In 2022 schreven we al eerder een recensie over het werk van eenmansproject Antimozdebeast. Hoewel we toen fel van leer trokken, geloven wij niet dat één album de lijn bepaalt voor het andere werk dat een artiest uitbrengt. Laten we dus een gokje wagen en kijken naar wat we op Lake of Fire te horen krijgen.
Albumopener Awakening Mourn is een soundscape die uit diverse over elkaar heen gelegde lagen bestaat. Zo horen we een drumcomputer, een piano en een stem die iets vertelt over religie en menselijkheid. Iets wat het brein achter deze operatie, Gabriel Palacio, aan het hart gaat. Een groot deel van zijn familie is namelijk non of priester geworden. Op een gegeven moment wordt de soundscape doorbroken door een vervormde schreeuwerige stem. Als deze wegvalt, volgen de vervreemdende geluiden elkaar steeds sneller op, wat een ietwat zenuwachtig en unheimisch effect heeft. Het doet een beetje denken aan Boards of Canada in een koortsdroom. Het daaropvolgende nummer Deserted opent met een staccato drumcomputerloop die iets weg heeft van een dalende futuristische helikopter. De hysterische schreeuwen die in het voorgaande nummer aanwezig waren, zijn ook hier te horen. Helaas worden de vocalen ook door een loop gehaald, waardoor we constant dezelfde samples te horen krijgen. Dit gebeurt vaker dan leuk is. De aanzwellende bliepjes en drumbeats zijn dan weer wel aangenaam om naar te luisteren. De vocalen geven echter een dusdanige impact op de toonzetting van het nummer, dat het voor sommige luisteraars moeilijk zou kunnen zijn om het af te luisteren. Het geschreeuw zet zich ook op Skeletal Resonance voort. Gelukkig horen we ook een ‘normaal’ stemgebruik, wat meteen een veel minder wrange luisterervaring oplevert. Maar de pret is maar van korte duur, want het overstelpende vervormde geschreeuw keert snel weer terug. De soundscapes op Lake of Fire zitten op zich prima in elkaar. De vocalen zijn echter zo’n pijnpunt dat het moeilijk is om er naar te luisteren. Hallucinatory Illusory Promise verdient qua muzikale tergendheid ook dik zijn strepen. Ik ben geen vreemde voor stroeve en ontoegankelijke klanken, maar Antimozdebeast test wederom de limieten, en gaat daar zelfs soms overheen.
Lake of Fire biedt een uitdagende luisterervaring voor doorgewinterde muzikale zelfkastijders. Na deze tweede albumrecensie van het werk van Anitimozdebeast, betwijfel ik of er nog een derde zal volgen. Het woord ‘afrader’ is niet een woord dat ik snel zou gebruiken. Maar het is wel een woord dat ik nu in deze recensie heb geschreven. Doe daarmee wat u wilt.
Score:
40/100
Label:
Eigen Beheer, 2024
Tracklisting:
- Awakening Mourn
- Deserted
- Skeletal Resonance
- Hallucinatory Illusory Promise
- Prey
Line-up:
- Gabriel Palacio – Alles
Link: