The Last Ten Seconds of Life – The Last Ten Seconds of Life

Geschreven door op 30-01-2022 om 22:28.

Unique Leader Records heeft een echt neusje voor talent. Het Amerikaanse label bracht vorig jaar al enkele voltreffers onder haar hoede uit. Zo kregen First Fragment, Alustrium, Korpse, Humanity’s Last Breath en Distant vorig jaar allen een zeer positieve beoordeling. Toen deze plaat in onze promolijst verscheen was het dan ook een koud kunstje om mijn naam te noteren. Dat The Last Ten Seconds of Life zichzelf omschrijft als een mengelsmoes van nu-metal, rock en death schrikt enigszins af, maar kijkend naar het label zal dit wel een verkapte manier zijn om weg te blijven van een typering als deathcore. Eens kijken hoe dit uitpakt.

Ja hoor, dit is gewoon onvervalste death-/hardcore! Dan kun je er nog zoveel woorden aan vuil maken, maar de chugs en breaks verraden je toch. Links en rechts hoor je wel de muzikale invloeden, maar echt ver weg van de kern drijft dit Amerikaanse kwartet nergens. Verder omschrijft de band zichzelf als voer voor fans van Slipknot, Korn en Pantera. Ik snap wel dat het makkelijker te verkopen is als je een aantal grote jongens op je album kunt plakken, maar als we eerlijk zijn vinden we weinig elementen terug uit de genoemde bands. Wellicht dat de zwaar gedowntuned gitaren wat aan Korn doen denken, maar dat is alleen omdat ik deze bandnaam nu al twee keer getypt heb. Wat krijgen we dan wel? Zoals gezegd horen we dus deathcore. Vrij rechttoe, rechtaan zonder al teveel tierelantijntjes. Qua stijl doet me dat nog het meeste denken aan een mix van Hatebreed en het gewicht van een band als Whitechapel. Hierbij is de muziek duidelijk gestoeld op hardcore en vinden we ook flink wat slammende passages terug. Dat levert een mix tussen langzame, beukende secties en het snelle, brute werk. Alleen weet dit The Last Ten Seconds of Life er helaas niet voor te zorgen, ondanks het muzikale geweld, om mijn aandacht echt te grijpen.

Zonder het allemaal overwegend negatief te maken (want hè, deze mannen kunnen meer dan ik ooit in mijn leven op muzikaal gebied zal bereiken), heeft deze zesde langspeler wat fundamentele gebreken. De nummers blijven niet echt hangen, waardoor ik de neiging krijg om er doorheen te springen op zoek naar memorabele momenten. Als ik heel eerlijk ben, vind ik die nergens. Ook de genrevreemde toevoegingen (zoals de ballade Vampire (A Blood Ballad)) weten niet voor het gewenste effect te zorgen. Muzikaal gezien is het niet slecht te noemen, maar het weet me simpelweg niet te raken. Dan zijn veertien nummers in bijna een uur best een lange zit. Bruut is het wel. Dus heb je gewoon zin om de buren eens van slag te maken? Knal deze dan door je luidsprekers!

Score:

65/100

Label:

Unique Leader Records, 2022

Tracklisting:

  1. Invictus Unto Fire
  2. Zapffe Isn’t Invited to the Party
  3. The Sabbath
  4. Birth of the Butcher
  5. Altar of Poison
  6. Guillotine Queen
  7. Hate What You Love
  8. Vampire (A Blood Ballad)
  9. Glory Be 2 Misery
  10. Wasted (Interlude)
  11. Sickness in Seattle
  12. Suicide Watch (Instrumental)
  13. A Lesson on Self-Preservation
  14. Procession

Line-up:

  • John Robert Centorrino – Zang
  • Wyatt McLaughlin – Gitaar
  • Mike Menocker – Basgitaar
  • Steven Sanchez – Drums

Links: