Headlines

De jaren ’80: cokesnuivende jetsetters, neonlichten, het prille begin van het digitale tijdperk en pulpige horrorfilms. Als “ninetees kid” kan ik alleen maar gissen naar hoe het geweest moet zijn. Gelukkig zijn er bands en artiesten die toch een bepaald nostalgisch gevoel weten op te roepen. Verlangens naar een tijd die ik helemaal niet heb meegemaakt. Naast Carpenter Brut en kornuiten doet nu ook Hail Spirit Noir een duit in het rood lederen zakje.Lees verder ›

Het Poolse Misanthur staat onder contract bij het grote Season of Mist en dan is het label black metal met een zekerheid van 100% niet geheel correct. En dat blijkt een understatement. Het debuutalbum van de Polen heet Ephemeris en de bandfoto, het artwork, de songtitels, de zonnebril tijdens een live optreden, het schreeuwt uit volle borst: CLICHÉ HIPSTER POPIEJOPIE black METAL. Je weet van te voren dat er ergens een zangeres door een nummer heen komt fluisteren en jawel, er komt een zangeres door een nummer heen fluisteren. Het zou flauw zijn om 'blackmetal' bands als Deafheaven en Myrkur te gaan refereren, maar dit is dus een soort Deafheaven uit Polen, met hier en daar een link naar de sfeer die Harakiri for the Sky (wel) kan brengen en het recentere werk van Wolves in the Throne Room. Maar dan echt een heel stuk minder boeiend dan de twee laatst genoemde bands.Lees verder ›

Teitan was een project dat ruim tien jaar geleden ontstond en al snel weer verdween. Echter, in 2019 was daar een full-lenght met de naam Weight of the Void. Dit album kwam ik vrij recent tegen op YouTube en het bevat een aantal zeer sterk nummers in het experimentele blackmetalgebeuren. Het album is inmiddels van het platform verdwenen. Half september 2021 komt er een EP uit met de naam Vákuum, wat Hongaars is voor, jawel, vacuüm. De vijf nummers overbruggen net de twintig minuten en de eerste nummers klinken als een verlengde van wat Dodheimsgard en het Noorse Code doen, in combinatie met de zware tonen die we bij de IJslandse scene vaak aantreffen. Misþyrming, Svartidauði, u kent uw klassiekers mag ik hopen.Lees verder ›

Het Duitse undergrondlabel High Roller Records neemt een klein loopje met de waarheid. Op de website staat een overzicht van de artiesten die ze in hun stal hebben en daar staan enkele grote namen bij. Absu bijvoorbeeld, Aura Noir, Candlemass en Dark Angel. Maar ook Dissection, Exodus, Flotsam and Jetsam, Metal Church, Nuclear Assault, Onslaught, Pentagram, Possessed, Saint Vitus, Trouble en Venom. Op het eerste gezicht lijkt dat we te maken hebben met een toplabel, maar wie de namen nader bekijkt merkt dat een aantal bands al helemaal niet meer actief zijn, al jaren geen werk meer uitbrengen of dit doen via andere (lees: grotere) labels.Lees verder ›

Deze band haalde zijn naam uit de Ellimist Chronicles van K.A. Applegate. Dit zijn sciencefictionboeken voor kinderen. Het geeft al een beetje aan waar de muziek van dit trio uit Massachusetts rond draait. Het scifi-gehalte ligt hoger dan bij de gemiddelde aflevering van de X-Files. Het verhaal dat doorheen het album wordt verteld is dat van een zekere Toomin (tevens de naam van de derde track). Deze Toomin is een figuur uit de boekenreeks. Ik hou wel van een bende nerds die zich op metal muziek smijten. Laat maar komen dit album!Lees verder ›

Behemoth volg ik al vanaf het moment dat ik de twee tapes Thy Winter Kingdom en ...From The Pagan Vastlands bij de band zelf bestelde en er een handgeschreven bedankbriefje van ene Nergal meekwam. In de loop der jaren is de band steeds meer richting death metal gegaan al hebben ze hun roots nooit helemaal verloochend. Maar midden jaren '90 was Behemoth nog een pure black metalband en in 1995 zag het debuut het levenslicht en dit wordt in 2021 opnieuw uitgebracht.Lees verder ›

Ineens was het gerucht daar: Iron Maiden zou een nieuw album hebben! Het gerucht werd steeds luider en luider. Bleek dat de band reeds begin 2019 (!!) een volledig album had opgenomen, ergens in de buurt van Parijs, in dezelfde studio waar The Book Of Souls werd opgenomen. Dit alles vond plaats te midden van de Legacy Tour. De bandleden namen een korte pauze om het album op te nemen en door de tournee zaten ze vol energie en ideeën. Ideale situatie dus.Lees verder ›

Twee jaar na het vorige album komt het Nederlandse Bloodphemy met zijn vierde album. Het is haast een traditie dat het rommelt in de line-up. Deze keer is Winfred Koster vervangen door Bart van Wallenberg (ex-Sinister, ex-Bleeding Gods, ex-Neoceasar).  Gelukkig is een andere traditie in stand gebleven: de kwaliteit van de albums gaat per release omhoog.Lees verder ›

Gloop uit Baltimore, Maryland maakt naar eigen zeggen weirdo noise rock. En daarmee zitten ze niet ver van de waarheid. Noise rock is voor iemand die het genre niet kent al iets redelijk speciaal want de gangbare popregels worden zelden of nooit gevolgd. Deze band gaat nog een stapje verder. Dat is het weirdo-gedeelte.Lees verder ›

Ja hoor. Hier zijn ze weer, de Romeinen van Kataklysm, ik bedoel Ex Deo! Het werd al meermaals gezegd, gedacht of aangenomen dat dit zijproject van Maurizio Iacono over en uit was, maar niets is minder waar. Er is ook zoveel gebeurd in de Romeinse tijd.. Neem nu de dertien jaren dat keizer Nero aan de macht was! Ja, die kwistenbiebel die Rome zou hebben platgebrand terwijl hij viool aan het spelen was. Zou, want dit is een fabeltje.Lees verder ›

Sloebers zijn het, de jongens van Birth. Sturen de snoodaards een demo op naar onze redactie en beweren ze dat hun EP eind juli 2021 zal worden uitgebracht. Blijkt deze na een uiterst korte google search reeds in 2019 op Spotify te zijn uitgebracht. Hm oké dan. Ik ben echter heel blij dat ze het zo aanpakten want anders was ik hoogstwaarschijnlijk nooit op dit pareltje uitgekomen. Wat een uiterst leuke debuut-EP is me dit zeg!Lees verder ›

Vorig jaar bracht Sepultura het schitterende Quadra uit. Deze plaat zette de Braziliaanse band terug op de metal-wereldkaart, want wat een knaller van een album was me dat zeg! Zwaar van dit succes kon de band echter niet genieten want kort hierna sloeg Covid-19 ongemeen hard toe. Hierdoor vielen alle optredens en festivals in één slag weg. De mannen bleven echter niet bij de pakken neerzitten en maakten van de nood een deugd. Sepultura startte een podcast die in geen tijd uitgroeide tot een online jam-event waar tal van bevriende metalartiesten op af kwamen. Dit leidde uiteindelijk tot deze Sepulquatra, een soort greatest hits met gastoptredens van allerlei vrienden. Dit allemaal vanuit de veiligheid van hun eigen woningen. Coronastyle 2020.Lees verder ›

Ook zo klaar met die 'zomer' en weer helemaal toe aan de korte, donkere dagen die de herfst en winter voor ons in petto heeft? In dat geval zit je met de EP The Vile Maxim van Hatemonger helemaal goed. Het mag dan nog wel zomer zijn, de zonnestralen verdwijnen acuut bij het horen van dit eerste, officiële materiaal waarmee de band een ode brengt aan death metal van de oude Amerikaanse en Zweedse school. In de bezetting vinden we muzikanten terug die een verleden hebben bij meerdere bands waarvan Novembers Doom en Yakuza de meest bekende namen zijn.Lees verder ›

Wat is er meer Zweeds dan Ikea en Abba? Viking Metal natuurlijk! Terwijl Amon Amarth en Unleashed bij het grote publiek meer bekend zijn, bestaan er natuurlijk wel meer bands die viking metal brengen. En dan bedoel ik echt pure viking metal en niet het ruimere Pan-Germaanse metal waar bands als Varg zich aan bezondigen. Zo bestaat er ook een band die Wulfgar heet. De bandleden komen uit het kleine Bromölla, helemaal in het zuiden van Zweden, en de band bestaat reeds sinds 2005. Deze From The Ashes is ondertussen al de derde plaat en men is overduidelijk en open en bloot fan van Amon Amarth. Dat wordt met dit nieuwe album nogmaals in de verf gezet. Nou, en dan? Er is niets mis met je spiegelen aan goede muziek, toch?Lees verder ›

Kijk in een willekeurige supermarkt bij de tijdschriftenafdeling en je vindt ze: driestuiverromans waarin volgens een vaste formule de lezer wordt getrakteerd op een verhaal vol hartstocht, waarin een man en vrouw verliefd worden maar pas na het overwinnen van allerlei problemen voor altijd samen kunnen zijn. De muziek van Neal Morse laat zich in toenemende mate luisteren als het muzikale equivalent van de driestuiverroman. Alleen al in de afgelopen tien jaar bracht hij onder eigen naam en met The Neal Morse Band, Transatlantic en Flying Colors maar liefst veertien studioalbums uit met eigen werk. Het is dankzij de samenwerking met andere muzikanten dat de muziek doorgaans toch interessant blijft.Lees verder ›