Mountain Witch – Extinct Cults

In 2008 begonnen de Duitsers René Roggmann en René Sitte de instrumentale band Mountain Witch, overigens niet te verwarren met Witch Mountain uit Portland. In 2009 namen ze hun debuut Scythe & Dead Horse op. Het album, een mengsel van stoner jams en heavy psych rock, raakte in een mum van tijd uitverkocht. Ze besloten er uiteindelijk een bassist bij te nemen om hun jaren ’70 geluid en muzikale richting meer vorm te geven. Met Tobert Knopp (op deze plaat heeft René Rogmann de baspartijen ingespeeld) op bas leverden ze hun eerste album als trio, Cold River, uitgebracht door This Charming Man Records. Tegenwoordig is dit label ook de thuisbasis van Kadavar. De muziek laat zich vanaf dat moment meer omschrijven als 70’s retro rock, geïnspireerd door de riffs van Black Sabbath, de blues van Blue Cheer en het zelfvertrouwen van Deep Purple. Na, zoals ze het zelf noemen, hun tweede album Burning Village werd de vergelijking met Kadavar en Uncle Acid and the Deadbeats snel gelegd.

Ik heb beide platen van het trio nog nèt niet grijsgedraaid, dus mijn verwachting van Extinct Cults is hoog. Deze verwachting wordt nog eens versterkt doordat er in het persbericht staat dat Mountain Witch na dit album voor onbepaalde tijd op verlof gaat. Met de coronacrisis heeft dit trouwens niks te maken.

De plaat begint met Capping Day en voelt meteen vertrouwd. Een rustige opener met een riff die duidelijk is geïnspireerd op het vroegere werk van Black Sabbath. De drums van René Roggmann liggen lekker in het gehoor. Prima nummer, maar toch knaagt er iets tijdens het luisteren. Ik kan er alleen mijn vinger nog niet op leggen, behalve dat de zang van, ook, René Roggmann wat ongeïnspireerd overkomt. Het tweede nummer Back from the Grave heeft alle ingrediënten voor een goed stoner nummer. Maar ook dit nummer lijkt niet van de grond te komen. Het klinkt allemaal wat tam en komt ongemotiveerd over. Alsof ze er zelf weinig lol aan beleven. Dit wordt kort voor het einde nog even goedgemaakt met een tempowisseling en gitaarsolo: zo herken ik Mountain Witch weer!

Worship You haalt zijn titel uit de riff, want meer Black Sabbathiaans kan je het niet krijgen. Gelukkig tilt dit nummer de plaat naar een hoger niveau. Dit geldt ook voor het titelnummer Extinct Cults. Het zeven minuten durend nummer begint alleen met zang, begeleid met wat gitaargetokkel tot er een meeslepende riff wordt ingezet. Ik krijg hier ook voor het eerst het gevoel dat de energie en motivatie terug is. Er is meer samenspel. Het nummer is intenser en komt goed op dreef. Met name door het felle gebeuk op de drums. In Man is Wolf to Man gaat het tempo aardig omhoog. Dit resulteert in een prettig rocknummer met een pakkend refrein waar de jaren ’70 vanaf druipen. Het laatste nummer The Devil, Probably klinkt wederom als een hommage aan Black Sabbath. Gelukkig wel met een geheel eigen invulling. Toch krijg ik hier weer bijna hetzelfde gevoel als ik in het begin kreeg. Het klinkt ongeïnspireerd en afgeraffeld. Alsof ze in allerijl nog een plaat hebben opgenomen om zo snel mogelijk van hun ingelaste pauze willen genieten. En dat is jammer. De nummers zijn goed geschreven en zitten goed in elkaar. Mountain Witch kan beter, dat weet ik voor 100% zeker.

Score:

65/100

Label:

This Charming Man Records, 2020

Tracklisting:

  1. Capping Day
  2. Back from the Grave
  3. Worship You
  4. Extinct Cults
  5. Man is Wolf to Man
  6. The Devil, Probably

Line-up:

  • René Roggmann – Drums, zang, basgitaar, synthesizer
  • René Sitte – Gitaar

Links: