Headlines

Volgers van Zware Metalen weten dat ik niet meteen "voor de core" ben. Nederland mag me For I Am King en The Royal geven, België When Plagues Collide, en voor de rest luister ik best wel graag naar Thy Art is Murder en Breakdown of Sanity. Dat is het zowat. Nu en dan verzeilt er wel eens een metalcoreband in een playlist links of rechts en check ik de naam. Een aantal keer was die naam Upon a Burning Body. Niet dat ik de band zo fantastisch vind, check gerust de reviews van The World Is My Enemy en Straight From The Barrio.Lees verder ›

Illum Adora is een Duitse blackmetalband die, met dit werk toch, stevig knipoogt naar het Zuiden van Europa, meer nog naar Griekenland. De heren noemen hun black metal, Non Serviam Black Metal. Tja, drie keer raden waar dat vandaan zou moeten komen. Illum Adora is voor ons geen nobele onbekende. De vorige platen en EP gingen al eens onder het fileermes. ... Of Serpentine Forces uit 2019 kreeg de beste beoordeling. De daaropvolgende EP, Infernum Et Necromantium, smaakte ik net iets minder. Ook het laatste album, Ophidian Kult kon me maar een weinig bekoren.Lees verder ›

Horizon Ignited is het nieuwste paradepaardje in de stal van het machtige Nuclear Blast. Met slechts één langspeler op zak moet dit gezelschap dus heel wat in zijn mars hebben. Even snel de overige formaliteiten afwikkelen. De band werd pas in 2017 opgericht in Finl… wacht, wat? Finland? Dat kan niet kloppen. Even het promomateriaal nalopen: afkomstig uit Finland. Oké, een foutje kan erin sluipen. De Facebookpagina van de band dan maar: wederom Finland. Als je het echt niet meer zeker weet is er gelukkig één plek waar je voor definitief uitsluitsel terecht kan, de Encyclopaedia Metallum: andermaal Finland. Dan zal het toch zo moeten zijn denk ik. Met nog een lichte achterdocht in mijn achterhoofd start ik deze recensie van Towards the Dying Light. Uit Finland, wie bedenkt nou zoiets.Lees verder ›

Cult Of Parthenope is een Brits label dat de tweede plaat van dit Britse kwintet genaamd Tableau Mort uitbrengt. Bij een eerste aanblik op de meegeleverde bandfoto's doet het me wat aan Dimmu Borgir ontmoet Abyssos en Bathuska denken. De eerste plaat van Tableau Mort, Veil Of Stigma, Book I: Mark Of Delusion kwam uit in 2019 en kreeg toch een mooie review van onze redactie mee. Er werd toen dunnetjes gesteld dat de eerder atmosferische black metal die de heren brachten, net wel wat meer eigen identiteit kon gebruiken.Lees verder ›

The Coming Strife Records is vermoedelijk in het bezit van een speciale radar. Het is namelijk bewonderenswaardig hoe dit label er continu in slaagt onbekende maar zeer talentvolle bands te contracteren. Veel van mijn recente favoriete metallic hardcore albums zijn dan ook afkomstig van dit Engelse label. Toen de nieuwe EP van Morbideity in de digitale postbus viel, was mijn interesse direct gewekt. Toegegeven, ik had nog nooit gehoord van deze band.Lees verder ›

De band rond brulboei Matty Mullins, Memphis May Fire, leerde ik kennen door een nummer als The Sinner van het album The Hollow in 2011. Vervolgens exploreerde ik de platen van deze heren en het mag gezegd, melodische metalcore op zijn best als je het mij vraagt. De heer Mullins verscheen als gast-vocalist op heel wat andere vlot schuivende nummers.Lees verder ›

17 jaar na Age Of Chaos is Vazal teruggekomen, even, om vervolgens weer te verschijnen in de obscuriteit. De Nederlandse blackmetalband bestaande uit twee onverlaten wiens calamiteiten op Zware Metalen gekend zijn op het ondergrondse forum perste er nog eens zes nummers uit, alwaar de cervix tot op de naad versleten was. Burzum en Darkthrone demo/lofi black van de meest basale, zwartwitte soort, geen ruimte voor kleur, laat staan grijswaarden. Vazal is de overmacht, de onmacht van de zwakzuchtige meerderheid van de mensheid die vegeteert op deze binnenkort verkoolde, nasmeulende bal genaamd Aarde. Nederlands en Engels, voor elk wat wil(d)s.Lees verder ›

Oorlogen zijn niet meer wat ze geweest zijn. Waar geschillen tegenwoordig worden beslecht met Bayraktar drones, bestreed de mens zichzelf vroeger met vlegels en dolken. Smerig hak- en beukwerk met rondvliegende ledematen en vloeiend bloed. De dame en heren van Iron Hawk zijn de dagen van weleer nog niet vergeten, en brengen ons een plaat vol smerig muzikaal wapengekletter.Lees verder ›

De volle maan komt tevoorschijn, en daar is Werewolves weer. Ja, ik val in herhaling, maar Werewolves doet dat ook. Volgens drummer Dave Haley is From The Cave To The Grave hetzelfde als het vorige album, maar dan beter. De band maakt death metal. Ik heb de link met The  Monolith Deathcult nog niet eerder gemaakt, maar voila, hier is de link.  De band heeft verder geinig bedoelde teksten, voor de mensen die het kunnen verstaan.Lees verder ›

Een éénmansproject uit centraal Griekenland dat zich Waves Idle Symmetry noemt. Dit Thalassa laat zich middels een bijzonder hoesontwerp wel opvallen. Het is de heer G.K. die ons deze EP met vier nummers heeft bezorgd. Hij neemt ook bijna alle instrumenten voor eigen rekening. Alleen de drumpartijen heeft hij laten inspelen door Nick Samios. Op zich geen slechte keuze als je natuurlijk geen feta gegeten hebt van dit instrument. Wat mogen we verwachten? In ieder geval wordt de muziek op deze EP aangekondigd als black metal. Black metal? Griekenland? Dan weet één ieder van jullie dat ze dit even goed moeten beluisteren en vooral kritisch moeten zijn, want heel wat Groten der Aarde, heel wat bijzonder goede blackmetalbands namelijk, zijn afkomstig van dit Europese schiereiland.Lees verder ›

Hoeveel Tetragrammatonnetjes bent u deze week tegengekomen? Hopelijk is het antwoord op die vraag ‘nul’, want dat soort ontmoetingen is nooit leuk. Als we de heren van Ornæmental Shine moeten geloven, gaat de aanschouwing van De Tetragrammaton (oftewel de Bijbelse God) namelijk gepaard met een ijzige combinatie van angst en ontzag.  Precies dit gevoel is de inspiratie voor hun debuutalbum Deima Panikon, wat zoiets betekent als goddelijke vrees.Lees verder ›