Hoeveel Tetragrammatonnetjes bent u deze week tegengekomen? Hopelijk is het antwoord op die vraag ‘nul’, want dat soort ontmoetingen is nooit leuk. Als we de heren van Ornæmental Shine moeten geloven, gaat de aanschouwing van De Tetragrammaton (oftewel de Bijbelse God) namelijk gepaard met een ijzige combinatie van angst en ontzag. Precies dit gevoel is de inspiratie voor hun debuutalbum Deima Panikon, wat zoiets betekent als goddelijke vrees.Lees verder ›
De aanvoerders der Hellenic Black Metal Legions maakten een korte tour door Nederland. Rotting Christ trok van het zuiden naar het westen en via het oosten naar het noorden. Het zorgde voor heibel in Hoogeveen, een fotograaf in Rotterdam en een verslaggever in Arnhem. Ruben Verheul schoot de plaatjes in Baroeg, waar naast de Grieken ook Spartan en Cthuluminati present waren. Remco Faasen moest het in Willemeen zonder die laatste band doen maar kreeg er de hitte voor terug.Lees verder ›
Voor Nechochwen zijn de eigen roots een grote inspiratiebron voor black/folk metal. Denk aan bands als Vreid en Obsequiae en je krijgt in de verte een idee van wat deze band doet. Kanawha Black is het vierde album van deze Amerikanen. Op Zware Metalen kennen we de band reeds, maar desondanks wist de band tot dusver geen fans binnen te hengelen. De band heeft opnieuw de hengel uitgegooid en nu maar eens kijken of wij happen.Lees verder ›
Het Gentse vijftal Cobra The Impaler komt met debuut Colossal Gods op de proppen. Progressieve sludgemetal om U tegen te zeggen is dit volgens mij, maar de infofiche noemt sterke invloeden van de New Wave of American Heavy Metal en Mastodon. Gitarist Tace DC (Haester, Ex-Aborted, Horses On Fire) rekruteerde eerst Dirk Verbeuren (Megadeth, ex-Soilwork) op de drums om dit project vorm te geven. Later gaf hij de drumstokken door aan Ace Zec (Haester, Customs). Hierbij kwamen ook Mike Def (Horses On Fire), Manuel Remmerie (Von Detta, Majestic Sun) en James Falck (BEAR) de rangen versterken. Een ware all-starbezetting als het gaat om Belgische metal. Of durf ik het zeggen, goddelijk?Lees verder ›
Toen mij gevraagd werd om dit live-album van het uit Faeröer eilanden afkomstige Týr te recenseren, hoefde ik niet lang na te denken. In 2019 mocht ik het album Hel van een recensie voorzien en dat album beviel mij erg goed. Dit live-album is opgenomen in de Faeröer eilanden met The Sypmhony Orchestra of the Faroe Islands en daar leent deze muziek zich meer dan uitstekend voor. Pak daarbij zo’n beetje een ‘best of’-tracklisting en het zou een epische luisterervaring moeten worden.Lees verder ›
Alsof Alice in Chains een post-metalplaat heeft opgenomen. Zo klinkt Orochen althans op een groot deel van deze debuutplaat. Maar eigenlijk doemen er continu referenties op. Het ene moment doet de band me aan The Ocean denken, terwijl het volgende moment ineens Smashing Pumpkins als referentiekader opdoemt. Maar dan wel in combinatie met een sfeervol post-rockgeluid. Orochen, vernoemd naar een etnische minderheidsgroepering in China, bracht eerder al een avontuurlijk klinkende EP uit. De Zweden maakten nuttig gebruik van de coronalockdown door de oersaaie tijd te benutten om een nieuw album bij elkaar te pennen. Die schrijfsessies resulteerden in dit debuutalbum, Anthroposcenic, dat uitkomt bij Suicide Records.Lees verder ›
Death To All, Vltimas en Coffin Feeder. Verslag van een veertienkoppig legendarisch ensemble in één etablissement opgedeeld in drie hoofdstukken door Facebookredacteur Jeroen Slager.Lees verder ›
Voor het eerst in de geschiedenis van het maandelijkse radioprogramma Dood & Verderf zijn er twee gasten in één aflevering. Vader Luuk, beeldend kunstenaar, en zoon Storm, gitarist van blackmetalband Sterf, komen bij Operator Radio hun favoriete platen draaien. Ze passeren de muziek van zoonlief en opteren voor rotsvaste klassiekers uit het genre, zoals Iron Maiden, Mercyful Fate, Judas Priest en Celtic Frost. Toch mag ook de black metal niet ontbreken en daarom tipt Zware Metalen de domstad swart metael van Wrang, dat onlangs het album De Vaendrig uitbracht.Lees verder ›
De heren van Oranssi Pazuzu zitten al lang en breed weer aan het bier op de terrassen van Tampere in Finland. De New Technocracy European Tour is immers alweer achter de rug. Het verslag van halteplaats De Helling in Utrecht ontbrak echter nog: Facebookredacteur Jeroen Slager ondervond de nodige fysieke ongemakken voordat hij alles kon uitwerken. Maar zie! Het is er! Mét foto's van Ruben Verheul. Lees verder ›
Universal van Michael Schenker Group klinkt hypermelodieus, het gitaarwerk staat op hoog niveau … alleen had ik het wat harder en spannender verwachtLees verder ›
Het is de hoogste tijd om je rubber eendje tevoorschijn te halen want de Schotten van Alestorm brengen Seventh Rum Of A Seventh Rum een nieuw album. Het zevende album van de feestende piraten alweer. De helft van de bezoekers zijn al lang afgehaakt bij deze band terwijl de andere helft smult van de piraten-powermetal. Hoewel powermetal niet mijn genre van voorkeur is, kan ik de feestmuziek van Alestorm altijd wel goed waarderen.Lees verder ›
Het Noors is een geinige taal. Svartsyn betekent zoveel als ‘pessimisme’. Een samenstelling van svart (zwart) en syn (zicht). Deze keer speelt Khold zijn zevende album in de (zwart)kijker. Khold, uiteraard bekend van rockende black metal. Zware metalen pikt af en toe een album van deze Noren mee. De eerste maal met Phantom uit 2002 knetterde het wel maar ontbrak de vlam.Lees verder ›
Andy Marshall, de man en het brein achter de band, Saor, is weer terug. En hoe! Album nummer vijf is een wapenfeit en de titel is Origins. Atmosferische pagan black met de Schotse roots van Andy diep genesteld in de composities en teksten. Onze collega-redacteur, Bart, was lovend over het vorige album, Forgotten Paths: een album waar Andy zijn smaak, stijl en invloed verder vorm wist te geven en zo het nieuwe subgenre, Caledonian metal, werd geboren. Laten we meevaren op de reis van deze Schot en gauw luisteren naar wat Origins ons brengt.Lees verder ›
Zware Metalen was uiteraard aanwezig op het Graveland festival. Pim en Remco maakten een mooi verslag No remorse, no regrets and no surrender’: Graveland Festival dag 2. Uiteraard grepen we de gelegenheid aan om te kijken of headliner Watain te strikken was voor een interview. Enkele dagen voor het festival kwam het verlossende woord dat Erik Danielsson aan het eind van de dag onze vragen kon beantwoorden.Lees verder ›
Een van de zekerheden in het leven is dat wanneer Neal Morse met een van zijn bands een studioalbum uitbrengt, hij daarna een bezoek brengt aan 013 voor een optreden. Vorig jaar bracht hij met Transatlantic en The Neal Morse Band twee uitstekende albums uit. Later dit jaar staat Transatlantic gepland in Tilburg, maar eerst is The Neal Morse Band aan de beurt. Verslaggever Marco was namens Zware Metalen aanwezig. Helaas moest onze onfortuinlijke fotograaf verstek laten gaan wegens een gebroken voet.Lees verder ›
Alweer de laatste vrijdag voor de zomervakantie. We zetten het weekend in met Megadeth, Cabal, Dynazty, Qyeensrÿche, Nasty, Spirit Adrift, Alpha Wolf, Fit For A King, Thundermother, Darkane, Décembre Noir, Betraying The Martyrs, Floya, Karl Sanders, Endonomos, King Parrot, Krisiun, Kiberspassk, Crown The Empire, Mutiara Damansara, Spiritbox en Vice.Lees verder ›
Op 4 november 2021 deed ik in een overmoedige bui een poging om een perskaart voor Pinkpop aan te vragen. Vrijwel alles op Pinkpop valt buiten de genres die we bij Zware Metalen normaal bespreken, maar op de vrijdag stonden Nightwish en Metallica, later aangevuld met een solo show van Floor Jansen op het programma. Dat leek me toch wel metal genoeg voor een verslag, maar de aanvraag bleef onbeantwoord. Tot afgelopen donderdag 16 juni, ergens midden in de nacht. Mail van Pinkpop, met een perskaart!Lees verder ›
Het is alweer van een flinke tijd terug dat het Zweedse Darkane nieuwe muziek uitbracht. Jammer, want de albums, en in het bijzonder Rusted Angel (1999) en Layers of Lies (2005), sla ik persoonlijk heel hoog aan. Het laatste wapenfeit, The Sinister Supremacy, dateert uit 2013. Destijds leek, met een solide line-up - zeker na de terugkeer van voormalig zanger Lawrence Mackrory in 2011 - en een prima recente release, de toekomst voor het Zweedse Darkane open te liggen. Wat volgde was echter stilte... Jaren van stilte. Is negen jaar later de terugkeer de moeite waard of had de band beter in de vergetelheid ondergedoken kunnen blijven?Lees verder ›
Halverwege de jaren '90 van de vorige eeuw had je twee magazines die inspeelden op vooral black metal. Die bladen waren het Duitstalige Ablaze en het Engelstalige Nordic Vision. Ik sprak en las toen nog geen Duits, maar het ging mij vooral om de verzamel CD’s die bij beide bladen in de verpakking zaten. Velen van jullie zullen daar een hoop gave bands hebben ontdekt. In die tijd was er een band uit Oostenrijk die death metal speelde, maar met een blackmetalimago. Satanische teksten, antichristelijke statements en een hoop bloed en corpsepaint. Ik heb het natuurlijk over Belphegor!Lees verder ›
Serpents Oath, een Belgisch blackmetalcollectief, leek enkele jaren geleden plots op te staan vanuit het niets. Niks is echter minder waar. Er bleek een verzameling individuen achter deze band te zitten die het klappen van de zweep al wel kende. Ingewijden en mensen die de scene al langer volgen, weten immers dat er leden van het ter ziele gegane Insanity Reigns Supreme mee gemoeid zijn, rijkelijk aangevuld met een arsenaal even gevormde muzikanten uit andere bands.Lees verder ›
