Headlines

Raaagh, raagh en blaaagh. Ik heb er zo lang mogelijk mee gewacht om deze online te zetten, omdat ik er weinig info over terugvond. Nu is het zover. Een demo van het Nederlandse Gärgäntuah verscheen zonet, om de zwartmetalen wereld te verwennen. Het betreft twee Nederlandse veteranen in de blackmetalscene, die anoniem wensen te blijven. Drie nummers brengen ze, die van superieure kwaliteit zijn. Vol nostalgie naar de jaren 1994 - 1996. Melodische en symfonische black, guur, Noors, goddelijk.Lees verder ›

“What you hear is what you get.” Ik heb de neiging om lange albumrecensies te schrijven, met achtergrondinformatie over de band en de voorgaande albums, gevolgd door een bespreking van de individuele nummers. Niet alleen de muziek zelf aan bod laten komen dus, maar ook het verhaal erachter vertellen. Soms beslist de band (en diens muziek) er echter zelf anders over. Zoals Necrofaith dus.Lees verder ›

HEAVY TRAP METAL! Attila-frontman Chris Fronzak en rapper Da Boi J hebben het voor elkaar. Ze hebben trap metal gemaakt. Voor diegenen die nog steeds niet weten wat trap is, haal ik even de Wiki erbij.Lees verder ›

Dit is album nummer twee voor deze Portugezen. Het eerste album Exilio verscheen in 2019. Het nieuwe album heet: Covid 666 - Velhos todos com o caralho, oftewel: Covid-666 - Oude mannen fucken ons allemaal. Deze jongens zeggen in hun promopraatje dat zij 'niets geven om mijn gevoelens', en dat is hun goed recht.Lees verder ›

Na het uiteenvallen van de Zweedse band Morbus Chron besloot gitarist Robert Andersson om Sweven op te starten. Muzikaal gezien valt de appel niet eens zover van de boom aangezien The Eternal Resonance ook een mix van rock en progressieve metal is, gecombineerd met een vleugje death. Je verwacht het niet uit Scandinavië.Lees verder ›

Het is tijd voor een vreemde combinatie waar lezers die in 2019 naar Roadburn zijn geweest wellicht al bekend mee zijn. Destijds trad de Amerikaanse folksinger-songwriter Emma Ruth Rundle voor de gelegenheid op met de heren van het sludge-gezelschap Thou. Blijkbaar is dat goed bevallen, want anderhalf jaar later is de plaat May Our Chambers Be Full daar.Lees verder ›

Your Majesty maakt integere occulte doom met een knipoog naar het verleden. Ondanks dat deze Madridse dame en heren geen vermelding hebben gemaakt van hun invloeden is het al vrij snel duidelijk dat Kyuss, Black Sabbath en Khemmis in de platenkast aanwezig zijn. Your Majesty brengt deze debuut EP uit op het piepkleine Oekraïense Loneravn Records.Lees verder ›

Godverdomme, is dat even een mooi (verlaat) kerstcadeau! Uit het niets was daar een link op Facebook van de band, met daarin een nieuw album dat te beluisteren was. En niet zomaar even een album, nee, ik heb al diverse jaarlijsten gezien die een plekje in de top regionen gereserveerd hebben. En dat is helemaal terecht...Lees verder ›

El Paso doet me altijd denken aan twee dingen: de serie Breaking Bad en een station van het populaire bordspel Ticket To Ride. Hartstikke fijne informatie, doen we niets mee. Omdat het hier toch echt over muziek gaat kan ik mededelen dat de band Sabrewulf ook in dat rijtje moet. Het viertal is namelijk afkomstig van deze Texaanse stad en brengt via Petrichor Records zijn re-release uit van het vorig jaar verschenen Mala Suerte, de tweede full-length van Sabrewulf waarbij de invloed van bands als Hypocrisy, Dismember en Entombed er duimdik bovenop ligt.Lees verder ›

Op t.v. verschijnen de eerste aankondigingen voor kerstfilms, de bijbehorende kerststollen liggen alweer weken in het schap en ik heb (zoals elk jaar even onbedoeld als ongewenst) alweer een flard van Mariah Carey's All I want For Christmas opgedrongen gekregen. Voor wie ook zijn buik nu al vol heeft van alle kerstnummers en dito sfeer kan zich vanaf enkele dagen voor de geboortedag van Jezus Christus laven aan deze e.p.Lees verder ›

Ik denk dat dit de laatste is. De laatste plaat die mijn eindlijst haalt. Toevallig eigenlijk, ik kreeg hem doorgeschoven van een schitterende collega van me bij Zware Metalen, die juist veronderstelde dat mij dit zou interesseren. Sju Pulsarer komt uit via Argonauta Records, waar ook het Belgische Splendidula een onderkomen gevonden heeft. Ook Mitochondrial Sun verblijft daar momenteel en bracht er zijn tweede langspeler uit.Lees verder ›

Trivium is een band die geen introductie nodig heeft. De herkenbare mix tussen thrash en het stevigere werk heeft zijn weg gevonden naar een groot publiek. De wisselwerking tussen de muziek en de vocale prestaties van Matt Heafy (die zijn weg naar de screams definitief heeft teruggevonden) werkt ook…Lees verder ›

Zo tegen het einde van het jaar mag een recensie van de nieuwe plaat van Oceans Of Slumber niet ontbreken. Het naar de band genoemde album kwam op 4 september uit via Century Media Records. Winter was in 2016 mijn eerste kennismaking met de groep. En ook het eerste album waarop zangeres Cammie Gilbert haar rijke stemgeluid laat horen. Vocaal doen de heren echter ook een duit in het zakje, waardoor er ter afwisseling ook grunts te horen zijn. Dit hoorden we op de vorige plaat The Banished Heart ook veelvuldig terug.Lees verder ›

Jesu, Justin Broadrick. Jaar na jaar brengt de beste man zijn levenservaringen in plaatvorm uit. Nostalgie, melancholie, spanningen, verlangens, mijmeringen, spijt, ... Hij is een mens zoals jij en ik, die alles probeert te managen, volwassen probeert te worden. Een man die omgaat met uitdagingen. Voor sommigen is hij goddelijk, voor anderen Jesu. Voor mij is hij vooral Jesu, sinds 2004. Albums als Jesu, Conqueror en EP's als Heart Ache en Sun Down/Sun Rise zullen altijd een speciaal plaatsje krijgen in de postrockkast. Nu is er ook een nieuwe langspeler. Terminus. Meteen de adem inhouden met een dergelijke titel, al zijn er momenteel - voor zover ik weet - geen tekenen dat dit de laatste zou zijn.Lees verder ›

Achtste langspeler voor Inquisition, dat aan zijn dertigste levensjaar bezig is. Met een stabiele line-up, en dan heb ik het niet over de geestelijke toestand van de leden, brengt Inquisition black metal die je er zo uit kunt halen. Herkenbaar, soms inwisselbaar, maar steeds met een duidelijk geluid. Black Mass for a Mass Grave is ook zo. Ik ben één van die mensen die ondanks de extra-muzikale zaken blijft luisteren naar Inquisition trouwens. Deze review gaat over het album Black Mass for a Mass Grave, niet over de personen die het brengen.Lees verder ›

Een debuterende Belgische blackmetalband, Serpents Oath, mag meteen de onderwereld betreden via Soulseller Records. Het is op zich al een indicatie. Drie manwezens die liever anoniem blijven (maar allesbehalve beginnelingen zijn), en alle aandacht naar hun creatie zien gaan. Twaalf nummers staan er geprogrammeerd voor ons, goed voor 36 minuten uptempo black metal. Zweden staat hoog aangeschreven bij deze heren, zoveel is meteen duidelijk.Lees verder ›