Ruadh – The Rock Of The Clyde

Geschreven door op 21-05-2020 om 18:50.

Eerder kreeg ik de debuutplaat van de Schot Tom Perrett, of beter nog de band Ruadh, Sovereign, al te horen. Deze uit Glasgow afkomstige, bonkige man zit blijkbaar niet stil en amper één jaar na het debuut, ligt de volgende langspeler, The Rock Of The Clyde, alweer in de rekken. Ook nu weer belooft het Duitse Northern Silence Productions een schijf volgestoken met atmosferische black metal. Je kan het ook lezen, in het licht van de debuutplaat als: black metal met veel bijgeluiden, stevige rukwinden, kletterende regenbuien, kolkende rivieren en andere natuurlijke klanken. Of vergis ik me en ben ik te vooringenomen?

Misschien wel, want deze nieuwe schijf gaat van start met het bijzonder lekkere Embers. Een blastbeat wordt overgenomen door een klassieke dubbele baslijn met daarover de blaffende semi-grunt van de heer Perrett die hand in hand door het drassige Glasgowse bos wandelt met de lieflijke vrouwelijke vocalen van Cieti. Nette leadlijn ook. Zweverig, dromerig maar toch bijtend.

En met een akoestische gitaar, fluit en ondersteunende percussie wordt het titelnummer op gang getrokken. De gitaarlijnen worden bijgestaan door een snaarinstrument wat me aan een banjo of dergelijke doet denken, een mooie toevoeging. De huilende gitaren sturen je naar een cleane zanglijn, die gedurfd wordt uitgevoerd. Ook sterk, geeft iets episch, heroïsch aan dit nummer. Deze track dwarrelt vervolgens verder als een eikenblad dat wordt opgepikt door een rustige herfstbries. Zweverig uitgewerkt nummer tot ergens eind minuut zeven een agressievere drumpartij het heft weer in handen neemt, alsof er een krachtige windstoot heeft besloten het eikenblad naar de grond te duwen en de golven in de nabijgelegen rivier aan te drijven tot een kolkende massa. En eigenlijk stroomt de plaat op hetzelfde elan verder. De bijgeluiden uit de natuur die de vorige plaat nog te vaak overheersten, worden nu vakkundig vervangen door het juiste gebruik van de instrumenten om alzo eenzelfde sfeer te scheppen, wat ik persoonlijk toch stukken sterker vind. Het derde nummer, Winters Light, is hier een goed voorbeeld van. Stevige drum, kletterende baslijn en steeds die weerkerende dromerige gitaarlijnen. De blastpartijen op Fields Of Heather zijn zo boosaardig alsof de herfstbries die veranderde in een krachtige windstoot, in het nabijgelegen woud alle wankele bomen uit hun lijden verlost heeft.

Het blijft vanzelfsprekend dat de sfeer die hier alzo gecreëerd wordt die van een typische  atmosferische blackmetalband is. Zo heb je er wel dertien in een dozijn. Met de vorige plaat kon Ruadh dit dozijn niet overstijgen, met deze plaat gelukkig wel. De nummers blijven naar mijn mening nog wel te lang, maar ach als dit het enige is.

Score:

80/100

Label:

Northern Silence Productions, 2020

Tracklisting:

  1. Embers
  2. The Rock Of The Clyde
  3. Winters Light
  4. Fields Of Heather
  5. Only Distant Echoes Reign (Part 1)
  6. Only Distant Echoes Reign (Part 2)

Line-up:

  • Tom Perrett – Zang, alle instrumenten
  • Cieti – Zang
  • Kimberly Copland – Basgitaar
  • Philip Morrison – Drums

Links: