Laten we even teruggaan in de tijd. Ongeveer 250 miljoen jaar terug in de tijd, om precies te zijn. In deze periode voltrok zich de grootste massa-extinctie die onze planeet ooit heeft gekend, waarbij ongeveer 90% van alle toen levende soorten uitstierven: de Perm-Trias-massa-extinctie. “The Great Dying”, in het Engels. Deze catastrofale gebeurtenis leidde het einde van het Paleozoïcum en het begin van het Mesozoïcum in. Letterlijk het einde van een tijdperk dus. De precieze oorzaak van zo’n miljoenen jaren oude extinctie is moeilijk te achterhalen, maar het ontstaan van het supercontinent Pangaea (waardoor alle organismen veel meer concurrentie ondervonden van elkaar) is één van de hypotheses. Wetenschappelijke studies wijzen echter vooral op Global Warming (als gevolg van een broeikaseffect) als de grote boosdoener. Klinkt bekend in de oren, nee?
Wie anders dan de Italiaanse blackdeathpaleontologen van Thecodontion zouden ervoor gekozen hebben om dit heel actuele thema aan te grijpen als inspiratiebron voor hun nieuwste release? Ze worden op deze split bijgestaan door de Britse blackdeathbulldozer Vessel of Iniquity, die enkele maanden geleden nog collega Bart verpletterd heeft. Een loodzware combo dus, maar méér dan geschikt voor drieëntwintig minuten aan versteende ruïnering en platentektonische annihilatie.
Op The Permian-Triassic Extinction Event grijpt het “no guitars, only death”-duo Thecodontion na zijn eerste langspeler Supercontinent toch weer terug naar het beproefde recept van de eerste demo en EP: het beschrijven van fossielen op een meer dan grove, massieve, groteske wijze. Hoewel de instrumenten (geen gitaren dus, maar wel maar liefst drie basgitaren) op gruwelijke wijze schuren, krassen en rommelen als de stenen die hier geportretteerd worden, is dit toch muziek die op een bijzondere manier diepgang creëert. De vorm van de fossielen en de levenswijze en classificatie van de dieren in kwestie worden namelijk heel gedetailleerd besproken, met veel aandacht voor het correct hanteren van wetenschappelijke terminologie. “Bespreken” mag je hier overigens heel letterlijk nemen: de lyrics vormen echt een wetenschappelijke uiteenzetting.
De twee Thecodontion-nummers op deze split zijn tegelijkertijd in de studio opgenomen met die van Supercontinent, en dat hoor je meteen. In tegenstelling tot de primaire en archaïsche warmetalherrie van het vroege werk is de corpulente black/death van de heren Stilgar en Heliogabalus op de laatste releases iets melodischer en toegankelijker geworden, en dit doordat de ruwe randjes er bewust afgevijld zijn. De vervormde derde basgitaar loeit en galmt, wat een dromerig, bevreemdend effect oplevert, maar de muziek van deze band wel heel herkenbaar maakt. Thecodontosaurus antiquus (The Epitome of Dinosauria) en Procompsognathus triassicus (Death, Asymmetric and Grotesque) gaan thematisch dus terug naar de roots, maar qua geluid liggen deze nummers dichter bij Supercontinent. Toch zijn er ook verschillen tussen beiden, die ten dele het gevolg zijn van het verschil in aanpak/thematische invulling. De nummers op The Permian-Triassic Extinction Event komen namelijk toch wat zwaarder en ruwer binnen dan die op Supercontinent. Zowel de bassen als de vocale ondersteuning klinken een stuk lager en barser, en de nummers zijn veel rechtlijniger dan op het debuutalbum. Dat maakt de luisterervaring toch weer wat moeilijker. Gelukkig wordt er wél wat gevarieerd in het ritme, dat soms voortdendert als een kudde enorme dino’s, maar op andere momenten toch ook groovy, jazzy en soms bijna komisch uit de hoek kan komen (Thecodontosaurus antiquus (The Epitome of Dinosauria) vanaf 02:18). Door daartussen enkele galmende solobasmomenten in te lassen wordt het evenwicht echter wonderwel hersteld.
