Als een ware bom sloeg Vittra in, in menig huiskamer, alles aan gruzelementen van de voordeur tot de kast van oma in de woonkamer. Van de nok van het dak tot de oude piano verstopt ergens achterin de kelder, alles ging kapot. Dit gebeurde allemaal ergens in het midden van de jaren ’90. Het was voor velen de eerste kennismaking met deze boosaardige Zweden van Naglfar met op het voorfront Kristoffer W. Olivius en Andreas Nilson. Later kwam daar Marcus E. Norman bij en heden ten dage zit Efraim Juntunen op de drumkruk. Een kruk die doorheen de jaren al behoorlijk versleten moet zijn geraakt van het achterwerk van de voorgangers die reeds passeerden.
Grasduinen we even in het rijke oeuvre van deze Zweden. Na het reeds eerder vermelde Vittra kwam in 1998 Diabolical, een plaat waarop Jens Rydén nog de vocalen bracht. Het is pas vanaf het, erg vette, Pariah-album, dat Kristoffer W. Olivius ook de vocalen voor zijn rekening nam. Ik heb dit persoonlijk altijd een goede zet gevonden. De heer Olivius bijt, snijdt, perst en kotst de teksten subliem naar je toe en dit goed gefraseerd op de muziek. Het nummer wat me daartoe overtuigde staat net op dat album Pariah, A Swarm Of Plagues. Het daaropvolgende Harvest overtuigde me dan weer wat minder. Téras daarentegen, alweer uit 2012, had weer de kracht in zich die ik terugvond op Pariah. Met nummers als Pale Horse en Bring Out Your Dead werd ook mijn tuinhuis vakkundig gesloopt.
Het zevende full length album kreeg van de heren de titel Cerecloth mee. Nee, het is geen boosaardige tovenaar uit één of ander sprookje, het is eerder een term die beschrijft hoe overledenen konden gepreserveerd blijven met gebruik van in was gedrenkte doeken. Een thematiek die perfect aansluit bij het het gevoel dat het huidige Naglfar opwekt. Intussen hebben deze kerels uit Umeå alweer twee singles gelanceerd ter promotie van de recente plaat. Het openings- en titelnummer Cerecloth en Vortex Of Negativity werden hiervoor zorgvuldig uitgekozen. Meer dan terecht, want de nummers zijn absoluut top. Ik merk op dat de plaat werd opgenomen door Marcus Norman zelf en dat Dan Swanö aan de masterknoppen zat. Tevens het vermelden waard is het artwork van de meester hemzelf, Kristian Wåhlin.
Cerecloth is een waar melodieus blackmetalpareltje. De leadlijn is om van te likkebaarden, de snelheid die aangehouden wordt meer dan op zijn plaats, de messcherpe vocalen perfect uitgevoerd. Luister je naar dit nummer, dan kom je er direct achter dat niet elk metalnummer volgestopt en volgepropt dient te worden met tonnen riffs. Enkele welgemikte thema’s die klassiek herhaald worden is meer dan genoeg. Ook in Vortex Of Negativity, hoor je die elementen terugkomen. Heerlijk nummer trouwens, vier maatjes traag opbouwen en dan heel snel overschakelen naar een hoger tempo, boenk erop. Monsterriff ook waarmee The Dagger In Creation wordt geopend! Zo scherp en precies dat je er een blikje witte bonen in tomatensaus mee zou kunnen open krijgen. Ook Necronaut herbergt zo een riff in zich, de haren rijzen zachtjes aan omhoog, op het tempo van de muziek. Hier is het niet de brutale blast die het tempo bepaalt, maar het voetenwerk van meester Juntunen.
Geweldige nieuwe schijf vol gepakt met lekkere melodieën, snelle thema’s en gortige vocalen. Nu en dan wel wat te scherp op productioneel vlak maar ondanks dit, deze schijf moet je gewoon kopen. Doe je dit niet, dan kan je je beter thuis opsluiten met de back catalog van Nana Mouskouri of Demis Roussos.
Score:
90/100
Label:
Century Media Records, 2020
Tracklisting:
- Cerecloth
- Horns
- Like Poison For The Soul
- Vortex Of Negativity
- Cry Of The Serafim
- The Dagger In Creation
- A Sanguine Tide Unleashed
- Necronaut
- Last Breath Of Yggdrasil
Line-up:
- Kristoffer W. Olivius – Vocalen
- Marcus E. Norman – Gitaar
- Andreas Nilsson – Gitaar
Links: