Het Italiaanse kosmische deathmetalgezeldschap Devoid Of Thought bezorgt met Outer World Graves een eerste full length. Voorheen was die mysterieus benoemde neventak van de doodsmetallurgie enkel te horen op demo’s en splits. De marketingtruc heeft wel gewerkt, want we wilden weleens weten wat deze death metal dan wel zo kosmisch maakt.
Wie net als ons had verwacht dat Devoid Of Thought iets hypermoderns met industrial ruimtetuigen en epische arrangementen à la Fleshgod Apocalypse zou brengen, verslikt zich ernstig. Het soort verslikken waarbij je eerst de eettafel, dan de persoon naast je en ook nog eens de keukenkast onder proest.
Wat een verlept kerkergeluid! Echoënde walmen van wat ooit een growl geweest zou kunnen zijn, komen nog net hoorbaar uit een vergeetput gestegen. De drums vergen een grote gehoorsinspanning om waar te nemen. Zwarte rookpluimen van bassen staan zodanig problematisch in de mix, dat de overstuurde nagalmen als vochtige gaswolken over al de rest hangen. Het gitaargeluid is indringend en doet wat denken aan de doorpekte echosound van Altarage. Aanvankelijk ploegt het kwartet daar enkele ontzielende nocturneakkoorden mee bij elkaar of kleeft dreggende doompassages aan je ribben. Autopsy, Incantation, je kent dat wel.
Het eerste drietal nummer moet het vrijwel puur van die sound hebben. Riffgewijs is het lastig om uit te maken wat er precies uit de zessnarige teerputten dampt. Intrigerender zijn de eclatante disharmonische loopjes of melodieuze uitzaaiingen die daar af en toe eens uitpriemen. Idem voor de ceremoniële doomharmonieën en enkele sinistere zwemen tremelo-occultisme. Die tekenen de eerste contouren af dat er misschien toch meer inzit dan louter de mistige krochtensound. Plots is daar dan een eerste volwaardige klasseflits.
Sidereal Necrosis. Zet die maar in je Spotify-lijst. Daar doet Devoid Of Thought iets unieks. Het nummer is een stuk chaotischer met treiterende tegenritmes op de snaredrum, basdrums die weleens redelijk snel zouden kunnen gaan mochten ze hoorbaar zijn en duale zweepgeselingen van een dissonant met en niet-dissonant akkoord. Er weerklinken ook voortdurend getormenteerde achtergrondkreten vanuit een onderaardse dimensie. Even over halfweg vatten tremologestuurde snaarserpenten een bezwerende, fossiliserende paringsdans aan die ze doortrekken tot de ontlichaamde geestenschreeuw op het eind. Diezelfde sfeer wekt het meer op doomtempo voortschreidende slotnummer op.
Wellicht is dat het dan, die kosmische death metal. En dan moeten we durven te zeggen dat het wel degelijk een eigen keurmerk verdient te zijn waarin we ons graag nog een keer willen verslikken. Maar dan misschien niet tijdens het eten. Minder opkuis.
Score:
74/100
Label:
Everlasting Spew, 2021
Tracklisting:
- Perennial Dream
- Four Cerulean Ways
- Effigies Of A Distant Planet
- Sidereal Necrosis
- Stargrave
Line-up:
- Andrea Collaro – Gitaar, vocalen
- Lorenzo Gagliardi – Gitaar
- Marek Sollarni – Basgitaar
- Davide Botturi – Drums
Links: