Ken je het gevoel dat je een armband (of iets anders) dat je heel dierbaar is, kwijt bent? Lichte paniek neemt de overhand, omdat je geen flauw benul hebt waar je het hebt gelaten. Minuten zoeken worden uren, uren worden dagen, maar hoeveel tijd je er ook in steekt, je kunt het nergens vinden. Op een gegeven moment leg je je er maar bij neer dat je het zult moeten doen met de herinneringen eraan en dat het voorgoed uit je leven is. Tot je een flinke tijd later ineens ergens achter in een kastje een doosje ziet staan. Je hebt geen idee wat erin zou kunnen zitten, rammelt wat, opent het en jawel, daar komt plots die armband tevoorschijn. Hoe het daar kwam? Onbelangrijk; de vreugde die je dan voelt, is haast onbeschrijflijk.
Het is niet helemaal hetzelfde, maar het is een beetje vergelijkbaar met het gevoel dat ik had toen ik zo’n twee maanden terug het nummer Heart Of The Numb van het Deense Mercenary op YouTube voorbij zag komen. In het eerste decennium van deze eeuw bracht deze band uit Aalborg (Denemarken) machtig mooie albums als 11 Dreams (2004), The Hours That Remain (2006) en Architect of Lies (2008) uit.
Na allerlei wisselingen in de bezetting, werd het in 2011 voor de overgebleven leden tijd voor een muzikale koerswijziging, met Metamorphosis (2011) als resultaat. Om het maar wat eufemistisch uit te drukken: dat album was niet zo’n succes. Glipte mijn geliefde Mercenary hier door mijn vingers? Het twee jaar later uitgebrachte Through Our Darkest Days (2013) was weliswaar geen terugkeer naar de glorietijden, maar de band leek zich enigszins te herpakken. En daarna werd het stil rondom de band. Niets meer … in een vergeten doosje ergens in een kastje terecht gekomen? Tot daar in 2023 plots Heart Of The Numb (waarop ook Matt Heafy van Trivium is te horen) was. Nu maakt één zwaluw geen zomer, maar hoop doet leven. Toch?
Wat vooral in het oog springt, zijn het atmosferisch, licht melancholische geluid en de speelse, progressieve riffs. De band klinkt weer fris en dynamisch, zoals het in het verleden deed in nummers als 11 Dreams en World Hate Center (van 11 Dreams) of Redefine Me (The Hours That Remain). Ook de verfijning, donkerte en agressie zijn terug (Black Blood Soil), al deinst het viertal er ook niet voor terug om in diverse nummers modern en ongedwongen toegankelijk (Anthem for the Anxious, A Darker Path) voor de dag te komen. Vocalist René Pedersen weet de vocalen zowel harmonieus als venijnig bijtend te brengen, en als er in nummers als Through This Blackened Hatred nog iets meer met de vocalen gespeeld wordt door een gesproken gedeelte aan te brengen, maakt dat de afwisseling alleen maar nog groter.
Score:
87/100
Label:
NoiseArt Records, 2023
Tracklisting:
- Burning in Reverse
- Heart of the Numb
- Where Darkened Souls Belong
- Through This Blackened Hatred
- Anthem for the Anxious
- A Darker Path
- Become the Flame
- From the Ashes of the Fallen
- Black Heart, Dead Tissue
- Black Blood Soil
- Beyond the Waves
Line-up:
- Jakob Mølbjerg – Gitaar
- Martin Buus – Gitaar
- René Pedersen – Vocalen, basgitaar
- Martin Nielsen – Drums
Links: