verschillende keren gewijzigd. Zanger en wandelende, rokende gitaar Kirk Windstein lijkt hierbij de enige echte constante te zijn. Al lijkt het tegenwoordig wel mee te vallen met dit soort stoelendans. Enkel basgitarist Shane Wesley werkt voor het eerst mee aan een Crowbar-album en ook hij draait ondertussen reeds mee sinds 2018.Lees verder ›

Het is toch ook een rare en bizarre tijd waar wij allen in leven. Het ene is nog niet voorbij (pandemie) of het andere staat al voor onze deur (de oorlog in Oekraïne). Gelukkig hebben we nog steeds muziek, iets wat mensen wereldwijd nog steeds doet verenigen, dus tijd voor een nieuwe recensie. En laat ik voorop stellen dat ik het nieuwe album van het Duitse Warpath geheel random heb uitgekozen en nog vóór de hele Russische invasie begon. Maar nu toepasselijker en herkenbaarder dan ooit luister ik naar de plaat, getiteld Disharmonic Revelations.Lees verder ›

Twee heren, Nihil en Nevel, verenigen zich onder de naam Nyrak. Deze Belgisch/Duitse formatie heeft al menig watertje doorzwommen. Zo vind ik terug dat beide heren bijvoorbeeld nog respectievelijk actief zijn in Lichfield, Voidwork en Gotmoor. Deze laatste blackmetalband bracht recentelijk nog het krachtige Zonderlingen uit. Maar liefst elf nummers hebben de beide heren verzameld op hun debuutalbum dat voorzien is van progressieve blackmetal. Trek er de intro, de interlude en de outro af en je hebt dus acht volwaardige nummers. Niet dat deze veelal instrumentale stukjes niet bijdragend zijn, ze zetten wel degelijk de sfeer, ze laten echter niet toe de band volledig te onderkennen.Lees verder ›

Nee, ik draag geen geitenwollen sokken, zit niet uren in kleermakerszit om te mediteren en brand ook geen wierook in huis. Ik herken mezelf niet in de omschrijving ‘een zweverig type’ en snoep daarnaast ook niet van één of meerdere geestverruimende goedjes. En toch… Het nieuwe album Nova van de in Parijs wonende, uit Noorwegen afkomstige, Kathrine Shepard - beter bekend als Sylvaine - knalt zo intens naar binnen en raakt me zo diep dat ik bijna zou zeggen dat het iets spiritueels en zalvends over zich heeft.Lees verder ›

Wat hebben Hath, Whitney Houston, Jon Bon Jovi, Paul Simon, Frank Sinatra en Bruce Springsteen met elkaar gemeen? Ze komen allemaal uit de staat die ook wel bekend staat als The Diner Capital of the World: New Jersey. Nu kan ik je een hele opsomming geven met zinloze feitjes over deze Amerikaanse staat, zoals dat je in deze staat niet zelf mag tanken maar een pompbediende dat altijd voor je zal doen en dat het bekend staat om zijn bosbessen en tomaten of dat The Garden State een andere bijnaam is, maar daar zal ik je niet mee vermoeien.Lees verder ›

Dit kleine label, Vetus Capra, gelokaliseerd in Frankrijk, Nantes, om precies te zijn, brengt een klein hebbedingetje uit. Het is de heer (?) Sans - Visage die achter heel wat projecten en bands zit die op dit label werden ondergebracht. Deze keer krijgen we een EP, Nos Prières, toegestopt van de band Prieuré. Volgens Sans - Visage zelf kunnen we heel wat invloeden terugvinden in zijn muziek. Hij verwijst naar eerste en tweede golf black metal, oude school punk maar ook naar folk.Lees verder ›

Kijk! Eén van de grondleggers van de Zweedse black metal is terug met een nieuw album en dit ruim zes jaar na het erg sterke Where Shadows Forever Reign. Lord Ahriman en vrienden hebben weer negen helse nummers geschreven en deze verzameld op hun intussen zevende volwaardige album dat de titel We Are The Apocalypse, meekreeg. Ik draag nochtans nog altijd The Secrets Of The Black Arts, het debuut, het warmste hart toe. Nochtans was het vorige album met onder andere Unchain My Soul en Beast Above Man ook niet te versmaden. Maar niks gaat, tot op heden, boven My Dark Desires: een nummer van het debuut.Lees verder ›

Dat het er niet zo goed voor staat met de mensheid, daar zijn velen het er over eens. Het Franse gezelschap Beyond the Styx vindt dat ook. Op het derde album Sentence velt de band een vlammend oordeel over de toestand van onze maatschappij en de dystopische toekomst waar wij op af lijken te denderen.Lees verder ›

Akhenaten was een farao die tussen 1353-1336 of 1351-1334 voor Christus het oude Egypte leidde en vooral opviel doordat hij bij zijn volgelingen het Atenïsme introduceerde: de verering van de god Aten als almachtig wezen in plaats van wat de Egyptenaren voordien deden: een heel legertje aan goden aanbidden. Akhentaten was zijn tijd ver vooruit met zijn monotheïsme maar in tegenstelling tot de mensheid in latere tijden, waren ze in Egypte snel klaar met Aten nadat Akhenaten eenmaal was overleden: herinneringen aan de farao werden letterlijk gewist, zijn opvolgers lieten geschiedschrijvers noteren dat hij ‘de vijand’ en ‘de crimineel’ was en alle oude bekende goden werden weer uit de kast getrokken.Lees verder ›

De eerste kanshebber op een plaats in de jaarlijst is een feit. Benthik Zone uit Portugal. Nooit eerder van gehoord, al zijn ze bezig van in 2016 en is dit de derde langspeler die door de deur van deze blackmetalconstellatie passeert. Ik zag staan Portal (niet enkel in de tracklisting) en Blut Aus Nord en ik liet mijn professionele activiteiten even voor wat ze waren. Ondertussen heb ik deze langspeler al talloze keren beluisterd en telkens weer vergat ik de review op te maken, ondanks mijn nobele intenties. Εἴδωλον is zo een album waarbij alles vervaagt. Mijn excuses alvast aan de eindredacteur.Lees verder ›

In het ruim dertig (!!) jarige bestaan van de Amerikaanse deathmetalband Immolation wisten de heren het ene na het andere succesvolle album af te leveren. Ontegenzeggelijk is de grote doorbraak toch wel het in 2000 verschenen album Close To A World Below, waarbij ik persoonlijk meer de voorkeur geef aan het daaropvolgende Unholy Cult (2002). Het bijzondere aan Immolation is dat de band in staat is om met de wortels verankerd te blijven in het old-school gebeuren, terwijl hij wel degelijk inventief genoeg is om ook de jongere doelgroep aan te spreken. Immolation heeft immers in de afgelopen dertig jaar een brede schare aan fans vergaard. Fans van diverse pluimage en achtergrond, waarbij de gemene deler is dat deze metaalhoofden graag naar uiterst spannende muziek luisteren.Lees verder ›

YES! Hij is er weer, naar goede gewoonte. De kampioen in de categorie "laat mij eens een dik dozijn actuele Belgische bands horen". Aan editie 23 zitten we anno 2022 en er is geen sprake van dat er sleet op komt. Vorig jaar kregen we Face Your Underground 21 & 22 te horen en zien, logischerwijs zitten we nu aan 23. Drieëntwintig, dat is exact de helft van het aantal digipacks dat we ook weggeven van deze editie, dus hou de rubriek prijsvragen in de gaten!Lees verder ›