Außerwelt – Breath

Geschreven door op 15-12-2025 om 00:17.

Ja, dit is dan lekker. Denk je net een recensie voor een plaat af te hebben, geef je deze toch nog een kans, en ineens valt het kwartje. Ineens komen alle riffs en momenten binnen, klopt het plotseling. Kan ik weer opnieuw beginnen. Dank je mannen van Außerwelt! Maar goed, voor de mannen zelf is het beter; het cijfer komt nu beduidend hoger uit. Ik twijfel nu ook of ik de eerste EP wellicht te weinig tijd heb gegeven. Ik kocht die ooit toen ik bij het Moment of Collapse label een aantal platen kocht, en vond het toen niet bepaald een hoogvlieger. Het was een archetypische post metalplaat met enkele prima nummers, maar niest dat echt beklijfde.

Wat dat betreft is deze nieuwe worp een stuk beter. Dat ligt vooral aan de duidelijk betere songwriting van de mannen. Neem opener Old Dreams Of The West, een lang nummer maar waar allerlei interessante zaken gebeuren. Zo is er black metalriff die de coupletten begeleidt, inclusief bijpassende venijnige zang (waar ik niet gelijk kapot van ben overigens). Het blijft echter wel vrij melodieus, waardoor je gelijk goed in de muziek zit. Het nummer kent daarnaast een archetypisch post metal tussenstuk, maar daar gebeurt wel van alles qua gitaarlijnen die om elkaar heen draaien. Na een fraaie opbouw denk je dat het nummer voorbij is, maar dan wordt het nog een keer opengebroken met een verrassend clean (met dubbele vocalen) gezongen stuk, waardoor het wel wat wegheeft van People Of The Sun.

Wat Außerwelt onderscheidt van andere post-bands, zijn de wat stijlvreemde invloeden die in de muziek doorsluipen, zoals bijvoorbeeld  screamo. Dat zit hem vooral in het gitaarspel. Neem bijvoorbeeld de lijn die in Breath gespeeld wordt en het hele nummer omhoog tilt. Of neem de opbouw in The Long Goodbye, waarbij er gebruik wordt gemaakt van stuwend drumspel en een melodieuze lijn die dwars door de break gaat. Het zijn van die spitsvondige momenten die de band boven het maaiveld doen uitsteken. Daarnaast weet zanger Manuel daadwerkelijk zanglijnen te schrijven in plaats van staccato over de muziek te brullen, iets wat je nog best vaak tegenkomt in dit soort muziek. Een van de hoogtepunten hierbij is Whiteout Solace, waarbij hij zijn zanglijnen baseert op delen van de riff, maar niet alles meepakt, waardoor de stilte tussen de noten ruimte voor agressie laat.

Het maakt dat Breath een plaat is waarbij veel te ontdekken valt. Ik noemde net al The Long Goodbye, dit is wel een mooi instapnummer als je niet bekend bent met de band. Deze track kent vele wisselingen in passages, maar het voelt alsof de band continu weet wat zij aan het doen zijn. Dat er over nagedacht is. De rustige stukken zijn allemaal perfect getimed en daardoor weten de meer epische stukken een grote impact te maken. Ik vind bijvoorbeeld de aanloop en terugkerend thema van Whiteout Solace getuigen van hele uitstekende songwriting.

Productioneel is dit echt top. Wat ik vooral vet vind, is dat alle intrumenten goed zijn te horen, met name het basgeluid valt daarbij op. Het is ook dusdanig gemixed en dat het klinkt alsof de band voor je neus staat te blazen. Dat heb je ook nodig met muziek als deze. Er moet een gevoel loskomen. Dat komt er zeker. Außerwelt heeft met Breath een van de betere post-metal releases van dit jaar bij elkaar gepend!

Score:

83/100

Label:

Moment Of Collapse Records, 2025

Tracklisting:

  1. Old Dreams Of The West
  2. Breath
  3. The Long Goodbye
  4. Finite/Solitaire
  5. Whiteout Solace
  6. While The Ruins Still Linger
  7. Embers Touching Blackest Soil
  8. Eyes To The Sea
  9. In The Night’s Coating, We Contemplate Hope

Line-up:

  • Manuel Klein – Gitaar, Zang
  • Kris Lucas – Drums, Piano, (cleane)zang
  • Meredith Schmiedeskamp – Gitaar
  • Steffen Wolter – Basgitaar

Links: