In november 2019 stond de progressieve metalcoreband Periphery voor het laatst op de planken in Nederland. België werd toen niet aangedaan. Destijds waren Doornroosje, Nijmegen en Melkweg in Amsterdam de locaties. Gitarist Misha Mansoor wist zich dat ook nog goed te herinneren, zo vertelde hij tijdens het interview dat collega Friso deze avond voor aanvang van het concert nog afnam. Die tour stond toen voornamelijk in het teken van Periphery IV: Hail Stan. Vandaag is er een nieuw album te promoten, namelijk Periphery V: Djent Is Not A Genre dat afgelopen jaar werd uitgebracht. Hieronder vindt u het verslag van de avond, met dank aan 013 huisfotografe Femke Valks voor het beeldmateriaal.
Dat Crooked Royals als relatief nieuwe band mag aantreden als voorprogramma is niet heel vreemd. De band zit namelijk bij het label 3DOT Recordings dat volledig in handen is van headliner Periphery. Wij van wc-eend adviseren wc-eend, zeg maar. Maar er zijn wel degelijk ook muzikale overeenkomsten. Sterker nog: het vijftal tapt uit een soortgelijk vat wat betekent dat de aardig gevulde mainstage – het balkon is gesloten vanavond – als voorprogramma eveneens progressieve metalcore voor de kiezen krijgt. Toch horen we overduidelijk in de nummers terug dat er een stuk minder meters gemaakt zijn als het aankomt op songtechnisch vernuft en diepgang. De metalcore klinkt te veilig, voorspelbaar en generiek waardoor de aandacht wat verslapt halverwege de set. Dat men tijdens de eerste nummers geplaagd wordt door een ontzettend slecht geluid waarbij alleen de twee op en neer springende zangers nog enigszins normaal te horen zijn, maakt het er ook niet beter op. De drums zijn nauwelijks waarneembaar in de geluidsmix en klinken zo dof en droog als saharazand. Pas halverwege Paper Warriors (nummer vier op de setlist) is de geluidsman uit zijn coma ontwaakt en begint er wat schwung in te komen, maar muzikaal slaat de vlam nooit in de pan. Er zijn opbeurende springmomenten, de zaklampjes van alle mobieltjes mogen omhoog op het fijngevoelige Between You And I en tussendoor ontstaat er nog iets van beweging voor het podium. Conclusie: afwezigen hebben hier weinig aan gemist.
De ogen zijn uiteraard gericht op Periphery. Terwijl de mainstage van de 013 intussen wat voller geraakt is, beginnen de Amerikanen op explosieve wijze met het moddervette Dracul Gras, afkomstig van het geweldige Periphery V: Djent Is Not A Genre. Over een binnenkomer van jewelste gesproken! Vette pech voor alle bezoekers dat het wederom dezelfde (?) geluidsman is die de drums compleet naar de achtergrond verwijst. Voordeel van deze wanprestatie is dat frontman(netje) Spencer Sotelo meteen de spotlights pakt en laat horen uit welk hout hij gesneden is. Laag of hoog, de man doet live weinig onder voor zijn studioprestatie en bewijst dat niet alleen in de opener, maar ook in de djent-lekkernijen Atropos en Wildfire die er meteen achteraan gekatapulteerd worden. Zonder meer een ondergewaardeerde zanger die bovendien live ook nét wat fijne accentverleggingen aandurft. Gelukkig is de smet sneller dan bij de vorige band weggepoetst en dan kan het genieten pas écht beginnen. De gitaartandem musiceert retestrak en vellenmepper Matt Helpem beukt er lustig op los achter zijn verhoudingsgewijs kleine drumstel.
Na dit imponerende begin van de set besluit Periphery om vervolgens niets meer te spelen van dat nieuwe album, maar verschillende oudere nummers te spelen. Waarom? Niet dat het oude materiaal slecht is, maar vooral omdat die nieuwe zo beukt als een malle. Wat volgt is een set die slechts nog stuiptrekkingen bevat en waar de vaart behoorlijk uit raakt. Aan het niveau en spelplezier van de formatie ligt het zeker niet want kwalitatief blijft de progressieve metalcoreband steevast presteren, maar met onder andere The Scourge, The Way The News Goes… en het fraai opbouwende Sattelites steekt de intensiteit van de muziek schraal af tegenover de kickstart van het optreden. Tegelijkertijd vliegt de tijd even goed snel voorbij, maar alleen tijdens Marigold en (vooral) afsluiter Blood Eagle laait het vuur weer stevig op. Hoe bedachtzaam Periphery zijn composities schrijft, zo onbedachtzaam lijkt deze set samengesteld te zijn. Een song zoals Everythings Is Fine! of CHVRCH BVRNER halverwege de setlist had wonderen verricht. Daarmee doet een uitstekende band met goede muzikanten zichzelf vandaag toch echt wat tekort. Zeker niet ontevreden maar met mijn honger niet compleet gestild, keer ik huiswaarts van mijn eerste concert dit jaar.
Setlist:
Periphery
- Dracul Gras
- Wildfire
- Atropos
- The Scourge
- Make Total Destroy
- Letter Experiment
- The Way The News Goes…
- Marigold
- Satellites
- Blood Eagle
Datum en locatie
31 januari 2024, 013, Tilburg
Foto's:
Femke Valks – Facebook / Instagram
Links: