Een zevental jaar geleden hoorde ik voor het eerst van Grift. Grift is het muzikale vehikel waarmee de Zweed Erik Gärdefors zijn emoties en verbondenheid met de natuur met ons deelt. Arvet (2017) vond ik simpelweg prachtig met zijn emotionele black metal met heel wat akoestische passages (collega Clemens was indertijd dezelfde mening toegedaan). Het daaropvolgende Budet lag me helemaal niet en ik verloor de band wat uit het oog. De albumhoes van Dolt Land trok echter meteen mijn aandacht. En dit blijkt wel degelijk opnieuw een album om je hart aan te verliezen, ook al is er geen elektrische gitaar te horen.
Een akoestisch, donker folkalbum dus. Het album opent met Silverne Stig: de roep van een vogel weerklinkt met natuurgeritsel op de achtergrond, na enkel seconden laat een zeer eenvoudige melodica-melodie zich horen. En ik vreesde eerlijk gezegd meteen het ergste. Heb echter een minuutje geduld en het geluid waaiert prachtig open met akoestische gitaren en meerstemmige mannenzang. Het geluid is ruimtelijk, warm, en kan zonder twijfel in elk seizoen genoten worden (het album kwam reeds uit eind september vorig jaar maar klinkt even gezellig nu we intussen aan het begin van de lente aanbeland zijn). De Zweedse teksten zorgen voor die extra toets mystiek. Geen idee wat er precies gezongen wordt, maar ik kan je wel vertellen dat Erik met deze muziek ode brengt aan Kinnekulle, een berg waarvan de natuur, de legendes en tradities de belangrijkste bron van inspiratie zijn voor Grift sinds het ontstaan van de band. Zelfs tijdens fragmenten met gesproken woord is de taalbarrière niet van betekenis: je begrijpt met gevoel, zonder de woorden zelf te vatten.
Serene melancholie voert de hoofdtoon, met regelmatig wat extra ritme dankzij authentiek slagwerk. Na een goede drie minuten in de opener horen we waar ik stiekem al wat op hoopte: net als op Arvet gebruikt Erik zijn hese schreeuwstem op de akoestische instrumentatie. Dit doet hij regelmatig doorheen het album en geeft de luisterervaring dat nodige randje. En eigenlijk zijn het niet enkel de vocalen die aan black metal doen denken: ook de muziek zelf had tijdens heel wat passages even goed in een blackmetaluitvoering gebracht kunnen worden.
En zo golft het album rustig verder, met een bijna tastbaar respect, en vooral genegenheid, voor de natuur. Zal dit potten breken? Vermoedelijk niet, maar voor de luisteraar die dergelijke akoestische albums wel kan hebben, is dit waarlijk een plaat om volop van te genieten. Zonder twijfel een aanrader in dit genre.
Score:
86/100
Label:
Nordvis, 2023
Tracklisting:
- Silverne Stig
- Nattens Pilgrim
- På Vingar Slumrande
- Evas Backe
- En Hemskog
- Gyllene Sal
Line-up:
- Erik Gärdefors – Alles
Links: