Headlines

Soms kan het gebeuren dat er bijna een plaat, uitgebracht door één van je favoriete labels, ontsnapt. Soms valt het dus voor dat je niet helemaal aan het opletten bent. Zo gebeurde het bijna dat ik deze release van ACOD, Fourth Reign Over Opacities And Beyond, miste. Gelukkig is Les Acteurs De L'Ombre Productions nog een platenboer die effectief fysieke exemplaren opstuurt want in de lange lijst van releases die ons digitaal worden aangeboden, had ik deze toch even over het hoofd gezien. Maar genoeg hierover. Fourth Reigns Over Opacities And Beyond is alweer de vijfde langspeler van deze Franse band rond Jérome en Malzareth, die zich intussen versterkt hebben met Raph op drum. Sinds II, The Maelstrom (2015) zit dit heerschap al wel op de drumkruk. Hij masseerde dus ook de vellen op de vorige plaat, The Divine Triumph uit 2018.Lees verder ›

Live From The Astroturf neemt een speciale plaats in in de Alice Cooper discografie. Het gaat effectief om een liveregistratie van de ondertussen 74-jarige shockrocker, maar dan wel in een reünie met zijn oorspronkelijke Alice Cooper Band van begin jaren '70. Georganiseerd door superfan Chris Penn in zijn eigen (grote) platenwinkel, Good Records in Dallas, in oktober 2015. En bovendien nog eens uitgebracht als prijswinnende documentairefilm in de bioscoop. Of hoe een handtekeningsessie voor een boek uitgroeide tot een niet-alledaags event.Lees verder ›

Swartadauþuz, je kent hem wel. Ofwel als schepper, ofwel als deelnemer, te vinden bij Azelisassath, Bekëth Nexëhmü, Gardsghastr, Gnipahålan, Musmahhu, Tyranni en een pak andere bands. Deze Zweed is een graag geziene gast in de ondergrond, toch zeker omwille van zijn muzikale klasse en kennis. Met Trolldom gaat hij de atmosferische blackmetalkant op, een genre dat mij ligt en dit jaar nog niet veel aan bod kwam. Twee albums verschenen eerder dit jaar van Trolldom, ongeveer tegelijkertijd, beiden via Iron Bonehead Productions. Dit Av gudars ätt... is het eerste. De hoes maakt al heel wat indruk, met een nostalgische look & feel die doet denken aan de jaartallen 1995 tot 2000. We denken aan Setherial, Aeternus en vele anderen.Lees verder ›

Geen idee of deze tekens aanvaard zullen worden door ons platform, maar we gaan het toch proberen. Крошка Нетопырь и Малыш Мёртвая Голова is de naam van deze band. Dit is de eerste eerste demo van de Russen, en hoewel dat land niet bepaald in trek is tegenwoordig gaan we ons weren tegen ruscisme en hem gewoon reviewen. Nu ga ik even copypasten: "De bandnaam vertaalt uit het Russisch als "Kleine vleermuis en doodshoofd van een kind". Dat laatste verwijst naar het vlindergeslacht Acherontia (doodshoofdvlinders), waarvan de exemplaren bekend zijn door de schedelvormige patronen op hun rug.Lees verder ›

Nordjevel, de blackmetalhelden uit het hoge noorden (Oslo, Noorwegen om precies te zijn), hebben eindelijk een nieuwe langspeler uit. Dit obscure collectief, met niemand minder dan Doedsadmiral op zang en Dominator op drum, heeft dus een nieuw meesterwerk in elkaar getimmerd. Dezepticunt op bas en Destructhor op gitaar zijn ook weer van de partij, zodat we nu al kunnen besluiten dat aan de fundamenten van hun black metal waarschijnlijk niks zal veranderd zijn en dat is maar goed ook. Het album Necrogenesis uit 2019 was een knaller. De EP Fenriir, uit 2021, was zo niet nog beter. Zeker de liveversie van het nummer Det Ror Og Ror staat in mijn geheugen gegrift. Dit Gnavhòl werd al langer aangekondigd: we kregen immers al eerder clips van onder andere Within The Eyes en de titelsong te verwerken.Lees verder ›

Als ik één genre zou moeten aanwijzen waar momenteel heel veel sterke releases verschijnen, dan moet het wel deathcore zijn. Wekelijks verschijnen er meer dan honderd nieuwe releases in de mailbox van Zware Metalen maar de krenten uit de pap komen vaak toch wel bovendrijven, al dan niet via andere kanalen zoals YouTube. Zo zat er pas geleden gevoelsmatig ineens een olifant op mijn schoot toen ik een nummer in de 'feed' zag verschijnen en dat nietsvermoedend aanklikte. Het bleek een nieuwe single te zijn van Spite, een deathcoreband uit Californië die met Dedication To Flesh via Rise Records zijn vierde album uitbrengt. Fans van groovende, snoeiharde metalcore en 'simpele' deathcore opgelet!Lees verder ›

Uit Leiden komt het gezelschap Epistulum. Een jonge band die nog maar in 2018 het levenslicht zag en direct, in eigen beheer, een naar de bandnaam getitelde EP uitbracht. Ook deze eerste langspeler From The Dead Masses komt uit in eigen beheer. Niet te snappen en jammer, want deze band bulkt van het talent. Zo, dan weet je dat alvast. De heren spelen immers een aanstekelijke, agressieve, bij momenten erg opzwepende melodische deathmetalvariant.Lees verder ›

Vier Spanjaarden die met hun ervaring uit andere bands een rauwe blackmetalband oprichten. Dat staat kort beschreven op de Bandcamppagina van deze heren, die zich Fogos noemen. Men laat zich inspireren door de Europese (pagan-)cultuur en men focust zich alzo muzikaal en tekstueel op alles wat met nihilisme en fatalisme te maken heeft. In welke andere bands deze heren dan wel hun ervaring hebben opgedaan is me vooralsnog een raadsel. Wat wel een vaststaand feit is, is dat dit Corpses And Ashes de debuutplaat is.Lees verder ›

Wat moet je als depressieve blackmetalmuzikant Georg Börner gedurende de coronacrisis doen om het leven nog ondragelijker te maken? Het enige juiste antwoord hierop kan zijn, het componeren van een nieuw epos met de titel Isolation. Dit past natuurlijk perfect in het kader van zijn eenmansband ColdWorld, waar treurnis, kwelling, dood en verdoemenis een groot deel van de inspiratie vormen.Lees verder ›

Het is alweer vier jaar geleden dat Paradise Lost-gitarist Greg Mackintosh Vallenfyre – het indrukwekkende deathmetaleerbetoon aan zijn overleden vader – ten grave droeg… Om vervolgens onder de naam Strigoi direct een nieuw zijproject in het leven te roepen. Het lijkt een passende naam want in de Roemeense mythologie zijn Strigoi getroebleerde geesten die vanuit het graf (in dit geval dat van Vallenfyre dan) zijn verrezen. En getroebleerd klinkt dit Viscera.Lees verder ›

Oh God... Wat hebben we hier? Bizar zieke bandnaam, mensheidvernietigende titel, gruwelijke (gave) hoes, bandleden met cryptische benamingen, ik begin wel een idee te krijgen waar dit heen moet gaan. Het zal in ieder geval geen Eurovisiesongfestival materiaal zijn. Wat het wel is, daar gaan we achter komen. En of het goed is uiteraard en de voortekenen dat het wel eens een stukje kwaliteit kan zijn bewijst de vorige recensie al, daar deze behoorlijk goed was beoordeeld door Bart Al Foet (Black Fucking Cancer - S/T) Dat deze nieuwe plaat nu via het obscure Sentient Ruins Laboratories uit komt is ook al een goed teken, want dit label brengt vaak hele goede releases uit.Lees verder ›

Ave Eva vertelt het verhaal van Eva die wil opboksen tegen God en daar alles wat niet Katholiek is, voor uit de kast haalt. Dit verhaal wordt verteld middels muziek en teksten van de Zweedse broers Aghora en Dödfödd die zich hebben verenigd onder de naam, Blodskam. Ergens in 1998 ontstond de band, deze viel vervolgens weer een aantal jaren in slaap en werd terug wakker gemaakt in 2014. Met de release van het debuutalbum in 2019, Là - Bas, werd er naar een eerste voorlopige hoogtepunt gewerkt. De heren hebben nu dus opnieuw inspiratie gevonden en dit Ave Eva is het lang verwachtte vervolg. De broers kregen voor de opnames van dit album, hulp van Johan Hjelm en niemand minder dan meneer Andersson, Devo, die we nog kennen van zijn werk in Marduk.Lees verder ›

Het is midden in de jaren ’70, de eerste oliecrisis is net voorbij, de Koude Oorlog is nog in volle gang, het muziekgenre disco werd opgericht, punk kwam tot leven en flowerpower was gelukkig niet langer een ding. Talloze (inmiddels legendarische) rockbands, opgericht in de jaren ’60, kregen internationale roem en geschiedenis werd geschreven. Bands als Queen, ZZ Top, Fleetwood Mac, Led Zeppelin, Lynyrd Skynyrd, Aerosmith, Pink Floyd, Kiss, Eagles, Chicago, Blue Öyster Cult, Black Sabbath en de lijst gaat nog eindeloos door. En daar is Talas, een Amerikaanse rockband opgericht door Billy Sheehan, die zich een weg probeert te slaan in de overspoelde hardrock- en heavy metalwereld. Anno 2022 komt het vierde studioalbum getiteld 1985 uit. Een album dat, zo blijkt, toch wel heel bijzonder is…Lees verder ›

Het kan soms heel erg koud worden in Portugal. Echt? Ja hoor, zeker als de platenboer van dienst, Signal Rex, een nieuwe release op je loslaat. En zeker als deze release de zesde langspeler betreft van de Finse blackmetalmachine Hail Conjurer. Dit Earth Penetration is de opvolger van Hail and Fire en Sinister, twee albums die in 2021 nog het levenslicht zagen. Hail Conjurer, de man achter deze gelijknamige band, heeft sinds het jaar van ontstaan (2017) toch al behoorlijk wat releases op zijn conto. Achttien als ik het zo even goed kan tellen. De Portugezen van Signal Rex vinden het werk van deze Fin koud genoeg om het op cassette uit te brengen. Bestial Burst, een Fins label, kiest er voor in samenwerking met Signal Rex om de cd-versie uit te brengen.Lees verder ›