Witchpit – The Weight of Death

Geschreven door op 06-05-2022 om 23:30.

Toen ik het korte persbericht las over deze vierkoppige sludgemachine uit South Carolina, dacht ik heel even dat Southern Lord eindelijk weer eens met iets nieuws kwam. Het is echter het Italiaanse Heavy Psych Sounds Records dat deze band wist te strikken. Voor Witchpit een droom die uitkwam. The Weight of Death is het debuutalbum van deze sludge band uit de Amerikaanse staat en werd direct door niemand minder dan Mastodon’s Brann Dailor via YouTube de hemel in geprezen. Hoe veel mooier wil je het hebben?

Het doet Witchpit geen recht om hen een pure sludgeband te noemen. De riffs op het zes nummers tellende album hebben veel weg van die van High on Fire’s Matt Pike: krachtig en vooral niet te ingewikkeld. De rasperige zang van Denny Stone deed mij in eerste instantie denken dat ik met een hardcoreband te maken had. Zijn stijl van zingen lijkt namelijk erg op die van John Brannon. Brannon was met Negative Approach in de jaren ’80 (van de vorige eeuw) één van de grondleggers van de American Hardcore. Op papier een zeer interessante combinatie.

The Weight of Death begint met OTTR. Vanaf de start is het meteen raak. Snelle, eenvoudige, riffs wordt direct gevolgd door de raspende vocalen van Stone. Na ongeveer een minuut gaat even de versnelling eraf om daarna weer volop de beuk erin te gooien. Een heerlijk openingsnummer. The Blackened Fee, wat met bijna acht minuten de langste track van het album is, begint lomper en is een stuk trager dan OTTR. Na ongeveer een minuut lijkt het heel even alsof de riff van het eerste nummer weer wordt ingezet. Gelukkig is dat van korte duur. Het idee is wel hetzelfde: eenvoudige riff, alleen wat trager. Na vier minuten wordt het nummer wat hoekiger. Het had mij betreft de helft korter gemogen.

Witchpit

Het titelnummer The Weight of Death gaat over dat één procent van de wereldbevolking (de elite) zichzelf het recht heeft toegeëigend de aarde te vernietigen. De frustratie en woede hierover hoor je direct terug in het nummer: beukende drums, een felle riff en Stone klinkt boos, alsof hij in een hardcoreband zingt. Na drie minuten volgt er een korte solo van gitarist Thomas White, terwijl het nummer blijft doorbeuken tot het einde. De vierde track Autonomous Deprivation, gaat over verraad, een terugkerend thema in het leven van Stone. Dit nummer gaat specifiek over de Koerden. Een bevolkingsgroep die op zoek is naar mogelijkheden een eigen staat te creëren. “Sinds 1920 helpen de Koerden ons (de Verenigde Staten , -red.) in conflicten met allerlei toezeggingen. Maar als het puntje bij paaltje komt keren wij hen onze rug toe”, aldus Stone. Het nummer zelf is een stuk trager dan de vorige nummers, het klinkt doomachtig met sludge-elementen. Trage riffs, hoekige riffs, de zang wat op de achtergrond. Fire and Ice begint in een hoog tempo. Hier hoor je goed waar de gelijkenis met High on Fire vandaan komt: het zou zo Matt Pike kunnen zijn die je hoort rossen op zijn snaren. Het laatste nummer Mr. Miserum, klinkt, weer heerlijk zompig, precies zoals het hoort in een goed sludgenummer.

Tijdens het luisteren valt me op hoe prettig de plaat geproduceerd is. Niet te glad, niet te rommelig, alle instrumenten inclusief zang krijgen evenveel aandacht en zijn allen goed hoorbaar. Achter de knopen zat Phillip Cope, bekend van onder meer Kylesa. Ook al klinkt The Weight of Death niet al te glad, de productie had mij betreft wat gruiziger gemogen. Een andere ‘tegenvaller’ is dat The Weight of Death iets te rechtlijnig is met als gevolg dat de nummers wat op elkaar lijken. Maar who cares. Als je een half uur lekker wilt meebeuken is The Weight of Death daar de ideale plaat voor.

Score:

77/100

Label:

Heavy Psych Sounds Records, 2022

Tracklisting:

  1. OTTR
  2. The Blackened Fee
  3. The Weight Of Death
  4. Autonomous Deprivation
  5. Fire & Ice
  6. Mr. Miserum

Line-up:

  • Harold Smith – Drums
  • Thomas White – Gitaar
  • Denny Stone – Basgitaar en zang

Links: