Headlines

Metalbands uit Finland zijn ongeveer zo zeldzaam als een tros bananen in een groentewinkel. Ook dit Bloody Falls komt uit het land waar ze wel duizend meren hebben en speelt melodische death metal met flink wat groove. Omdat deze stijl me wel bevalt en er zelden iets slechts komt uit Finland waren mijn verwachtingen hoog gespannen.Lees verder ›

Opnieuw een blackmetalepos gebaseerd op de schrijfsels van Tolkien. Ook deze Duitse band, die zich Kôr laat noemen, heeft zijn debuutalbum hierrond geschreven. De mannen gaven album de titel The Horns Of Ylmir mee. Het Duitse Sol Records brengt de plaat uit. Dit label heeft ook meteen besloten de andere band van de heren St. en Bavragor uit de brengen: Shores Of Ladon. Hiervoor verwijs ik naar mijn andere schrijfsels. In ieder geval is het zo dat de black metal die we te horen krijgen op The Horns Of Ylmir eerder een epische inslag kent en een rudimentair karakter heeft. Ook de opnames lijken wat stoffig en korzelig, merk ik hieromtrent nog even op dat Henri Sorvali (Moonsorrow), de mastering voor zijn rekening nam.Lees verder ›

Rejekts is een band uit Italië en voor dit album is redelijk mooi artwork geregeld. Een paar jaar geleden had je hele hordes aan blackened grindcorebands die uit de grond schoten als vrolijke bloemetjes. Het Italiaanse Rejekts bracht in 2010 een eerste album uit. Hoe komt het dan dat deze band nog steeds onder de grond leeft?Lees verder ›

Echt veel goede speed metal is er dit jaar niet geweest. Maar daar is Jävelin om ons te redden! Dit Finse drietal heeft een zwarte, magische nachtmerrie in de aanbieding. Black Magic Nightmare is het eerste werk van deze gasten, maar het klinkt niet alsof het een stel nieuwkomers zijn. Aan marketing lijken ze overigens verder niet te doen.Lees verder ›

Sarke. Ik ben deze Noorse cultband een tijdje uit het oog verloren. Hun eerste drie albums, Vorunah (2009), Oldarhian (2011) en Aruagint (2013), staan al jaren broederlijk naast elkaar op de CD-plank, maar de volgende drie heb ik jammer genoeg niet de aandacht gegeven die ze wel verdienen. Een korte opfrissing via digitale streamingdiensten leerde me echter dat de heren Sarke, Nocturno Culto en hun kompanen ook voor deze releases mooi zijn blijven vasthouden aan hun beproefde recept. Ze slagen er dus keer op keer in om stijlvolle muziek te maken, waarin ze nooit ver afwijken van hun vaste geluid. Groovy rock 'n roll met elementen van doom en heavy metal ontmoet hier slepende, bezadigde, mid-tempo black metal, overgoten met de schrapende, ruwe, hese stem van Nocturno Culto. Een uniek geluid dat heel herkenbaar is. Sarke zou je eigenlijk een soort verhalenband kunnen noemen, die luistermuziek maakt met korte, begrijpbare teksten.Lees verder ›

Zo’n beetje vanuit het niets liet het uit Chicago (Verenigde Staten) afkomstige Vukari eind oktober een EP op de mensheid los. In mei kregen we weliswaar al een demoversie van de track Omnes Nihil voorgeschoteld, maar het uitbrengen van de EP was er daarmee (in elk geval voor mij) niet minder onverwacht om. Dat niet alle verrassingen in het leven even leuk zijn, is een dooddoener van jewelste, maar in dit geval is het een surprise waar ik louter jubelend en juichend over kan zijn… Lees verder ›

Funeral Mist, de eenmanszaak van Arioch. Arioch alias Mortuus. Mortuus, sinds 2004 en Plague Angel de voorman van Marduk. Sinds altijd (1993) de eigenaar van Funeral Mist. Funeral Mist, sinds altijd een black metal fenomeen dat gregoriaanse zang en christelijke elementen in zijn furieuze Zweedse black wist te verwerken met bijzonder veel gecomprimeerde venijn en haat. Waar Marduk de laatste paar albums opnieuw militanter en oorlogzuchtiger uit de hoek komt, zoekt Funeral Mist nog steeds de chaotiek en puur demonische "orthodoxe" oorden op. Zo ook op Deiform, langspeler nummer vier.Lees verder ›

Hebben we deze niet eerder zien passeren? Neen, dat hebben we niet. Maar het is altijd een goede zaak als je muziek herkent. Forbidden Knowledge and Ancient Wisdom had een voorgeboorte onder de vorm van de EP Drink From The Chalice With Nightly Lust, wiens artwork geheel in dezelfde lijn ligt. De drie nummers van die EP zijn ook te vinden op deze langspeler, de tweede van Grand Celestial Nightmare. Mocht je er nog aan twijfelen trouwens, dit is wel degelijk een project van Here Mories.Lees verder ›

Zin om nieuwe prog te ontdekken? Head With Wings uit Connecticut, VSA, maakt gelaagde kunstzinnige muziek met een sterk verhalend element. Dat het verhalende aspect serieus wordt genomen bewijst het bijgevoegde epistel in de perskit. Zucht. Luister naar progressieve muziek zeggen ze, dat is lekker gevarieerd en daar moet je soms heel hard je best voor doen om het te leren waarderen. Tof zeg! De EP Comfort in Illusion volgt het debuutalbum From Worry To Shame uit 2018 op.Lees verder ›

The Judas Knife is een nieuw project van Joseph Grillo (ex-Gay For Johnny Depp) en Drew Thomas (ex-Into Another en Youth Of Today) uit New York. Death Is The Thing With Feather vormt het debuut van de band, opgenomen en gemixt door de legendarische Kurt Ballou. Verwacht alternatie grunge/space rock met post-hardcore elementen.Lees verder ›

Noorse sludge/post-metal uit Oslo. Ik verwacht me aan diepe gitaren en een kwade, veel te blonde Noor die depressieve teksten over zijn publiek braakt. Of dit hoop ik toch te horen. Ik ken deze band totaal niet en hij lijkt me vooral in het eigen thuisland matig succes te kennen. Platenmaatschappij Fysisk Format deed in ieder geval de moeite om de bands nieuwe album naar onze redactie te sturen, dus het minste wat we kunnen doen is deze eens beluisteren natuurlijk.Lees verder ›

2021 was een slecht jaar voor ons sociaal leven en gezondheid. 2021 was echter wel een goed jaar voor wie van metalcore houdt. Architects, Trivium, Everytime I Die, Ice Nine Kills, Bullet For My Valentine, Silent Planet en binnenkort The Devil Wears Prada. Tal van metalcorebands of bands die zwaar neigen naar metalcore kwam dit jaar aanzetten met een nieuwe plaat. Zo ook Of Mice & Men. Alhoewel, nieuwe plaat?Lees verder ›

Ene André Kramer gaat schuil achter Landstrykar. Een Nederlander. Ik ken hem niet, maar hij maakt wel mooie muziek. Muziek die is verzameld op een album vol dungeon synth dat de naam A Walk Amidst The Cairns draagt. Dit is zijn debuut. Het album is een muzikale weergave van de wandelingen door noordelijke landschappen, aldus de maker van dit werk. Kijkend naar de albumcover zal hij daarmee niet de noordelijke Nederlanden bedoelen.Lees verder ›

Uit Polen komt dit stelletje ongeregeld. Dishell doet precies wat je verwacht van een band met zo'n naam die zegt death/crust te maken. Fuck je melodie, fuck professionele opnamekwaliteit, fuck je moeder, en alle politieagenten zijn klootzakken. Lekker tegen de gevestigde orde aanschoppen dus, met vrij eenvoudige muziek.Lees verder ›