Headlines

The Other is een betrouwbaar fenomeen. De band heeft een consistente discografie met Fear Itself als mijn voorlopige hoogtepunt. De Duitsers maken horrorpunk. Dat betekent eigenlijk dat men hardrock, occulte rock en wat (Duitse) punkinvloeden door elkaar mikt.  Het nieuwste album Haunted bevat 13 nummers met een totale speelduur van ongeveer drie kwartier.Lees verder ›

Lined is een vijfkoppige Spaanse band, opgericht in 2008 en nu toe aan het tweede volledige album. Het titelloze debuut stamt uit 2009 en daarna duurde het tot dit jaar voordat de band enkele singles ter opwarming van Soulcrifice uitbracht. Waarom er elf jaar tussen de releases zit wordt niet duidelijk. Het maakt verder ook niet uit, Soulcrifice spreekt voor zichzelf.Lees verder ›

In de jaren negentig had Frankrijk met Kickback en L'Esprit Du Clan twee grote namen op het gebied van hardcore. Hoewel beide nog actief zijn, is hun succes al op het hoogtepunt geweest. Tegenwoordig weten Providence en Stinky ook wat naam op te bouwen. De inspiratie was bij laatstgenoemd Franse vijftal in 2010 misschien ver te zoeken, maar de naam zelf is minstens opmerkelijk te noemen. Ook de vormgeving van het logo komt bekend voor en laat bij velen een lampje branden. Stinky brengt met Of Lost Things zijn derde album uit en zet de luisteraar daarmee wederom old school hardcore met lichte punkinvloeden voor.Lees verder ›

“Corona legt de maatschappij in de kluisters.” Bla bla bla, dergelijk gezwam hebben we al vaker gehoord dan er demonstranten op de Dam waren. Gelukkig zijn er bands die zich niet door het virus in de bek laten schijten. Bands die vanuit hun eigen huiskamers luidkeels “fuck you!” roepen en hun instrumenten uit de kast pakken. Black Falcon is zo’n band en heeft in thuisisolatie een EP opgenomen. Ieder bandlid speelde thuis zelf zijn tracks in, welke vervolgens werden samengevoegd. Het resultaat is een rauwe sound die barst van de energie.Lees verder ›

In 1997 verscheen het album In The Sign Of The Ravens van het Zweedse Viking-, folk- blackmetalgezelschap Mithotyn. Niet veel later verschenen King Of The Distant Forest en Gathered Around The Oaken Tabel. En toen? Toen werd het stil rond deze band. Weliswaar probeerde zanger-gitarist Kalle Beckman het nog met onder andere Infernal Vengeance dat via het Trinity Records label uit Hong Kong het meer dan te pruimen Dual Mayhem album uitbracht. Waarom vertel ik dit? Nu, het was lang zoeken naar een band die me hetzelfde gevoel gaf als Mithotyn en net daar komt met het Noorse Blot verandering in.Lees verder ›

Armagedda is terug onder de levenden! Als er iets cult is in blackmetalland dan zijn het ook zeker de releases van deze Zweedse band. Ergens in 2004 besloot hij de stekker eruit te trekken. Wat je dan kreeg is, zoals zo vaak, een verzameling van werkjes onder de vorm van singles, compilaties en dergelijke. Maar nu zijn de heren A. en Graav gewoon terug. En zoals ze in het verleden ook al deden, een roestige bak vol blackmetalgeweld wordt er voor je klaargezet. Hop en smullen maar.Lees verder ›

Een splitalbum beluisteren is vaak een beproeving daar je meerdere bands te horen krijgt. Soms hebben drie dan weer vier vaker nog twee bands hun lot aan elkaar gekoppeld. Vaak zijn het bands die in elkaars buurt wonen of tappen uit hetzelfde vaatje, heel soms zijn het bands die eigenlijk elkaars tegenpolen zijn. Elke constructie is anders doch levert altijd wel een verrassing op in mijn ogen. Via het almachtige Ván records krijgen we twee nieuwe songs van labelgenoten Almyrkvi uit IJsland en The Ruins Of Beverast uit Duitsland. Deze bands tappen al langer uit hetzelfde vaatje en produceren aldus een gelijkaardig brouwsel dat meer dan smakelijk is, vaak overheerlijk. Ik verwijs naar het Umbra album van de IJslanders en onder andere naar de majestueuze platen Exuvia of meer nog Blood Vaults of Foulest Semen Of A Sheltered Elite van de Duitsers.Lees verder ›

Een EP uit het warme, vochtige Portugal die de titel O Renascer, O Crer draagt. Het infernale trio Maldito brengt dit zwartgeblakerd schijfje uit via War Arts Productions. De heren hebben al heel wat ervaring in hun spreekwoordelijke rugzak, want ze spelen of speelden in bands als Grievance, Flagellum Dei of Corpus Christii.Lees verder ›

Hier, voilà, de negende release van het viertal Guerra Total, de oudgedienden uit Bogota, Colombia! Deze brute en erg agressieve plaat wordt uitgebracht door het Mexicaanse Iron, Blood and Death records. Het negende studio-album van deze heren kreeg de magnifieke titel, War Is The Pursuit Of Death: A Hymnal For The Misanthrope met zich mee. Een conceptalbum over oorlog, verwoesting, dood en de invloed op de mensheid van dit alles.Lees verder ›

Je verhuist van Polen naar IJsland, wat gebeurt er dan met je muziek en het hele gebeuren rond je als blackmetalband? Wat is de invloed hiervan? Je kan natuurlijk je oorspronkelijke roots niet verloochenen en dat is ook niet hetgeen wat Above Aurora doet. Dit trio omhelst de typische IJslandse invloeden uit natuur en extreme muziek en creëert alzo een meer eigen geluid.Lees verder ›

Na een stilte van maar liefst twaalf jaar geeft Atavist weer een teken van leven. De sludgy doomdeathband van Winterfylleth-zanger/gitarist Chris Naughton en drie ex-leden van They Are Cowards is er dan toch in geslaagd de veilige lethargie voldoende van zich af te schudden om tot een nieuw album te komen. Waar het eerste album in 2006 nog slechts de naam van de band droeg begon men de platen bij tweede album II: Ruined te nummeren. Dat III: Absolution het derde album van de band is, zal dan ook niet verbazen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat die eerste twee albums uit de 'noughties' me grotendeels zijn ontgaan. Naar een vergelijking met die platen zul je in deze recensie dan ook vergeefs zoeken. Niet getreurd (of in dit genre juist wel natuurlijk) want III: Absolution is absoluut sterk genoeg om op eigen benen te staan.Lees verder ›

Mijn gewaardeerde collega's vangen elke scheet op die in het blackmetalgenre wordt gelaten, en voorzien die scheten van degelijke reviews met doorwrochte meningen. Ik bemoei me dus maar weinig met het zwarte metaal van deze wereld. Voor Aversio Humanitatis maak ik een uitzondering. Deze Spanjaarden brengen muziek uit via het hoog aangeschreven Debemur Morti Productions. Psychedelische black metal vinden de drie mannen.Lees verder ›

Wie kent dit gemaskerd achttal uit Ohio nog? Ooit was de kip-ei discussie tussen Mushroomhead en Slipknot er nog eentje die er toe deed. Hoewel deze discussies in muzikaal opzicht als een slappe penis op een slagroomtaart sloegen, was het wel vermakelijk om te volgen. Er zijn, op de…Lees verder ›

De band voor al uw feesten en partijen heeft weer een album. De in 1994 opgerichte groovemetalband Lamb of God brengt dan eindelijk een self-titled uit. Meestal is dat toch een teken van muzikale volwassenheid. Alsof de band een statement wil maken: wij zijn Lamb of God, en wij klinken zoals u op dit album kunt horen. Na zeven albums is hier dan Lamb of God. De opvolger van VII: Sturm Und Drang uit 2015. Muzikaal gezien bevatte dat album geen gekkigheid. Het was ouderwets grooven geblazen met de mannen. De band was duidelijk geëvolueerd ten opzichte van albums als de publieksfavoriet Sacrament, en mijn persoonlijke favoriet Ashes of the Wake. In 2017 nam de band een korte pauze, en in 2019 verliet stichtend lid en drummer Chris Adler de show. Dat was even janken natuurlijk! Hij gaf als tip een vervanger met de naam Art Cruz mee. Het was een aanbod dat de getalenteerde Art Cruz (Winds of Plague) niet kón weigeren.Lees verder ›

Via het kleinere Nordic Mission label brengen deze drie heren uit het zuiden van Noorwegen een aparte pot black metal mee nu en dan wordt deze pot opgeblonken met behulp van avantgardische, doomy poetslappen. De drie spelen eveneens samen in andere bands zoals daar zijn Dalit of Aspiration. Voor hen die deze bands mogen kennen een leuk weetje. Cloth, zoals de drie zich pleegt te noemen, brengt een EP uit met vier nummers verzameld onder de titel Axis Mundi. Buiten één demo en nog een EP uitgebracht in 2016, vind je van deze toch wel interessante band maar weinig terug.Lees verder ›

Ironstone is een vijfkoppige Australische band die met een debuut EP op de proppen komt. De band heeft al bijna vijfduizend vind-ik-leuks op Facebook. Dat is toch wel veel voor een debuut, dus ik vraag me af hoe de band in de kijker is geraakt doorheen de jaren. Voor deze EP is er nog één single uitgebracht en Bound stond zes maanden geleden ook al online. De promocampagne rond deze gasten lijkt me naar de letter nageleefd van hoe metalcore bands dit tien jaar geleden deden, maar de EP is in eigen beheer. De bandfoto geeft een neppe en cliché indruk. Een beetje stoer kijken, veel zwart en grijs, spelen met schaduwen, iedereen op een rijtje. De clip van Bound hervalt ook weer in dezeflde clichés. In de fiche staat er wel dat de band progressieve metal brengt. Iets klopt niet. Ik houd mijn hart vast.Lees verder ›

Opnieuw een band uit de dicht beboste en kille, koude regio van Quebec, Canada. Opnieuw een éénmansproject, ditmaal van Exu die we normaal kennen van Hak-Ed-Damm. Dit Sombre Héritage heeft de eerste langspeler klaar met als titel Alpha Ursae Minoris. En ik moet zeggen: al meteen vanaf de eerste maten, heeft de heer Exu mijn aandacht. Goed geproduceerde black metal met een stevige knipoog naar het Europese vaste land, met name Zweden. Obscure, wit-zwarte bandfoto ook.Lees verder ›