Headlines

Vier rustig poserende heren, een schilderijtje. Allen zijn ze afkomstig uit Kaapstad en dan zitten we inderdaad in Zuid-Afrika. Deze kerels brengen hun debuutplaat aan de man en vrouw, met de zeer diepgravende titel: The Language Of Limbs. En dat is ook wat hij doet, diep graven in de muziek. Meer nog diep graven naar die plaats waar verschillende subgenres elkaar raken. Ondanks het feit dat de plaat aangekondigd staat als een post-metal release hoor je heel wat progressieve elementen en is er tevens een stevige lading black metal voorzien. Je zou het niet zeggen als je naar de bandfoto kijkt, de heren kunnen wel degelijk alles aan gruzelementen spelen, eveneens zijn ze in staat om alles, luttele seconden later, weer vakkundig en lieflijk aan elkaar te lijmen. Blijkbaar spelen er ook wat kerels in Crow Black Sky en Wildernessking. Tot mijn schaamte en schande moet ik bekennen dat ik deze bands niet ken.Lees verder ›

Covers. Je bent benieuwd hoe de coveraar ze zal uitvoeren of je vindt het muzikale verkrachting. Het Amerikaans-Italiaanse duo waagt zich aan twee minder bekende songs van twee deathmetalgrootheden. Tot zover geweten kwam er nog geen klacht voor aanranding van de muzikale waardigheid binnen, maar daar schrikken we niet van. De antipathiekelingen hebben namelijk een redelijk grove fout gemaakt.Lees verder ›

Soms word je als luisteraar door een band in eerste instantie op het verkeerde been gezet. Dat was ook het geval bij het Spaanse Velkhanos. Op basis van de titel van het album en het artwork zou je een bruut death metal album verwachten. Dat is echter maar ten dele waar.Lees verder ›

Het Nederlandse Retribution bracht in 2005 zijn eerste EP uit, twee jaar later volgde er nog één en pas in 2009 verscheen het debuutalbum C.H.A.O.S. Daarna duurt het maar liefst tien jaar voordat de opvolger daarvan uitkomt. De band geeft als reden voor deze lange tijdspanne dat er in 2013 al is gestart met de opnames maar dat Retribution zijn publiek alleen het allerbeste wil bieden.Lees verder ›

Ik voel me wel vaker verantwoordelijk voor de introductie van merkwaardige, de moeite waard zijnde, nieuwe bands en projecten. Wanneer deze dan nog eens afkomstig blijken te zijn uit eigen land, Nederland of Azerbeidzjan (puur omwille van de schrijfwijze), is de motivatie nog hoger, verder of dieper om deze in de kijker te zetten. Deze keer gaat het om Zer0 れい, een Kortrijkzaan wiens echte naam Sebastien Dessauvage is. Sinds 2018 bouwt hij muzikale brouwsels op basis van "haunted New Age sounds, experimental Ambient and demented 16-bit Video Game nostalgia" (ik neem het even copypastegewijs over van zijn Facebook). Ik ontdekte zijn meest recente werk via Hiraeth Records uit Nederland, dat zo goed was om het album Insanity Check – Unrecoverable Reality dit jaar uit te brengen, synthwave/industrial/metal in de lijn van Master Boot Record. Zer0 れいs Hellveterra heeft iets meer affiniteit met bepaalde metalgenres dan zijn voorgaand werk, dus neem ik hem met veel plezier mee.Lees verder ›

Bent u een groene dinosaurus die net aan een hallucinogene pad heeft gelikt? Heeft u een voorliefde voor bands als Hawkwind en Weird Owl? Bingo! U bent aan het juiste adres. Ancient River uit de Verenigde Staten brengt psychedelische shoegaze rock naar de mensen toe. De twee heren muzikanten wonen momenteel in respectievelijk Londen en Austin, maar een oceaanlengte afstand doet hen niets. Stug gaan de mannen door met het afleveren van album nummer acht alweer. De mannen hebben het album naar eigen zeggen geschreven tijdens het touren.Lees verder ›

Breaking The Silent is een band afkomstig uit Alberta, Canada. Naar eigen zeggen past de band in hetzelfde straatje als Metallica, Slayer en Anthrax. De Canadezen hebben een titelloze EP met daarop een drietal songs uitgebracht om dit te kunnen bewijzen.Lees verder ›

Meer grafherrie is wat ik graag wil en daar heb ik dan ook mijn lijst van recensies op gekozen deze maand. Ditmaal de beurt aan het Amerikaanse Ulthar, dat met het album Providence op de proppen komt. Een combinatie van death-en black metal met als thema: abstract. Oh jee...Lees verder ›

Wat krijg je als je Suffocation, Morbid Angel en wat Cannibal Corpse mixt in de blender? Juist, Living Gate. Wat krijg je als je Yob, Amenra, Wiegedood en Oathbreaker mixt in de blender? Juist, Living Gate. Wat krijg je als je Levy Seynaeve, Aaron Rieseberg, Wim Coppers en Lennart Bossu in de blender stopt en mixt? Juist, ook Living Gate.Lees verder ›

Alweer een band uit IJsland, ditmaal een nobele onbekende voor mij. Het gaat hier om Nexion, een band die naast een EP, uitgebracht in 2017, enkel de huidige plaat in elkaar geknutseld heeft. Deze eerste schijf kreeg de titel Seven Oracles met zich mee. Ik ontving dit schijfje via zanger Josh Rood. Niet echt een IJslandse naam, natuurlijk. Blijkt ook gewoon een Amerikaan te zijn maar dan één die zich blijkbaar vanuit wetenschappelijk oogpunt bezighoudt met Scandinavische religie en de historiek daaromtrent. Alzo heeft hij zich dan ook verbonden aan dit Nexion. Lees verder ›

Het Amerikaanse Obscene bestaat pas sinds 2017 en debuteerde in dat jaar met een EP. (Sermon To The Dark). Drie jaar later verschijnt het debuut. Slechts op vinyl en in een oplage van driehonderd. Zorg dus dat je er snel bij bent.Lees verder ›

Symfonische (power) metal is helemaal 'caldo' in Italië. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat Moonlight Haze Italiaanse roots heeft. Wie het genre een warm hart toe draagt en bijvoorbeeld Within Temptation, Indica of Nightwish ook lief vindt, moet dit even gaan checken.Lees verder ›

Mike Redman is een multi-talent uit de buurt van Rotterdam. Begonnen als rapper en MC vergaarde hij in de jaren ’90 vooral bekendheid in de drum-and-bassscene. Ook is hij drijvende kracht achter het platenlabel Redrum Recordz, maakt hij documentaires en houdt hij zich bezig met visuele kunst. Dit Deformer is een van zijn vele projecten. Op Inner-Outcast brengt hij zijn geliefde (break)beats samen met extreme metaldrums, zware riffs en rap. Redman zelf spreekt van “a work of passion where nostalgia creates something new” en daar zit best wat in. Want hoewel (break-)beats inmiddels al geruime tijd in ons midden zijn en ook de combinatie met metal eerder gehoord is, denk bijvoorbeeld aan de eerste plaat van Junkie XL - van wie (al dan niet toevallig) rapper Rudeboy hier ook van de partij is - of sommige tracks op de Spawn-soundtrack, horen we hier toch ook wel frisse ideeën.Lees verder ›

In een wereld waar grenzen vervagen, fysieke grenzen die verdwijnen of al verdwenen zijn. of grenzen omtrent normen en fatsoen die dreigen te verdwijnen, kan het ook niet anders dat in metalland grenzen een weinig duidelijk zijn. Ik vertel hiermee natuurlijk niks nieuws. Waar je vroeger nog gewoon black metal had en gewoon hardcore, gebeurt het wel eens dat je tijdens je reis door de wereld van de extreme muziek, bands tegenkomt die zich met de grenzen helemaal niet bezighouden. Zo ook het Duitse Bait.Lees verder ›

Het Kroatische Kevlar Bikini maakt punkmuziek. Het is het vierde album alweer. Man, wat had ik er de balen in dat Mattija Auker de band verliet een aantal jaar terug. De zoektocht naar een nieuwe zanger bleef een zoektocht. Sinds Rants, Riffage, and Rousing Rhythms besloot Mario Berta om zelf de zanger van dienst te worden, waardoor de band dikke stappen achteruit zette. Van een band die zich zeker subtopper mocht noemen, dook de band naar beneden richting de grote middenmoot. Opt-Outism blijft daar ook hangen.Lees verder ›

Violet Cold. Grote fan. Lees er kOsmik even op na. Deze beste man woont nog steeds in Baku - Azerbeidzjan (ik moet nog steeds Azerbeidzjan opzoeken om de spelling correct te krijgen). Violet Cold brengt behoorlijk veel uit, toch minstens jaarlijks nieuw materiaal, dit jaar is het Noir Kid (ook in instrumentale versie uitgebracht in eigen beheer). "Violet Cold draws styles from a wide variety of genres including ambient, noise, house, drum and bass, jazz, classical, folk, shoegaze, sludge, crust, powerviolence, post-rock, post-black metal and depressive black metal."Lees verder ›