Het Kroatische Kevlar Bikini maakt punkmuziek. Het is het vierde album alweer. Man, wat had ik er de balen in dat Mattija Auker de band verliet een aantal jaar terug. De zoektocht naar een nieuwe zanger bleef een zoektocht. Sinds Rants, Riffage, and Rousing Rhythms besloot Mario Berta om zelf de zanger van dienst te worden, waardoor de band dikke stappen achteruit zette. Van een band die zich zeker subtopper mocht noemen, dook de band naar beneden richting de grote middenmoot. Opt-Outism blijft daar ook hangen.
Qua muziek moet je denken aan punk met wat noise-rock/sludgy invloeden. Het album klinkt wat zwaarder dan we tot nu toe gewend waren. De drums staan vrij ver op de voorgrond zodat de cimbalen lekker in je oor kletteren. De dikke baslijnen weten nog altijd te imponeren met vuile loopjes. Maar die stem… Het is hem gewoon niet. De man kan riffen met de besten, maar hij is niet gemaakt voor de microfoon.
Ballerina Toes laat horen dat de heren goed op elkaar zijn ingespeeld. Er wordt gestart met een luid thema, om vervolgens even gas terug te nemen voor een couplet waarin ruimte wordt gecreëerd. Muzikaal zit het nog altijd retesterk in elkaar. De vocalist roept, en glijdt elke keer naar de hoge tonen aan het eind van elke zin. Er moet echt gewerkt worden aan twee dingen: de zanger zelf en zijn zanglijnen. Vanaf Falling as an Adult krijgen we wat meer energieke punk te horen, in de trant van de oudere albums. Het is catchy en de wil om te rocken komt duidelijk in het drumwerk naar voren. Feral Fun is van hetzelfde laken een pak. Een ouderwetse rock ‘n roll met a capella stukjes en dubbele kicks. Net als The Wailer dat ook die recht-door-zee aanpak heeft. De melodieuze Kvelertak-riffs worden gekaapt door een wat progressief tussenstuk. Flirting With Nihilism is nog een interessant (bijna) instrumentaal nummer met wat sludgy hardcore. Oozing Optimism zit vol met creatieve invalshoeken en wisselingen in dynamiek. Creatief schrijven kan de band zeker.
Veel meer valt er niet over te zeggen. Natuurlijk is het een teleurstelling dat de band nog steeds geen fatsoenlijke zanger heeft weten te strikken. Qua muziek zit er zoveel meer in, maar het komt er niet uit, omdat Mario Berta er, met alle respect, als een dronken zeeleeuw overheen zit te janken. Deze band kan briljant zijn, maar ontzegt het zichzelf. Opt-Outism is hate it/love it, afhankelijk van de vraag of je het vocaal kan waarderen.
Score:
65/100
Label:
Geenger Records, 2020
Tracklisting:
- Ballerina’s Toes
- Bride in a Torn Up Wedding Dress
- Night Shift Monomania
- Failing as an Adult
- Feral Fun
- Son of a Grinder
- The Wailer
- Flirting with Nihilism
- Quench
- Oozing Optimism
Line-up:
- Berta aka Balta – Gitaar, vocalen
- Kasi – Basgitaar, vocalen
- Kicho – Drums
Links: