Hij is al even uit, maar ik kreeg deze plaat pas recent aangeraden door een vage kennis. “Check dit man!”, was zijn tekst. Irist is een zwijntje uit de stal van Nuclear Blast. Deze Amerikanen leveren met Order of the Mind een debuutalbum af. Muzikaal bevinden we ons in de wondere wereld van progressieve groove/death metal. Niet echt mijn genre ga ik eerlijk toegeven, maar Irist mag je niet overslaan als een band als Gojira tot je favorieten behoort. Irist maakt metal voor de moderne mens.
De betekenis van de bandnaam is multi-interpretabel. Enerzijds verwijst het naar je ogen (iris), anderzijds naar het graveren van runen (rist). Tenslotte zit het Engelse woord voor roeren (stir) erin. Gaat het je nu al te diep? Ga dan lekker iets anders doen en laat deze plaat links liggen. Loopt het water je al in de mond bij dergelijke diepgang? Kom even een stapje dichterbij, want deze band is wat jij nodig gaat hebben om te kunnen ontsnappen aan je miserabele leven op deze godvergeten bol van lava die wij aarde noemen. Neem eerst een kijkje bij het artwork. De verschillende betekenissen van Irist zijn hier treffend verwerkt in een mooi kleurenpaletje.
Kijk door het raam en zie daar Eons voorbijrazen. Het lijkt er eerst op dat de band een garagepunkalbum uitbrengt, maar vervolgens starten de grooves in keurig geproduceerde dubbele lagen. Je hoort kleurrijke motieven voorbijkomen. Het gaat er episch aan toe terwijl het leidmotief uitgebreid wordt uitgewerkt. De vocalen zijn in de vorm van toonvaste grunts toegevoegd. De uitvoering hiervan is bijzonder sterk, omdat de zanger een uitstekende controle heeft over zijn stem. Bovendien heeft hij een zeer prettig in het gehoor liggend timbre, voor zover je daar bij grunts van mag spreken. Om bij te komen is een akoestisch intermezzo toegevoegd. Het thema wordt hierin op een verdrietige wijze uitgewerkt. Het vervolg is dan ook een tragisch en groovend vervolg van het muzikale thema. Overdonderend wat de heren hier klaarspelen.
Burning Sage start met drumwerk vol fills waardoor je met je hoofd gelijk bij Mastodon zit. Dat Irist inzet op scherpe dynamiekwissels en stevige contrasten is gelijk duidelijk. Dit is een logisch vervolg van het titelnummer en hetzelfde trucje wordt herhaald, maar dan met wat andere riffs en drums. Dat is geenszins een straf want de creativiteit knalt uit de boxen. Tijdens het intermezzo, waarin de basgitaar de maat aangeeft onder luttele snarenpicks, wordt je meegezogen tot de groove wederom op je inhakt. Deze slagers weten hoe ze de messen moeten slijpen om vervolgens de karkassen vakkundig uiteen te rijten. Severed is eenvoudiger te volgen. Een meer verhalende lijn wordt opgepakt terwijl er muzikaal flink gejamd wordt, en de stilte voor de storm steeds weer wordt opgezocht. Creation start op eenzelfde verrassende wijze als het openingsnummer. Een duistere sfeer wordt in de refreinen opgeroepen, waar het nummer verder doorratelt onder dubbele kicks. De dubbele zanglagen brengen de epiek tot een hoogtepunt. Een ander charmant hoogtepunt is het titelnummer. De leadgitaar levert een dodelijke riff af bovenop de omgekeerd galloperende drums. Daar zal vast een woord voor zijn, maar ik ken het niet.
Sterk werk van een sterk merk. Irist levert een behoorlijk knap debuut af. Ja, dit is een debuut, je zou het haast vergeten nadat je deze plaat hebt gehoord. De band weet nog niet 100% van het album te vullen met genialiteit, maar neem dat de heren niet kwalijk, aangezien er een paar heerlijke snoepjes op Order of the Mind staan. Eet smakelijk!
Score:
85/100
Label:
Nuclear Blast, 2020
Tracklisting:
- Eons
- Burning Sage
- Severed
- Creation
- Dead Prayers
- Insurrection
- Order of the Mind
- Harvester
- The Well
- Nerve
Line-up:
- Rodrigo Carvalho – Vocalen
- Adam Mitchell – Gitaar
- Pablo Davila – Gitaar
- Bruno Segovia – Basgitaar
- Jason Belisha – Drums
Links: