Je kent het wel: de protagonist in een jaren ’00 film is één of andere mysterieuze zaak aan het onderzoeken. Op zijn tocht komt hij terecht in een vreemde industriële ondergrondse dansclub. Hitsige cyber-alto’s schuren als spastische bananen langs elkaar en de stroboscoop brandt alsof zijn leven er van af hangt. Één van de altodames kijkt de protagonist met verleidelijke ogen aan, maar hij gaat niet in op haar avances. Er is tenslotte werk aan de winkel. Uit de speakers van dit soort met clichés overgoten tenten klinkt altijd een bepaald soort geilige, hoekige, duistere, pompende muziek. Die Kreatur valt precies in dit straatje.
Die Kreatur is een project dat bestaat uit de verenigde inspanningen van Dero Goi (Oomph!) En Chris Harms (Lord of the Lost). Panoptikum is het eerste album dat ze in deze formatie uitbrengen. Met de eerste track plaatsen de heren zich al meteen in het rijtje van Motörhead, Iron Maiden, Angel Witch en Black Sabbath. Zeker geen kleine jongens dus. Ik heb het hier echter helaas niet over de kwaliteit van het nummer of over muzikale toonzetting. Neen, ik heb het hier over het feit dat Die Kreatur zich met het zwarte klauwtje op zijn eigen borst klopt. Mag ik een tromroffeltje? Want de titel van de albumopener is namelijk… Die Kreatur. Maar goed, genoeg open deuren ingetrapt. Als ik eerlijk ben is het album vanaf de eerste tonen prima. Qua stijl klinkt het als het liefdeskind van Rammstein en Grave Pleasures. Een kind dat niet de hele tijd loopt te jengelen, maar daarentegen soms zelf de billenkoek uitdeelt. We horen prettige rechtlijnige akkoordprogressies vermengd met elektronische invloeden. Strakke drumlijnen en hard gearticuleerde teksten. In ieder nummer laten de heren zich op een andere manier horen. Unzertrennlich is bijvoorbeeld lekker catchy en uptempo en Schlafes Braut is een soort spookachtige wals. Ieder nummer heeft duidelijk de toonzetting van de neue Deutsche Härte als fundament. Maar ook de goth rock en industrial invloeden zijn goed te horen. De heren van Die Kreatur weten goed wanneer ze er flink de beuk in moeten gooien, en wanneer het tijd is voor een rustmomentje. Alles zit lekker strak in elkaar. In combinatie met het feit dat het hele album lekker in het gehoor ligt, kan ik me goed voorstellen dat Die Kreatur in de toekomst flink wat naam gaat maken. Dit is een band die op een festival (als die ooit nog terugkomen) volle tenten zou kunnen trekken. Goede tracks met fijne ritmes, goede zang en een gave (maar traditionele) nummeropbouw. Eigenlijk zou je de tracks op Panoptikum zelfs dansbaar kunnen noemen. Ik zie het helemaal voor me. Tenten vol dampende festivalgangers die met één stem zingen:
Du bist Gott – Du bist Gott
Du bist Gott, verdammt
Verlassen und verlor’n
Du bist Gott, verdammt
Zur Einsamkeit gebor’n’
Prima ingrediënten voor een feestje dus.
Die Kreatur brengt ons een prima album. Catchy, hoekig, geilig en pompend. Het telt maar liefst dertien nummers, dus je bent er wel enige tijd zoet mee. Ik hoop dat deze muziek van de conceptuele clichétenten overwaait naar de échte clubs en festivals. Aanrader!
Score:
85/100
Label:
Napalm Records, 2020
Tracklisting:
- DIE KREATUR
- Kälter Als Der Tod
- Unzertrennlich
- Durch Die Nacht
- Zwei 100%
- Schlafes Braut
- Untergang
- Mensch/Maschine
- Was Mir Am Wichtigsten Ist
- Benutz Mich
- Glück Auf!
- Gott Verdammt
- Goldener Reiter (bonus track)
- DIE KREATUR (Faderhead Remix)
- Kälter Als Der Tod (Solar Fake Remix)
Line-up:
• Dero Goi
• Chris Harms
Links: