Meer grafherrie is wat ik graag wil en daar heb ik dan ook mijn lijst van recensies op gekozen deze maand. Ditmaal de beurt aan het Amerikaanse Ulthar, dat met het album Providence op de proppen komt. Een combinatie van death-en black metal met als thema: abstract. Oh jee…
Ulthar is nog een vrij jonge band, opgericht in 2014 en dus reeds hier om album nummer twee te presenteren. Zo’n vier jaar geleden debuteerden de heren met een demo, waar twee jaar later dan het debuut getiteld Cosmovore uit volgde. Recensies op het internet blijken verdeeld. De een was positief, de ander niet. Conclusie: of je houdt er van, of totaal niet. Nu ben ik dan toch echt nieuwsgierig!
Zet de plaat aan, luister naar Churn en beleef een ‘wat de neuk’-moment als razende blastbeats, smerige deathgrowls, blackmetalscreams en chaotisch tremolo-picking op de gitaren de oorkanalen van de luisteraar overvallen. Een rauwe (lees: old school) productie maakt de chaos nog completer en vraagt je wel om zeer aandachtig te luisteren naar wat er allemaal gebeurt. Eén ding is al duidelijk vanaf de start: het is niet voor de zwakzinnigen!
Deze stijl verandert gedurende het album ook niet meer en maakt het lastig om bij de eerste luisterbeurt al een oordeel te kunnen vellen. Er gebeurt ontzettend veel, bevat een hoop wisselingen in de maatvoering en de rauwe productie helpt niet echt mee in het ontcijferen. Het had dan ook een goede tiental keer luisteren nodig voor mijn oordeel zich begon te vormen. Toch begon het op mij te groeien en leerde ik de intensiteit en nauw in elkaar gevlochten melodieën meer waarderen. Qua zang prefereer ik wel de grunts en screams die wat duidelijker zijn te verstaan, maar dat is dan weer een smaakkwestie. Waar ik dan wel mijn kanttekening bij zet, is dat er niets memorabel aanwezig is. Het zit best wel goed in elkaar, maar er springt nu niet meteen iets bovenuit wat écht blijft hangen.
Conclusie: Ulthar zet met Providence een plaat neer die net zo goed eind vorige eeuw uitgebracht had kunnen zijn. De klank en de stijl passen prima thuis in de jaren waar second wave black metal ultieme glorie beleefde. Dat gezegd hebbende, is deze plaat dermate chaotisch dat het niet voor iedereen is weggelegd. Luister en oordeel zelf: je houdt ervan of niet. Van mij een ruime voldoende, maar liefhebbers van dit type black/death zullen de plaat mogelijk nog wat hoger scoren.
Score:
72/100
Label:
20 Buck Spin, 2020
Tracklisting:
- Churn
- Undying Spear
- Providence
- Through Downward Dynasties
- Cudgel
- Furnace Hibernation
- Narcissus Drowning
- Humanoid Knot
Line-up:
- Shelby Lermo – Gitaar, zang
- Steve Peacock – Basgitaar, zang
- Justin Ennis – Drums
Links: