Headlines

Mijn collega Michel Peeters was slechts matig geïmponeerd door het debuutalbum Dangerous Days van deze Italianen. Hyperion is een band die doet alsof de wereld zit te wachten op een stel Italianen die doen alsof het 1980 is. Sinds 2015 ploetert deze band voort en Into The Maelstrom is album nummer twee. Is er iets veranderd sinds het debuut? Dat is niet het geval. Hyperion is nog steeds een aardige band met goede gitaristen en een redelijke zanger. De muziek is volgens de band zelf gestoeld op muziek van bands als Judas Priest en Iron Maiden. Dat zal zo zijn, maar het heeft bij Hyperion een modern jasje aangekregen.Lees verder ›

Doooooooooom! Ik heb er weer een te pakken. Dit maal van het uit Colorado afkomstige Khemmis. Geen volledig album, maar een EP. Een plaat waar twee covers, drie live nummers en een heruitgave op staan. Met de catchy naam Doomed Heavy Metal presenteren de heren aan het publiek hoe zij anno 2020 klinken. Is het wat? En is het een voorbode voor een aankomend album? Laten we eens gaan luisteren.Lees verder ›

Je kent het wel: de protagonist in een jaren ’00 film is één of andere mysterieuze zaak aan het onderzoeken. Op zijn tocht komt hij terecht in een vreemde industriële ondergrondse dansclub. Hitsige cyber-alto’s schuren als spastische bananen langs elkaar en de stroboscoop brandt alsof zijn leven er van af hangt. Één van de altodames kijkt de protagonist met verleidelijke ogen aan, maar hij gaat niet in op haar avances. Er is tenslotte werk aan de winkel. Uit de speakers van dit soort met clichés overgoten tenten klinkt altijd een bepaald soort geilige, hoekige, duistere, pompende muziek. Die Kreatur valt precies in dit straatje.Lees verder ›

Als bijna veertiger en stilaan tot de jaren van wijsheid komende persoon kom ik stilaan in een situatie waarin ik zelfs tijdens crisissen buiten mijn wil om in een vrij stabiele omgeving terecht kom. Toch blijkt het moeilijk om innerlijke rust te kunnen vinden. Issues uit het verleden die gaan liggen zijn maar toch ongedurig maken, vluchtgedrag dat uitgedoofd wordt en zit te duwen om op een gekanaliseerde manier de kop op te steken, vraagstukken over het recht op rust tout court. Om die spanningen weg te werken nam ik vroeger vaak de furieuze black tot mij, of überbrute death metal. Ja, zelfs emobol power metal. De laatste vijf jaar is dat echter steeds meer opgeschoven richting industrial black metal. Daar zijn soorten van. Enerzijds de overweldigende soort, zoals een (tegenwoordig zeker) Borgne en Omega Infinity, die beiden in de jaarlijst te vinden zullen zijn, anderzijds het soort van industrial black dat veeleer atmosferisch en hypnotiserend is. Dit Iraanse Eracnoir zit tussen de twee in. Berglicht is het vierde album van Erancnoir.Lees verder ›

In This Moment is groot. Vijftien jaar al doet de band in Amerika vlotjes zijn ding en het sprokkelt met zijn nu metal en mainstream rock met vrouwelijke ballen miljoenen views per video. Er werd gesproken over de Lady Gaga van de metal, er werd gesproken van Marilyn Manson in vrouwelijke vorm (en ik maar denken dat die dat al was). De hits zijn vaak catchy, ze liggen makkelijk in het gehoor, telkens een beetje opwindend en donker, met in het achterhoofd een horde mannen en vrouwen die wel van een gitaar houden. Ik nam Black Widow al eens ter hand, waarvan enkel de hits blijven hangen zijn. Hits genoeg bij In This Moment trouwens. Whore, Sick Like Me, Blood, Big Bad Wolf... zijn volgens mij de betere. Op Mother staan er ook een paar.Lees verder ›

Uit Athene, Griekenland, komen deze drie heren van Impenetrable Darkness. Cosmic Termination is een korte EP: er staan maar 2 nummers op verzameld. Je kan je dan al snel de vraag stellen of dit de moeite is om te bespreken. Ik denk het wel. De heren hebben niet voor niets iets meer dan elf minuten hun best gedaan. En voor een eerste kennismaking kan dit best tellen.Lees verder ›

Féleth bewijst dat er in het noorden van Noorwegen, Alta om precies te zijn, meer te doen is dan alleen mooie sleeritten maken met husky's, het bezichtigen van het noorderlicht of genieten van de adembenemende landschappen. Het vijftal brengt met Depravity een indrukwekkend debuut uit via het onbekende, lokale DeadPop Records. Hoewel het vijftal jong en onervaren oogt, komt Féleth bijzonder verrassend uit de hoek tijdens deze kennismaking.Lees verder ›

Dit is geen geinige biermuziek zoals Alestorm, geen pretentieuze, serieuze meuk als Ye Banished Privateers, maar gewoon groovende stoner sludgecore, of zoiets. Dat is waarmee de Italianen van Old Roger's Revenge hier komen aanzeilen. Het ligt ergens in het verlengde van een band als Crowbar. Zing je over piraten, dan krijg je bonuspunten bij deze redacteur.Lees verder ›

Eerder kreeg ik de debuutplaat van de Schot Tom Perrett, of beter nog de band Ruadh, Sovereign, al te horen. Deze uit Glasgow afkomstige, bonkige man zit blijkbaar niet stil en amper één jaar na het debuut, ligt de volgende langspeler, The Rock Of The Clyde, alweer in de rekken. Ook nu weer belooft het Duitse Northern Silence Productions een schijf volgestoken met atmosferische black metal.Lees verder ›

Saga á tveim tungum II: Eigi fjǫll né firðir is het logische vervolg op Saga á tveim tungum I: Vápn ok viðr. En zoals elk vervolgverhaal wordt er stevig verder geborduurd op de reeds gekende thematiek, met name de levensloop van de Noorse koning en held Olaf II Haraldsson, die ook wel Olaf de Dikke werd genoemd. Ook nu weer wordt alles in een eeuwenoude taal, oud IJslands, gezongen of gescreamd.Lees verder ›

Het zijn bizarre tijden, gevuld met ziekte, thuisquarantaine en sociale isolatie. Waar deze omstandigheden op zich klinken als de perfecte situatie om nog maar eens een depressief blackmetalproject te beginnen vanuit de slaapkamer, gaan we niet bij de pakken neerzitten en proberen we er iets positiefs van te maken. Extra vrije tijd geeft de redactie namelijk de kans om releases waar we ons licht niet eerder op hebben laten schijnen nu een plek in de spotlight te geven. Eén van de albums die aan de aandacht is ontschoten, is er één van een band die geldt als het best bewaarde geheim op het gebied van death metal: het uit Bladel afkomstige Pentacle. In september 2019 kwamen deze undergroundveteranen met hun derde album, getiteld Spectre of the Eight Ropes. Hebben we iets gemist?Lees verder ›

'Wellicht iets voor een review', aldus de bijgaande mail van deze Nederlandse sludge/hardcorebeesten. Ja. Mag het met caps lock aan? JA! Probation schrijft zelf alles in caps lock, en daar is een reden voor. De band staat namelijk garant voor een dosis moeilijk harde en brute hardcore. Ik weet verder weinig van de band. De band is in 2016 opgericht en heeft sindsdien een EP en een demo uitgebracht. Dit wordt dus een debuut. Hij was bijna blijven liggen op de redactionele stapel, maar dit verdient uw aandacht.Lees verder ›

Negative Thought Process is een grind/crust band uit het Verenigd Koninkrijk. Dit EP’tje met zes nummer doet er tien minuten over om afgelopen te zijn. In 2016 werd een debuutalbum genaamd Methylene Butterfly afgeleverd. Ik noem maar even wat feiten op, want deze release is er eentje als zovelen,…Lees verder ›

De Amerikaanse staat Texas is een broedplaats voor veel, heel veel muziek in allerlei genres. Vraag een Texaan hoe dit komt en deze zal antwoorden dat Texas, vanwege de geografische ligging en samensmelting van diverse culturen eind achttiende eeuw, ervoor zorgde dat verschillende muzieksoorten samen kwamen. Daardoor ontstond er een geheel eigen cultuur met dito muziek. Zo komen er ook tientallen goede, laat ik mezelf beperken tot het genre stonerrock, bekende en minder bekende bands vandaan. Om er een paar te noemen: Wo Fat, Blood of the Sun, Red Beard Wall, Mothership, Doomstress. Ook Stone Machine Electric hoort in dit rijtje thuis.Lees verder ›