Voordat Skara van start mag, hier eerst een foto van het olijke gezelschap, cheers!
Deze Noren komen aanzetten met een soort happy hardcore punk met postinvloeden. Ja, ik had er ook al geen zin meer in nadat ik daar achter kwam. Wie mixt er nu post-rock met crust? We Slave Our Days is de eerste 12″ langspeler. De gitarist/vocalist heet trouwens Jaap, wat volgens mij geen typisch Noorse naam is.
Op The Contracts vindt de band het nodig om na een olijk begin af te dwalen naar een nogal treurige outro, waarbij de luisteraar verdrietig moet worden. Het is alleen erg jammer dat het ongeloofwaardiger klinkt dan de paus op een skateboard. Op Into The Void vind je een gelijksoortige emotionele inconsistentie. Moet de luisteraar pissig zijn, blij zijn, hoopvol, verward misschien? Het muzikale verhaal mist een duidelijke lijn. Het samenspel klinkt prima in lijn, en hoewel de drums wat veel fills en accenten aanbrengen maakt dat het spannend. Wat de drums in hun schild voeren is niet altijd passend, en soms regelrecht slordig. Op Kids on the Barricades voel je gewoon de gitaren achter de drums aanhobbelen, met lomp aangeslagen snaren. Zo lomp dat het gewoon irritant is, alsof er niet goed gestemd is ook. De vocalen zijn schorre roepgrunts die vooral in de wat agressievere stukken goed tot hun recht komen. Zanglijnen zijn er niet, en je mag naar hartelust schreeuwen wanneer het je uitkomt. White Hare en The Day-to-Day Negotiations daarentegen, voorzien in punky vocalen die juist de plank volledig misslaan. De riff op dat laatste liedje lijkt overigens op een zonnestraal door de bewolking, want er komt bezieling en doelmatigheid uit. Eindelijk even wat lucht! De gitarist wil ik aanraden om het effectenpedaal voor de solo’s en leads uit het raam te smijten. Het klinkt veel te post-rock en psychedelisch om logisch bij deze muziek te passen. Sowieso snap ik geen reet van We Slave Our Days, help!
Ik ben emotioneel in de war na We Slave Our Days. Een album dat zo vreemd klinkt als de naam Jaap in een Noorse band. Deze heren beschikken over een redelijke instrumentbeheersing, dat is geeneens het echte probleem. Het probleem is dat er geen duidelijkheid is, geen structuur en logische dynamiek. Het klinkt als een grote jam waarbij maar zo wat ideeën bij elkaar zijn geflikkerd. De keuzes qua geluid vind ik ook vreemd, waarbij vooral ik vooral aanstoot neem aan de pedalen en vocalen. Het geheel is slecht ingespeeld waardoor We Slave Our Days sloffig overkomt. Misschien mis ik iets, maar ik eet liever een bord zuurkool dan dat ik deze plaat nog een keer op zet. En ik hou niet van zuurkool, dus dat wil wat zeggen.
Score:
50/100
Label:
Impure Muzik, Samuel Records, SM Musik, Bouwvakker, 2022
Tracklisting:
- The Contracts
- Into The Void
- Kids On The Barricades
- White Hare
- Illusions Supplied
- Rules For Fools
- Performativity
- The Day-To-Day Negotiations
Line-up:
- Jaap – Gitaar, vocalen
- Doudou – Drums
- Boris – Gitaar
- Tom – Basgitaar
Links: