Headlines

We mogen de berenvoet nog eens aanschouwen. Het naar die plant vernoemde Behold The Arctopus staat met Hapeleptic Overtrove voor de vierde keer in volle bloei. Wetende dat het één van de hersenkinderen is van Dysrhythmia- en Gorguts-snarenschikker Colin Marston, mag je ervan uitgaan dat de Amerikaanse geeks ook nu weer zullen proberen om alle muziekregels te breken. Dan is het altijd bang afwachten hoe muzikaal het nog is.Lees verder ›

Soms moet je het gewoon niet te ver zoeken en kan je ook in je eigen regio prima muzikanten en vette bands tegenkomen. Zo is ook Ande, een atmosferische blackmetalband, niet ver van mijn woonplaats gevestigd. Deze éénmansband licht vanuit een stevig Noors geladen visie, zijn mening toe middels alweer de derde langspeler, Vossenkuil. De vorige albums Licht en Het Gebeente kwamen ook al in eigen beheer uit, net als deze laatste. Dan stel ik met toch wel de vraag of er echt geen label is dat de heer Jim wil ondersteunen om alzo zijn muzikale escapades over de hele wereldbol aan de man te brengen. Het kan ook gewoon de keuze zijn van de band zelf om met niemand anders dan jezelf in zee te gaan natuurlijk. Het voordeel is dat je dan alles in eigen handen hebt.Lees verder ›

BPMD staat voor Blitz, Portnoy, Menghi en Demmel en mag aan de hand van deze namen gerust een "supergroep" genoemd worden. Bobby "Blitz" Ellsworth kennen we natuurlijk van zijn zeer herkenbare zang die hij tentoonstelt bij Overkill. Mike Portnoy zou je kunnen kennen als medeoprichter van Dream Theater, maar sinds hij daar is opgestapt kan hij met gemak een alfabet maken van de bands waar hij in heeft gezeten. Mark Menghi is een van de oprichters van een andere supergroep genaamd Metal Allegiance. Phil Demmel tenslotte is het meest bekend als gitarist bij Machine Head en Vio-lence. Een flinke dosis talent en ervaring dus zo samen.Lees verder ›

Uit de ijskoude regio "le Québec", gelegen in het door de natuur ingepalmde Canada, komt deze eerste langspeler van Serment. Een band opgericht door Moribond die we nog kennen van zijn andere band Forteresse. Dan weet je dat je meteen goed zit voor black metal die zijn oorsprong vindt in de cultuur-historische achtergrond van de eerder vermelde regio in het Noord-Amerikaanse werelddeel.Lees verder ›

Het Griekse antwoord op het Noorse Solefald heet Hail Spirit Noir. Weliswaar zijn de Grieken in hun sound meer experimenteler, progressiever. Dit komt veelal door hun link met de jaren '80 elektro. De sound hiervan hier is vaak erg spacy en psychedelisch te noemen. Blijkbaar is ook Lars Nedland (Solefald, Borknagar) van de partij: hij komt wat bijklussen op het nummer Crossroads. En alzo is de brug helemaal gebouwd tussen de Grieken en de Noren. Een brug kan eveneens gebouwd worden naar Finland (Oranssi Pazuzu) of er kan een autostrade aangelegd worden, als je toch de brug met Noorwegen al hebt, met de vrienden van Ulver. Soms lijkt de zang ook qua kleur en timbre wat op die van Jonas Renske van Katatonia en dan zitten we in Zweden.Lees verder ›

Vier rustig poserende heren, een schilderijtje. Allen zijn ze afkomstig uit Kaapstad en dan zitten we inderdaad in Zuid-Afrika. Deze kerels brengen hun debuutplaat aan de man en vrouw, met de zeer diepgravende titel: The Language Of Limbs. En dat is ook wat hij doet, diep graven in de muziek. Meer nog diep graven naar die plaats waar verschillende subgenres elkaar raken. Ondanks het feit dat de plaat aangekondigd staat als een post-metal release hoor je heel wat progressieve elementen en is er tevens een stevige lading black metal voorzien. Je zou het niet zeggen als je naar de bandfoto kijkt, de heren kunnen wel degelijk alles aan gruzelementen spelen, eveneens zijn ze in staat om alles, luttele seconden later, weer vakkundig en lieflijk aan elkaar te lijmen. Blijkbaar spelen er ook wat kerels in Crow Black Sky en Wildernessking. Tot mijn schaamte en schande moet ik bekennen dat ik deze bands niet ken.Lees verder ›

Covers. Je bent benieuwd hoe de coveraar ze zal uitvoeren of je vindt het muzikale verkrachting. Het Amerikaans-Italiaanse duo waagt zich aan twee minder bekende songs van twee deathmetalgrootheden. Tot zover geweten kwam er nog geen klacht voor aanranding van de muzikale waardigheid binnen, maar daar schrikken we niet van. De antipathiekelingen hebben namelijk een redelijk grove fout gemaakt.Lees verder ›

Soms word je als luisteraar door een band in eerste instantie op het verkeerde been gezet. Dat was ook het geval bij het Spaanse Velkhanos. Op basis van de titel van het album en het artwork zou je een bruut death metal album verwachten. Dat is echter maar ten dele waar.Lees verder ›

Het Nederlandse Retribution bracht in 2005 zijn eerste EP uit, twee jaar later volgde er nog één en pas in 2009 verscheen het debuutalbum C.H.A.O.S. Daarna duurt het maar liefst tien jaar voordat de opvolger daarvan uitkomt. De band geeft als reden voor deze lange tijdspanne dat er in 2013 al is gestart met de opnames maar dat Retribution zijn publiek alleen het allerbeste wil bieden.Lees verder ›

Ik voel me wel vaker verantwoordelijk voor de introductie van merkwaardige, de moeite waard zijnde, nieuwe bands en projecten. Wanneer deze dan nog eens afkomstig blijken te zijn uit eigen land, Nederland of Azerbeidzjan (puur omwille van de schrijfwijze), is de motivatie nog hoger, verder of dieper om deze in de kijker te zetten. Deze keer gaat het om Zer0 れい, een Kortrijkzaan wiens echte naam Sebastien Dessauvage is. Sinds 2018 bouwt hij muzikale brouwsels op basis van "haunted New Age sounds, experimental Ambient and demented 16-bit Video Game nostalgia" (ik neem het even copypastegewijs over van zijn Facebook). Ik ontdekte zijn meest recente werk via Hiraeth Records uit Nederland, dat zo goed was om het album Insanity Check – Unrecoverable Reality dit jaar uit te brengen, synthwave/industrial/metal in de lijn van Master Boot Record. Zer0 れいs Hellveterra heeft iets meer affiniteit met bepaalde metalgenres dan zijn voorgaand werk, dus neem ik hem met veel plezier mee.Lees verder ›

Bent u een groene dinosaurus die net aan een hallucinogene pad heeft gelikt? Heeft u een voorliefde voor bands als Hawkwind en Weird Owl? Bingo! U bent aan het juiste adres. Ancient River uit de Verenigde Staten brengt psychedelische shoegaze rock naar de mensen toe. De twee heren muzikanten wonen momenteel in respectievelijk Londen en Austin, maar een oceaanlengte afstand doet hen niets. Stug gaan de mannen door met het afleveren van album nummer acht alweer. De mannen hebben het album naar eigen zeggen geschreven tijdens het touren.Lees verder ›

Breaking The Silent is een band afkomstig uit Alberta, Canada. Naar eigen zeggen past de band in hetzelfde straatje als Metallica, Slayer en Anthrax. De Canadezen hebben een titelloze EP met daarop een drietal songs uitgebracht om dit te kunnen bewijzen.Lees verder ›

Meer grafherrie is wat ik graag wil en daar heb ik dan ook mijn lijst van recensies op gekozen deze maand. Ditmaal de beurt aan het Amerikaanse Ulthar, dat met het album Providence op de proppen komt. Een combinatie van death-en black metal met als thema: abstract. Oh jee...Lees verder ›

Wat krijg je als je Suffocation, Morbid Angel en wat Cannibal Corpse mixt in de blender? Juist, Living Gate. Wat krijg je als je Yob, Amenra, Wiegedood en Oathbreaker mixt in de blender? Juist, Living Gate. Wat krijg je als je Levy Seynaeve, Aaron Rieseberg, Wim Coppers en Lennart Bossu in de blender stopt en mixt? Juist, ook Living Gate.Lees verder ›

Alweer een band uit IJsland, ditmaal een nobele onbekende voor mij. Het gaat hier om Nexion, een band die naast een EP, uitgebracht in 2017, enkel de huidige plaat in elkaar geknutseld heeft. Deze eerste schijf kreeg de titel Seven Oracles met zich mee. Ik ontving dit schijfje via zanger Josh Rood. Niet echt een IJslandse naam, natuurlijk. Blijkt ook gewoon een Amerikaan te zijn maar dan één die zich blijkbaar vanuit wetenschappelijk oogpunt bezighoudt met Scandinavische religie en de historiek daaromtrent. Alzo heeft hij zich dan ook verbonden aan dit Nexion. Lees verder ›

Het Amerikaanse Obscene bestaat pas sinds 2017 en debuteerde in dat jaar met een EP. (Sermon To The Dark). Drie jaar later verschijnt het debuut. Slechts op vinyl en in een oplage van driehonderd. Zorg dus dat je er snel bij bent.Lees verder ›

Symfonische (power) metal is helemaal 'caldo' in Italië. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat Moonlight Haze Italiaanse roots heeft. Wie het genre een warm hart toe draagt en bijvoorbeeld Within Temptation, Indica of Nightwish ook lief vindt, moet dit even gaan checken.Lees verder ›