Headlines

Civil War, door sommigen gekscherend 'Sabaton of Fire' genoemd, is een Zweeds power orakel. Een vette band die bij oprichting bestond uit vier ex-Sabatonleden. De specialiteit van deze Zweden bestaat uit Amerikaanse geschiedenis bezingen. Ik kocht ooit een dik boek over 'Indianen in Noord-Amerika'. Erg interessant als je een interesse hebt in antropologie. Dit album heeft een kitscherige voorkant met een heroïsch opperhoofd inclusief verentooi in de kleuren van de Amerikaanse vlag die appelleert aan nationalisme en trots.Lees verder ›

Als we het promomateriaal er op nahouden, valt te lezen dat dit Psycroptic afkomstig is uit Australië. Nu klopt dit feitelijk wel, maar nog specifieker komt dit technische gezelschap van het eiland Tasmanië. Dat klinkt toch een stuk gaver, vind je niet? Wellicht dat de band de aandacht hier wat van wil weghouden en zich wil focussen op de muziek. Anders krijg je weer van die irritante recensenten, die daar dan weer quasi grappige stukjes over gaan schrijven. Laat ik daar nu net helemaal niet van houden.Lees verder ›

Geen volwaardig album dit, maar een single. Of eerder een teaser eigenlijk, dit Demoncore. Twee minuten en vier seconden aan muziek. Sam Astaroth, mastermind van het ter ziele gegane Astaroth Incarnate, kon zijn ei niet meer kwijt in het keurslijf van één genre, ook al was dat op zich al een avontuurlijke blackmetalband. Sam incarneerde dan maar tot zichzelf en gaat solo verder. En het ziet ernaar uit dat dit een interessant avontuur wordt!Lees verder ›

In 2020 schreef ik mijn buitengewoon enthousiaste recensie over Oceans of Slumber. Het album dat de naam van de band draagt, laat eens te meer horen waartoe hij in staat is. Een onoplosbare identiteitscrisis die mij en vele luisteraars met smart vervulden. Het was dan ook even schrikken toen ik las dat het nieuwe album Starlight and Ash zich volledig op een stijl toelegt, die door de band gedefinieerd wordt als New Southern Gothic. Komt hiermee een einde aan de wilde mengeling van stijlen, waarbij de heren en dame zo goed gedijen? Enigszins sceptisch begin ik aan mijn eerste luisterbeurten.Lees verder ›

Het Portugese Signal Rexlabel brengt al sinds 2007 ultrabrutale en putsmerige blackmetalwerkjes uit. Deze debuutplaat, Magtens Evangelium, van het Deense Grigorien, is daar één van. In 2007 kwam Grigorien al wel met zijn eerste demo, maar het duurde dus een hele poos eer de drie heren afdoende geschikt materiaal hadden geschreven voor dat eerste album. Misschien speelt het ook wel een rol dat de bandleden actief zijn in ander ondergronds geweld zoals daar bijvoorbeeld zijn: Ligfaerd en Witchcult.Lees verder ›

Dit olijke viertal, Fall And Resist, komt uit Ballarat/Geelong, Victoria en dan zitten we in Australië. De heren brengen een EP uit in eigen beheer met de titel Darkness Of Now, die de opvolger is van de debuutplaat, Fading Cinders. Een plaat die mij en waarschijnlijk nog wat anderen, toch helemaal ontgaan is. De heren spelen al sinds 2016 melodische death-metal en dit in de stijl van, hou je vast, At The Gates en Dark Tranquility. Ergens komen er ook nog wat August Burns Red invloeden voorbij volgens de promojongens. Dan heb je mijn aandacht toch gevangen. Want naast een fan van alles wat zwartgeblakerd metaal is, heb ik ook een hart dat sneller klopt voor goed uitgevoerde melodische death-metal met een knipoog naar de oude Scandinavische Goden waar ik nog mee opgegroeid ben vroeg in de jaren '90.Lees verder ›

Stof je drinkhoorn maar weer af en zet je baard in de wax. Dertig jaar na de oprichting in Tumba komt Amon Amarth terug met donderende death metal geïnspireerd door de geschiedenis, cultuur en folklore van de Vikings. Hail Odin! De pandemie heeft zó lang geduurd dat Amon Amarth geen zin had om met een relatief oud album (Berserker, 2019) te toeren. Dan maar zorgen voor nieuw werk om de wereld mee in te trekken. Enter The Great Heathen Army: het twaalfde studioalbum van de gekroonde melodic deathmetallers uit Zweden.Lees verder ›

Soms valt er bij het beluisteren van een band niet te ontkomen aan een vergelijking te maken met andere bands. Overkomsten zijn dan zo duidelijk, dat je niet anders kunt één of meerdere bands als invloed te noemen. Op zich geen enkel probleem natuurlijk; door een vergelijking te maken heeft menig lezer snel een beeld van het gebodene. Het nadeel is wellicht dat er snel geroepen zal worden, dat het ontbreekt aan originaliteit.Lees verder ›

Als ik je vraag om een thrashband uit New York te noemen zal je ongetwijfeld als eerste Anthrax noemen. Er is echter nog een band. Eentje die met World Circus en Think This twee aanzienlijke bijdragen aan de thrashmetalgeschiedenis heeft geleverd. Naam van die band is Toxik en vijf jaar na de EP Breaking Clas$ is er nu Dis Morta. Het eerste album met Ron Iglesias op zang. De band zelf bestempelt dit als zijn meest zware release ooit.Lees verder ›

Bergen in Noorwegen staat bekend om zijn black metal. Maar wist u dat er ook punkbands vandaan komen? Blood Command is zo'n band. Praise Armageddonism is album nummer vier sinds oprichtingsjaar 2008. Tot dusver ging bij mij geen belletje rinkelen. De band wil zelf de luisteraars van Kvelertak en Turbonegro verleiden. Eens kijken hoe deze partij de poppy stadionpunk aan de man brengt.Lees verder ›

Beste lezer, we gaan nu al een tijdje met elkaar om. Het wordt tijd dat we elkaar wat beter leren kennen. Dat is wellicht enigszins eenzijdig op deze wijze (wees overigens vrij om te reageren onderaan de pagina), maar ik zal in ieder geval wat meer over mezelf vertellen. Ik houd van taal. En dan het liefst alles buiten de Nederlandse bewoordingen. Afgaand op de bandnaam voor deze recensie, waarbij vooral de trema een instinker is, had ik de verwachting wellicht met een Finse band te maken te hebben. Het Finse woord vëlla betekent ook nog eens broer, net als in het Albanees overigens, maar dat terzijde. Daar hebben we in dit geval een broertje dood aan, aangezien het Vëlla dat we vandaag bespreken uit Portugal afkomstig is. Volgens een bepaald gratis online vertaalprogramma vertaalt zich dat in het Portugees naar het woord ''zien''. Laten we het eerst maar eens gaan horen dan. Laat de trema trouwens weg en het woord betekent ineens kaars in het Portugees (wederom volgens hetzelfde vertaalprogramma). Oké, we dwalen af. Tijd om naar de muziek te gaan!Lees verder ›

Onder de schaduw van de Taag gebeuren er allerlei spookachtige dingen. Tenminste, als we het brein achter het eenmansproject La Sombra Del Tejo moeten geloven. De bandnaam betekent namelijk letterlijk ‘De Schaduw van de Taag’, en de teksten gaan over Spaanse volksverhalen.Lees verder ›

Ruim 65 minuten kun je luisteren naar de symfonische death/doom metal die je mag verwachten van Otto Salonen en kornuiten. De titel van het album is heel logisch gekozen. De band heeft officieel in 2010 een hiatus ingesteld en daar zijn ze in 2020 weer uitgekomen. Decade of Silence lag dus min of meer voor de hand. Er is bijzonder veel variatie te horen op deze schijf. Het symfonische aspect loopt als een rode draad door de muziek, maar verder wordt er afgewisseld van Funeral doom tot melodische death metal.Lees verder ›

As Infinite Shadows Of The Nightsky is de opvolger voor The Ancient Spells Of The Past van het Finse éénmansbedrijf Korpituli. De heer S. Korpituli, ook onder andere actief in Iku-Turso, doet net als op de vorige plaat gewoon al het werk. Gemakkelijk toch. Dan ben je je eigen baas en moet je ook aan niemand enige verantwoording afleggen. Handig, hop en klaar. De black metal van deze Finse heer laat zich definiëren als mid-tempo black metal met een atmosferische insteek, zo beschreef ik het toch in de review van de vorige plaat.Lees verder ›

Gitarist Bram Bijlhout was tussen 2007 en 2014 lid van de Rotterdamse doomband Officium Triste en speelde mee op het heerlijke Mors Viri uit 2013. Na het afscheid van zijn mede-treurwilgen bleef het bloed in zijn aderen langzaam stromen en besloot hij zelf een doomband op te zetten onder de toch wat oppervlakkige naam Structure. De titelloze debuut-EP is nu op tape verschenen via Brutal Insanity Records en Bijlhout heeft er alle instrumenten zelf voor ingespeeld. Voor de zang schakelde hij evenwel een oude bekende in. Ene Pim Blankenstein, ook bekend als zanger van… Officium Triste.Lees verder ›