Wat doe je als bij een van je beste vrienden kanker wordt geconstateerd? Hoe ga je om met het verlies van iemand die je dierbaar is? Vægtløs probeert dit soort vragen te beantwoorden op AFTRYK, dat alleen nummers bevat over mensen die dicht bij de band stonden en die zijn overleden of aan een dodelijke ziekte hebben geleden. Hierbij richt de band zich op de kwetsbaarheid en de openheid die ontbreekt in de muziekscene, maar ook in de maatschappij in zijn algemeenheid. Het leven is vluchtig en kwetsbaar, Vægtløs tracht een brug te vormen tussen emotionele angst die ten grondslag ligt aan het feit dat alle schoonheid uiteindelijk zal sterven en de helende kracht die gevonden kan worden in muziek, als ware een catharsis.
De leden van de band zijn samengekomen vanwege hun liefde voor alles wat emotioneel zwaar, gepassioneerd, eerlijk en oprecht is. Daarbij is de band niet bang om met het hart op de tong een landschap te schilderen van het afgelegen en primitieve Scandinavische landschap dat zowel stil als luid is. De band trekt zich niets aan van trends en genres, want hij haalt zijn inspiratie uit het leven zelf, maar net zo goed uit andere zaken, zoals kunst. Hierdoor komt er een diversiteit aan de oppervlakte die de som der delen samen weet te brengen, waarbij de hoofdmoot bestaat uit post-hardcore, post-rock, emo en black metal, maar waarbij ook atmosferische en intense invloeden een rol spelen. Uiteindelijk lees ik dus wel enige aanduiding en richting in de bijgesloten promo terug. En ondanks dat deze band wars lijkt te zijn van enig stempel vragen de vier heren aan ons om dit debuut te recenseren. Toeval bestaat niet, want dit soort verhalen en bijbehorende muzikale uitingen zijn op mijn lijf geschreven. Letterlijk wel te verstaan, aangezien mijn lijf mij nog wel eens ooit in de steek heeft gelaten vanuit medisch perspectief. Emotionele muzikale uitingen en sadomasochistische capriolen zijn mij niet vreemd. Of het ene met het andere te maken heeft is een vraag die ik niet kan beantwoorden. Het zit ten diepste opgesloten in mijn wezen an sich.
Stil word ik dan ook van een nummer als Tag dit knuste hjerte og lav det til kunst (‘Neem je gebroken hart en maak er kunst van’) met een prachtige aanvangsmelodie die uiteindelijk ontaardt in een stevige blackmetalpartij. Melancholie, verdriet en intens lijden komen tezamen. De gedubbelde zang zo tegen het einde, lijkt meer op een samenzang wat nog eens wordt versterkt door de structuren en melodieën die we tijdens het nummer horen. Deze gehele plaat is met name aanbevelingswaardig voor mensen met een zwaar gemoed, die troost vinden in neerslachtige, doch agressieve, spannende muziek. Voor mensen die net terugkomen van een “slecht nieuwsgesprek”, voor mensen die chronisch lijden in welke vorm dan ook. En voor mensen die even willen baden in het eigen verdriet. Muziek overstijgt soms zijn eigen doel, als alles onder druk vloeibaar dreigt te worden. U kan dan spullen door de huiskamer gooien, iets kapot slaan of gewoon intens hard schreeuwen en huilen. Alles is goed en alles mag, maar weet dat u ook uw toevlucht bij deze gewichtloze heren kan vinden.
Score:
91/100
Label:
Eigen beheer, 2024
Tracklisting:
- Ingenting kan forhindre, at små struber skælver en forårsnat
- Først da vi bar din kiste gik det op for mig, hvor meget tungt du skulle igennem, før du blev så let
- Her i vores hjerter bærer vi en ny verden
- Tag dit knuste hjerte og lav det til kunst
Line-up:
- Jeppe – Bas
- Frederik – Gitaren
- Tobias – Drums
- Troels – Vocalen
Link: