Headlines

Wat was ik in 2018 toch onder de indruk het album The Light Of September van blackgaze band An Autumn For Crippled Children. Het zou een recensie van formaat worden met een dito score. Nu keek ik reikhalzend uit naar de opvolger en een speling van het lot beslist dat ik deze wederom mag recenseren. All Fell Silent, Everything Went Quiet is wel een toepasselijke albumtitel in deze vreemde periode, waarbij desolatie in de letterlijke zin van het woord voor menig mens realiteit is geworden. Ik verwacht dus een eruptie van zinderende emoties, neerslachtigheid en invoelbaarheid op een bizarre manier zoals An Autumn For Crippled Children dit de wereld in kan slingeren. Het goede nieuws is dat dit nieuwe album de gekende stijlelementen ten gehore brengt, het abrasieve geschreeuw van MXM, het ruisende gitaargeweld en de melodische uitspattingen op het keyboard. De enigszins plichtmatige drums die vaak eenzelfde staccato ritme aanhouden met als doel een onderliggend fundament te creëren. Een fundament voor muziek dat zich uit de kern niet laat uiteenvallen, maar meerdere genres omarmt. Zoals gezegd was de uitvoering op het voorgaande album meer dan prima en zat daar de kracht met name in het feit dat de stijlen elkaar tijdens ieder nummer nagenoeg completeerden.Lees verder ›

Sonische psychedelica vreet ik als zoete koek. Ik hoef niet eens onder invloed te zijn om te kunnen genieten van een broodje Om-elet of een soortgelijk gerecht. De impact van meditatieve muziek hangt echter altijd aan een zijden draadje. Als het namelijk niet goed wordt uitgevoerd, zit je al snel opgescheept met amuzikale knapen in esoterische monnikenoutfits die op antieke instrumenten staan te rammen. Gelukkig valt Geist & The Sacred Ensemble niet in deze categorie. Hoewel kort van stof, slaagt Waning Hymns er goed in om je even mee te nemen in een dromerige trip.Lees verder ›

Soms is het leven van een plaatjesbeoordeler net zo simpel als de visie van Donald Trump. Sinister heeft zich namelijk weer gemeld met een nieuw album en eigenlijk zou ik voor de beschrijving ervan de halve tekst van voorlaatste boreling Syncretism erbij kunnen pakken. Want: er zijn weer wat muzikanten vervangen voor Sinister’s veertiende (!), bandleider en brulboei Aad Kloosterwaard staat wederom prominent in de mix, drummer Toep Duin lijkt nog steeds meer armen dan de gemiddelde mens te hebben en buiten een intro en een outro is het acht nummers beuken, dus zorg dat je tijgerbalsem bij de hand hebt om je nek mee te behandelen.Lees verder ›

Grave Digger is een heavy/powermetalfenomeen. Een fenomeen dat niet zoveel te vertellen heeft, maar toch. Een fenomeen blijft het. Fields of Blood is album nummer twintig. Twintig albums in veertig jaar tijd is best een prestatie, waarvoor mijn hartelijke felicitaties. Een verdere introductie lijkt me overbodig.Lees verder ›

Het Braziliaanse Sarcófago geldt als een van de bands die aan de wieg stonden van de first wave of black metal. Niet alleen muzikaal, maar zeker ook stilistisch gezien was deze band in de beginjaren van het genre van grote invloed op andere bands. Greyhaze Records brengt het derde…Lees verder ›

In 2008 begonnen de Duitsers René Roggmann en René Sitte de instrumentale band Mountain Witch, overigens niet te verwarren met Witch Mountain uit Portland. In 2009 namen ze hun debuut Scythe & Dead Horse op. Het album, een mengsel van stoner jams en heavy psych rock, raakte in een mum van tijd uitverkocht.Lees verder ›

Eigenlijk is Reconvalescent een alien die zichzelf voorstelt als ‘Vessel’. Hij bezorgt met Vestigial een tweede EP met audiofiles die informatie bevatten over bewoners van andere melkwegstelsels. Dat is vriendelijk van Vessel, maar hij tapt zijn transmissies uit een nogal noisy vaatje.Lees verder ›

Fans van metalcore zullen de naam Bleed From Within wel herkennen. Twee jaar geleden stond de band in het voorprogramma van As I Lay Dying en een jaar later mochten de Schotten aantreden als opwarmer voor Lamb Of God. Tja, dan kan het zomaar snel gaan met het succes. Niet geheel onterecht overigens, want het in 2018 uitgebrachte album Era was ook een fijn schijfje.Lees verder ›

Bescheiden in ambitie zijn ze niet, de heren van Lesser Glow. In het persbericht lezen we dat deze Bostonians de richting die ons geliefde zware genre de laatste jaren is ingeslagen van een reactie willen voorzien. Te veel nadruk op techniek, overgeproduceerd en soms zelfs volledig nep, zo luidt het. Dat antwoord geeft Lesser Glow dan in de vorm van Nullity, uitgebracht op het inmiddels toch wel gerenommeerd te noemen Pelagic Records.Lees verder ›

Farsot, Drautran, het zijn zomaar twee bands die wegkomen bij het label Prophecy Productions. Het is een label om in de gaten te houden dus. Perchta is eveneens gestrikt door dit kwaliteitslabel om pagantaferelen op rituele wijze ten gehore te brengen aan iedereen met toegang tot internet of een cd/lp-speler. Nooit van gehoord, zegt u. Ik ook niet, maar Perchta schijnt een Germaanse godin te zijn geweest. Voornamelijk in de Alpen actief, waar men haar in vroegere tijden als een soort heks voorstelde. Haar taak was enigszins vergelijkbaar met die van Sinterklaas, namelijk bij huizen naar binnen gaan en de kinderen al dan niet belonen voor goed gedrag. Het mag geen verrassing zijn dat dit in 2017 gestarte project uit Tirol komt.Lees verder ›

De frontman van Loading Data vond het tijd voor een solo album. Deze heet Patrón. De bandnaam moest dezelfde naam dragen. De muziek is volgens de band sexy, groovy, luid en zwaar. Voor dit project is een heel vat aan ervaren muzikanten opengetrokken. Het circus aan muzikanten past prima bij het circus qua muziek. Dit vliegt namelijk van hot naar her en doet feestig en relaxed aan. Ik hoor zelf Nick Cave terug op de vocalen, zij het wat minder dromerig.Lees verder ›

Zheleznije Potok oftewel IJzeren Vloed, oftewel Iron Stream, komt uit Rusland en verblijdt u met dit thrash-geweld. Zeker geen onverdienstelijke muziek heeft deze band in de aanbieding. De naam Железный Поток is tevens de naam van een roman over de Russische burgeroorlog in 1918. Natuurlijk heeft u dit album al honderd keer eerder en beter gehoord, maar dan van een andere band. Van Slayer bijvoorbeeld, of van Voivoid. Toch zit Mystic lekker in elkaar, en is de mastering dik in orde.Lees verder ›

Schrijf maar op! De nieuwe The Everdawn of Scheitan komt uit New Jersey, USA! The Everdawn of Scheitan? Je weet wel die Zweedse cult-bands rond Pierre Törnkvist en Oskar Karlsson, lekkere opzwepende melodische black metal uit de mid-jaren '90, waar is de tijd. Al nu, de tijd is er weer, van nooit weg geweest! Misanthropic Rituals brengt die tijd terug middels hun tweede langspeler met als titel A Path Through Absent Places.Lees verder ›

Al drie albums lang probeert het Russische Conflict naam te maken in en buiten de eigen landsgrenzen, maar echt vlotten wil het allemaal nog niet. Op Decision Code heeft het viertal wat hulptroepen ingeschakeld om een boost te creëren, waaronder Burton C. Bell (Fear Factory), Karsten Jäger (Disbelief) en Dave Lowmiller (A Dark Halo). Vocaliste Anna is vervolgens weer bij de single van laatstgenoemde band betrokken. Zo gaat dat in de muziekwereld. De geïndustrialiseerde metal klinkt op alle fronten als een ingetogen mix van Fear Factory en Arch Enemy.Lees verder ›

Boom Shakalaka! Of u even naar deze frisse jongens uit Noorwegen wil luisteren. Hun werkje heet Steelo en ze hebben zelf de naam Combos aangenomen. Een debuutalbum is het, met een speelduur van 26 minuten. Check even de foto en u ziet dat het een potje wild op de bank springen wordt nadat u op play drukt. Naar eigen zeggen maken ze punk/noise rock recht in uw gezicht. Kom maar op!Lees verder ›

River of Souls zijn we wel genegen bij Zware Metalen, jullie favoriete e-zine, bron van metalen wijsheid, brenger van inzicht. Lees er voor het gemak The Nihilist even op na, de review bedoel ik dan. Een sympathieke band is het, die het ons bijzonder makkelijk maakt om ze sympathiek te vinden omwille van de oerdegelijke muziek. Niet voor iedereen weggelegd echter, dit Nederlandse gezelschap schraapt steevast de invloeden van de bandleden bij elkaar en die weten je als luisteraar net wel of net niet te bevallen. Ook nu weer.Lees verder ›

Blue Öyster Cult, wie is er niet groot mee geworden? Al meer dan 50 jaar (sinds 1967) weet de New Yorkse band te inspireren met zijn progressieve, psychedelische rock. Tobias Forge (Ghost) noemt Blue Öyster Cult als één van zijn grootste muzikale invloeden en Metallica heeft als hommage het prachtige nummer Astronomy gecoverd op Garage Inc. Verder noemen Iron Maiden, Candlemass, Opeth, Possessed en vele andere de band, die van oorsprong Soft White Underbelly heette, een inspiratiebron.Lees verder ›