Headlines

Net toen wij wat in Swedish Death Metal van Daniel Eckeroth aan het bladeren waren, verscheen de nieuwe EP van Bombs Of Hades in de Zware Lijst van te bespreken releases. Laat dat nu net de band zijn waarin tegenwoordig Magnus Forsberg te vinden is.Lees verder ›

Het Amerikaanse hardcore- en punklabel Pure Noise Records heeft naast oogappeltjes als Terror en Knocked Loose nog meer interessants voor ons in petto. Wat te denken van Rotting Out. Hoewel dit vijftal uit Los Angeles in 2015 het bijltje erbij neergooit, kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Na enkele jaren van afwezigheid prijkt de naam Rotting Out in 2018 op onder andere het affiche van This Is Hardcore Fest; een betere etalage voor een band uit dit genre bestaat de laatste jaren niet. Anno 2020 ziet Ronin het levenslicht.Lees verder ›

Godz Of War stuurt ons het schijfje Ritual Chalice Of Hateful Blood van Hell’s Coronation toe. Afgaande op de titel zou je denken dat het hier zal gaan om een bestial blackmetalband, maar Hell’s Coronation wordt aangemerkt in de categorie black/doom. En hoewel we merken dat het een begrip is dat behoorlijk gerekt wordt door bands en labels, is het voor deze Polen een treffende omschrijving.Lees verder ›

We zijn opnieuw in Zuid-Amerika, in Chili om goed te zijn. Neguss, bekend van de band Drimys Winteri heeft nog een orkestje waar hij muziek mee maakt. Opnieuw black metal met een link naar de Chileense achtergrond. Ditmaal is er echter niet direct een link met de natuur. Nu is de voedingsbodem de interactie tussen de mens en zijn omgeving.Lees verder ›

Welke drugs hebben de Amerikanen van Aether Realm genomen? Dat is de eerste vraag die ik mezelf stelde bij het aanschouwen van het promomateriaal als aanloop naar de derde langspeler Redneck Vikings From Hell. Ja, dat is echt de titel en eigenlijk omvat deze mooi waar het naartoe gaat met de muziek van dit gezelschap.Lees verder ›

Een band die zijn muziek opneemt in Thailand en laat masteren in Duitsland kom je niet elke dag tegen. Angel Vengeance doet precies dat. De vier mannen hebben zelf ook een vrij Aziatisch uiterlijk, dus ik neem voor het gemak even aan dat de heren Thais zijn. In 2017 richtten zij een band op genaamd Angel Vengeance. De muziek moest old-school power metal zijn in het straatje van Helloween, Stratovarius enzovoorts.Lees verder ›

Gadverpielekes, dat was even schrikken. Met mijn eerste slok ochtendkoffie nog in mijn bek, besloot ik de nieuwe plaat van Calligram van een luisterbeurt te voorzien. Nou, deze olijke kerels winden er geen doekjes om. Ze gaan er dusdanig met een gestrekt been in, dat ik mijn computerscherm bijna…Lees verder ›

Impalement is een Zwitserse band die met The Impalement in eigen beheer hun debuutplaat lanceert met, je raadt het goed, als eerste nummer The Impalement. Voor alle duidelijkheid: het is een marteltechniek waarbij je vrolijk een stevige staak in je poepegaatje geplaatst krijgt met als doel je eens stevig…Lees verder ›

Asenblut, de Viking/black/thrash/deathmetalband uit Duitsland is terug om de strijd voort te zetten! Het inmiddels vierde studioalbum, getiteld Die Wilde Jagd, komt deze maand uit. Bereid je voor op brute vocalen, stevige gitaren en een drumwerk dat de strijdlust in elke metaalhoofd doet opwekken. Bij het genre ‘viking metal’…Lees verder ›

En dan nu ... Het lijkt wel Temptation Island. Ik ben verliefd geworden op een melodische heavy metal / powermetalplaat. Dat gebeurde vroeger wel vaker, ten tijde van de eerste Masterplan albums, de eerste Sonata Arctica platen, of zo nu en dan een verdwaalde schijf van Vhäldemar, Thunderstone, Lost Horizon, Heavenly en zelfs Edguy, ja. Ze stierven langzaam uit. De nieuwe albums die nog indruk maakten in dit genre, behalve dan Orden Ogan en Brymir (niet meteen full-blown powermetal maar kom), raakten bij niemand nog de jaarlijst in. Tot nu. Dynazty... Ik weet het. De band bestaat sinds 2007 en is nog voor 4/5en dezelfde als toen ze gestart zijn. Ik had er eerlijk gezegd nooit veel bij gevoeld, Renatus uit 2014 was ik al compleet vergeten. Waarom dan nu plots wel? Die verdraaide Youtube-suggesties tijdens het thuiswerken natuurlijk. Zo kwam ook Beast in Black langs (daar ben ik nog niet helemaal over). Waarom Dynazty in mijn playlist terecht kwam werd me pas laat duidelijk: zanger Nils Molin is sinds 2017 ook actief bij ... Amaranthe, waar ik toevallig grote fan van ben. Fouter dan fout, ik weet het.Lees verder ›

In 2016 kwam het debuutalbum Iconostasis uit van deze Australische blackmetalband Graveir. Nu goed vier jaar later is er een vervolg met de al even onheilspellende titel King Of The Silent World. Dit ongure vijfkoppige gezelschap heeft reeds meerdere podia onveilig gemaakt met bands als 1349, Belphegor en een hele hoop andere. Mij zijn ze onbekend en ik ben dus benieuwd. Zoals zovele bands heden ten dage verschuilen de leden zich onder kappen of maken ze gebruik van maskers.Lees verder ›

Hij is al even uit, maar ik kreeg deze plaat pas recent aangeraden door een vage kennis. "Check dit man!", was zijn tekst. Irist is een zwijntje uit de stal van Nuclear Blast. Deze Amerikanen leveren met Order of the Mind een debuutalbum af. Muzikaal bevinden we ons in de wondere wereld van progressieve groove/death metal. Niet echt mijn genre ga ik eerlijk toegeven, maar Irist mag je niet overslaan als een band als Gojira tot je favorieten behoort. Irist maakt metal voor de moderne mens.Lees verder ›

Tunesië is nu in mijn ogen toch niet echt de bakermat van de black metal. Nochtans is deze EP, getiteld Balkarnin, die nu  bij mij op de draaitafel ligt, de nieuwe plaat van het uit Sousse afkomstige duo Ayyur. Een gezelschap dat de afgelopen jaren enkel maar hier en daar een EP of een split uitbracht. Geen van deze releases kreeg ik ooit fysiek in handen. En eigenlijk is dat verdomd jammer!Lees verder ›

Als een ware bom sloeg Vittra in, in menig huiskamer, alles aan gruzelementen van de voordeur tot de kast van oma in de woonkamer. Van de nok van het dak tot de oude piano verstopt ergens achterin de kelder, alles ging kapot. Dit gebeurde allemaal ergens in het midden van de jaren '90. Het was voor velen de eerste kennismaking met deze boosaardige Zweden van Naglfar met op het voorfront Kristoffer W. Olivius en Andreas Nilson.Lees verder ›