Headlines

Toch bijzonder. Buiten wat vermeldingen, wat nieuwsberichten in 2020 is er op onze geliefde webstek geen ander nieuws, bijvoorbeeld een review, terug te vinden van dit Zweedse blackmetalfenomeen Faidra. Six Voices Inside zag in 2020 dus het levenslicht als eerste boreling maar geen uitgesproken, geen uitgeschreven mening hierover. Tja dan trachten we dat meteen recht te zetten en vlotjes drie jaar later wel een review te schrijven over de tweede plaat van deze Zweedse formatie. Die kreeg alvast de titel mee: Militant : Penitent : Triumphant en komt via Northern Silence Productions.Lees verder ›

Grauwsaem en Doodskrijs brengen samen Grafroof uit. Echt? Ja. Maar zijn dat geen bands die ergens in de jaren 2000 actief waren en bestonden uit leden van Fluisterwoud en D.R.E.P.? Ja, inderdaad. Nomad Snakepit Productions heeft echter zijn hand kunnen leggen op wat opgenomen bijna 'ondergeschimmeld' materiaal uit die jaren 2000 van beide bands. Dit muzikaal vakmanschap wordt op een gelimiteerde oplage uitgebracht op tape. Heerlijk toch! Rudimentaire ranzigheid ten top! Ik zou maar snel zijn want er worden maar honderd exemplaren voorzien. Je kan wel gaan snuisteren op het wereldwijde web om muziek van deze twee bands op te rakelen maar het zou toch meer dan geweldig zijn als je zo een tapeje met bijna vervallen roestige black metal aan je collectie op fysieke wijze zou kunnen toevoegen.Lees verder ›

Forgotten Sanctuary is het debuutalbum van Silva, een melodische death/blackmetalband uit Minneapolis, Minnesota en dan zitten we in de Verenigde Staten Van Amerika als ik het goed heb. Toch gek dat deze drie heren op een Zweeds label als Black Lion Records terechtkomen? Nee, toch niet echt. De muziek van dit trio klinkt namelijk behoorlijk Scandinavisch met toch wel een oudeschoolsausje als je het mij vraagt. De vocalen doen me wat aan oudere melodische deathmetalbands denken. Jammer wel dat de productie van dit eerste werkstuk toch wat te gelikt en te proper klinkt. Zo gaat heel wat smerigheid en vuiligheid verloren. Nu en dan doet de muziek van deze Amerikanen me ook wat Grieks aan, dat tracht ik binnen enkele luttele ogenblikken verder te onderbouwen. Eerst nog even vermelden dat het logo van deze band gemaakt werd door de Keizer der logo's, Christophe Szpajdel. Toch heerlijk om zijn werk op regelmatige basis te zien terugkomen over de hele wereldbol.Lees verder ›

Bij Sardinië kan je denken aan havens, strandvakanties en parelblauwe zeeën. Onbezorgd leven. Toch heeft dit eiland, ter grootte van Nederland, een keerzijde in de vorm van een vrij ongepolijst landschap en een behoorlijk roerige geschiedenis waarbij het meerdere malen van eigenaar wisselde, vaak gepaard gaande met de nodige veldslagen. Dat laat zijn sporen wel na. Dit alles inspireerde de Sardinische muzikant Valerio Marras om een album te maken over het leren leven met het lijden. Dit doet hij al een tijdje onder de naam S A R R A M. Pàthei Màthos is zijn derde volledige plaat.Lees verder ›

Poolse death metal zit in de lift. Er komen de laatste jaren een hoop kwalitatief goede bands uit dit redelijk kleine land dus toen ik het debuut van Unblessed Divine van het label via de post in fysieke vorm kreeg, sprong ik een klein gat in de lucht. Echter, toen ik las dat deze drie heren op hun debuut elektronica toevoegen aan hun death metal werd ik een beetje huiverig.Lees verder ›

Goddomme wat heb ik hier nou weer voor zwarte duisternis aan mijn fiets hangen? Een Nigrum Tenebris die een bende geesten aanroept, Miasmal Spirits welteverstaan. Dit is het tweede album van deze Duitse band uit Kassel. Een uitgave onder het eveneens Duitse label Northern Fog Records. En waar de band tijdens het eerder uitgebrachte debuut I Am The Serpent nog bestond uit een duo, lijkt het er nu op dat er sprake is van een vierkoppige bezetting. Het debuut werd door collega-redacteur Joris overigens als wat monotoon en saai bestempeld. Niettemin spreekt hij wel over rauwe pure black metal met een aantal goed uitgewerkte ideeën, iets met de pijn des levens en een slang ofzo.Lees verder ›

Dubbel zo bruut, dubbel zo doods, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, zwaar geanticipeerde, loodzware plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Cursed Mortality van Carnation. MrJingles (favoriete genre: alle verschijningsvormen van death) en MaartenO (favoriete genre: metalcore/deathcore) gaan deze keer aan de haal met deze rubriek.Lees verder ›

Het spreekwoord ‘blaffende honden bijten niet’ betekent zoveel als ‘wie dreigt, is ongevaarlijk’. Maar durf jij een hond die diep grommend zijn tanden ontbloot helemaal te vertrouwen? Ondanks dat het - zo heb ik me laten influisteren door connaisseurs als Martin Gaus en Cesar Millan - veel verschillende redenen kan hebben waarom een hond besluit zijn tanden te laten zien, wordt het in de meeste gevallen toch vaak als een overduidelijke waarschuwing gezien. ‘Ik zet mijn tanden in je, als je niet achteruit gaat.’Lees verder ›

Op 20 oktober zag het nieuwe album van de Amerikaanse band Afterbirth het licht, uitgebracht via Willowtop Records. De band heeft hier op Zware Metalen, naast de bespreking van de 2014 Demo, nog weinig aandacht gekregen en daar moet verandering in gebracht worden!Lees verder ›

Despite The Rise Of The Sun is de tweede plaat van het Amerikaanse, uit New York City afkomstige, jeugdige combo dat zich Solemn Vision noemt en perfect op stal zit bij het Zweedse Black Lion Records daar het melodische death metal speelt. Als je kijkt op de webstek van deze band alwaar het per bandlid weergeeft welke bands en welke muzikanten een invloed op hen hadden, dan mag je gerust stellen dat de groten der Aarde worden vermeldt. De vraag is wat hoor je hiervan terug in de muziek? Ik ben dan altijd streng, want klakkeloos kopiëren, overschrijven, overtekenen dat kunnen we natuurlijk allemaal. Het is dan de kunst om er toch een eigen kleurtje, randje of kantje aan te geven.Lees verder ›

Ergens ten noordoosten van de hoofdstad Ljubljana, en dan zitten we in Slovenië, liggen in een brede perimeter Domžale, Šoštanj en Celje. Uit deze brede regio in het prachtige Sloveense land, komt de blackmetalband Cvinger. Ruim zeven jaar na Embodied in Incense komt hij met Doctrines By The Figures Of Črnobog. De vorige plaat waarvan sprake bereikte onze schrijftafel niet maar de plaat daarvoor The Enthronement ov Diabolical Souls wél. Collega Yves vond het een zielloos, te herkenbaar klinkend schijfje. Je kan dan ook terecht de vraag stellen wat jaren van contemplatie met de band en de muziek gedaan heeft. In ieder geval gaan we het zo weten. Het Poolse Via Nocturna-label was wel eventjes vergeten ons een digitaalpromootje te sturen, vandaar dat het toch even duurde alvorens de plaat die al in augustus van dit jaar uitkwam, van een zinnig tekstje kon voorzien worden.Lees verder ›

Als de hitte het land weer verlaat en de blaadjes weer van de bomen dreigen te vallen dan is de tijd weer aangebroken om wat meer van neerslachtige muziek te genieten. Dat lukt immers bij achtendertig graden in de schaduw toch wat minder goed. Ik begin dan altijd met het zoeken naar nieuw creatief talent op het gebied van muziek met een melancholische of/en depressieve insteek. Heerlijk om in te zwelgen wanneer u over genoeg zelfmedelijden beschikt. Iets in de trant van "het leven is kut en daarna gaat u dood". Er zijn nog voldoende bands over die dit soort "mooie" muziek maken. Zo tref ik tijdens mijn zoektocht het Italiaanse Notturno. Aangezien het Italiaans een eenvoudig taal is, heeft u vast begrepen dat de Nederlandse vertaling "nachtelijk" is. Het tweede album Inside is het hier te bespreken werk. Het debuut Obsessions bleef op Zware Metalen onbesproken en ik maak nu ook voor het eerst kennis.Lees verder ›