Het eerste nummer beschrijft Thecodontosaurus antiquus, een twee meter lange proto-dinosaurus. Eén van de eerste dinosaurussen die ooit ontdekt werden en tevens één van de oudste op de geologische tijdschaal. Tussen de Perm-Trias-massa-extinctie en het ontstaan van deze soort ligt toch nog ongeveer vijftig miljoen jaar, maar goed, dat heet dan artistieke vrijheid. Tekstueel wordt er heel wat aandacht besteed aan de correcte classificatie van de soort trouwens. Heliogabalus laat zich aan het begin van het nummer onmiddellijk volledig gaan en wentelt van diepe grommen naar kelige uitroepen. Je zou er bij momenten een jonge Thomas Gabriel Fischer in kunnen herkennen, al wisselt Heliogabalus wel wat meer af. Heel samenhangend is het nummer niet, zowel muzikaal als tekstmatig: eerder een kakofonie van fragmenten en ideeën. Als aparte skeletelementen ingebed in een gemeenschappelijk gesteente. Passend, dat zeker. De “mooiste” momenten liggen hier toch wel bij de melodische solo’s (vooral op het einde), terwijl de (letterlijk) beschrijvende stukken vooral heel erg rechttoe rechtaan zijn en weinig schoonheid of finesse toevoegen.
Waar Thecodontion de focus legt bij de fauna uit het Trias, gaat het bij Vessel of Iniquity vooral over de oorzaken van de extinctie. Dat die periode vooral rampspoed en ellende met zich meebracht, is duidelijk hoorbaar. Het nummer zou je kunnen verdelen in vier stukken. Het eerste deel is een niet aflatende, allesverpulverende chaos met veel noise en heiige, schimmige krijsen in de spookachtige achtergrond. Dan volgt een middenstuk dat bestaat uit een zeer prominente, gestaag toenemende dreiging, ingekapseld in ambient ruis. Dit gaat over in een derde deel: rustige blackened doom. Uiteindelijk vermengen deze verschillende stijlen zich tot één massief, verstikkend geheel. Vooral in het erratische drumwerk en de omineuze gitaarklanken schuilt een echo van nachtmerrie-achtige post-blackexcellentie. Een indrukwekkende interpretatie van een oeroud massagraf. The Great Dying is minder strak en hard dan The Doorway, maar benadert zonder moeite dezelfde klasse.
Vessel of Iniquity eindigt met een positieve noot: ”We cannot be so easily destroyed. We emerge and thrive.” Het verhaal van de Perm-Trias-massa-extinctie is er niet alleen één van dood en verderf, maar ook van het ontstaan van nieuw leven achteraf.
The Permian-Triassic Extinction Event is een split voor liefhebbers van war metal en allesomvattende, chaotische destructie die op muziek gezet is. De liefhebbers van paleontologie en geschiedkunde kunnen op deze conceptrelease dan weer vooral hun hart ophalen aan de lyrics. Voor wie de bands reeds kent is dit zeker een relevante en essentiële toevoeging aan de collectie, voor wie ze nog niet kent is deze korte release de ideale stimulans om daar iets aan te veranderen. De split is beschikbaar als CD via I, Voidhanger Records, de cassette-versie wordt uitgebracht via Bad Moon Rising en Dead Red Queen Records.
Label:
I, Voidhanger Records, 2021
Tracklisting:
- Thecodontion – Thecodontosaurus antiquus (The Epitome of Dinosauria)
- Thecodontion – Procompsognathus triassicus (Death, Asymmetric and Grotesque)
- Vessel of Iniquity – The Great Dying
Line-up:
Thecodontion
- Heliogabalus (G.E.F.) – Stem
- Stilgar (G.D.) – Basgitaar
- V.P. – Drums (sessie)
Vessel of Iniquity
- A. White – Alles
Links: