Headlines

Molybaron is een Frans-Ierse alternatieve metalband. Frans-Iers hoor ik je denken? Wel ja, want de band werd in Parijs opgericht door de Ierse zanger/gitarist Gary Kelly. De Dubliner verzamelde een paar plaatselijke muzikanten rond zich en bracht in 2017 de debuutplaat MOLYBARON uit. Deze werd vrij goed ontvangen en katapulteerde de band naar leuke plaatsen op verschillende Europese festivals. In mei dit jaar bracht de band in eigen beheer een tweede plaat uit: The Munity. Deze werd echter opgepikt door Inside Out Music en Century Media, waardoor de plaat eind oktober opnieuw werd uitgebracht en deze aldus op onze radar verscheen.Lees verder ›

Momentum is een progressieve rock/metal band uit het Nederlandse Hoorn. De band is in 2019 opgericht door Marc Schouten die behalve de zang ook de gitaar, bas en drums voor zijn rekening neemt op dit debuut album. Hij kreeg hulp van Raimon Schaap, die de lead gitaar voor zijn rekening neemt en Fons Flotman die op zijn beurt de toetsen bespeelt en mede verantwoordelijk is voor de teksten. Het unieke aan Momentum is toch wel dat de band in het Nederlands zingt, iets wat maar weinig bands doen binnen de rock/metal.Lees verder ›

Het is alweer een tijdje geleden dat Ivar Bjørnson (Enslaved) en Einar Selvik (Wardruna) in hun vikingschip stapten om op plundertocht te gaan. Het magistrale Hugsjá stamt namelijk alweer uit 2018. Dit werd voorafgegaan door Skuggsjá uit 2016. Op deze EP Hardanger richten ze zich op de mystieke geschiedenis van de Noorse plaats met dezelfde naam.Lees verder ›

Kill your servants perfectly van Old Man Wizard is veruit het minst metalgerichte album dat ik hier al mocht beoordelen. Fans van Ghost, liefhebbers van zachter materiaal, adepten van occulte nummers die niet vies zijn van progressieve invloeden (al zijn die misschien ook al 50 jaar oud) zullen hier met plezier voor gaan zitten.Lees verder ›

Misschien hebben we er een nieuw metalgenre bij; Warhammer 40k Metal. Dat is een hele mond vol en het klinkt ook nergens naar, maar Ivory Primarch, een duo uit Australië is blijkbaar hevig geïnspireerd door het Warhammer gebeuren dat ze er een band over hebben opgetuigd. Ik noem het overigens gewoon doom metal met sludge invloeden. Met As All Life Burns brengt de band hun eerste full-length uit op het Ierse Munk records. Het gemaskerde duo, luisterend naar Elzevir en Vorador (beiden namen uit de Warhammer franchise, gaan gehuld onder een vogelmasker en een gestreken tafelkleed. Ik heb zelf weinig op met Warhammer of verkleedpartijen, maar goed, ieder zijn ding. Dan de muziek, in zes nummers ploeteren zij zich een weg door een naargeestig doom-metal oerwoud. Lees verder ›

Unleashed ken ik van de verzamel-cd's die vroeger bij tijdschriften als Ablaze en Nordic Vision zaten. Diverse labels hadden ook van die albumd en Unleashed zat er altijd wel tussen. Ik herinner me dat het me toen al opviel dat er niet heel veel verschil in de nummers zat, ook al zaten er een handvol jaren tussen de nummers die ik dan hoorde. Het lot, in de figuur van mijn vrouw die vond dat ik mijn rommella even moest opruimen, bepaalde dat ik die verzamel-cd's weer vond en dat leverde een hoop 'Ohja!' en 'Pffff....' -momenten op. Unleashed zat aan de goede kant en toevallig stond deze nieuwe plaat in het aanbod voor de recensenten. No Sign Of Life is de titel en het is de veertiende plaat in dertig jaar. Je kunt een hoop zeggen, maar niet dat ze lui zijn.Lees verder ›

Ültra Raptör is een band uit Quebec, Canada en is uit min of meer hetzelfde hout gesneden als bands zoals Evil Invaders, Exciter, Liege Lord, Rage en Savage Grace. Het vijftal slaat je op hun eerste volledige album Tyrants om de oren met extreme snelheid, fraaie riffs, melodie, doordringende solo’s en volop elementen uit de traditionele heavy metal.Lees verder ›

Schip ahoy! De piraten van Running Wild zijn terug van niet lang genoeg weggeweest. Blood On Blood heet het nieuwe vlaggenschip en deze vaart verrassend genoeg uit met dezelfde bemanning als het laatste album. Zanger en gitarist Rolf Kasparek gaat natuurlijk al sinds het prille begin mee, maar de rest van de equipage werd geregeld vervangen doorheen de jaren. Stabiliteit is een mooi iets. Benieuwd of dit zich laat horen op deze nieuwe plaat!Lees verder ›

Black metal leent zich bij uitstek om inspiratie te putten uit en teksten te schrijven over satanisme, occultisme, donkere wouden, geesten en nihilisme. Zeker bands uit de eerste lichting van het genre schreven de teksten over dergelijke dingen. Black metalbands die heden ten dage stilistisch teruggrijpen op de begindagen van de black metal doen dat vaak nog steeds. Alles om trvu ende kvlt te zijn, nietwaar? Het is des te verbazender dat een Canadees eenmansproject er dan voor kiest om old-school black metal te maken en inspiratie te halen uit... een computerspel.Lees verder ›

Een plaat, A Trance For The Ever-Toiling Witch, die in 1994 is opgenomen en uitgekomen is in 1995, nogmaals heruitbrengen? Wat moeten we daar toch mee? Is er al niet genoeg muziek om naar te luisteren? Laat staan dat we tijd te over hebben om in alle krochten en spelonken te gaan snuisteren en zoeken naar verborgen pareltjes. Maar misschien ligt net daar de keuze voor dit album. Thokk is een Amerikaanse band die black metal maakt, waarvan de muziek ook drijft op een beekje aan synthpartijen. De heren noemen het zelf duistere, cryptische black metal. Nu, je kan schrijven wat je wil natuurlijk. De hond van de buren heet ook gewoon Woef. Het Sinistrari label, dat ook al zijn sporen verdient sinds 1992, brengt de demo (want dat was het toch in 1995) opnieuw uit, ditmaal op LP en CD.Lees verder ›

Wanneer je de bandnaam Doedsvangr in het Noors uitspreekt betekent dat zoveel als 'dood zwanger' (Doed svangr) of 'veld met doden' (Doeds vangr). Zanger Doedsadmiral (Doodsadmiraal) steekt zijn fascinatie voor de dood niet onder stoelen of banken. U kent hem overigens ook van zijn vocalen bij Nordjevel. Verder hebben we hier te maken met Shatraug (miljoen bands), BST (ex-Aborted) en AntiChristian (kent u van Tsjuder). Dat zegt overigens natuurlijk allemaal niet zoveel. Je bent zo goed als je laatste uitgebrachte album, en dat is in dit geval Serpents Ov OldLees verder ›

Dat klotecorona zorgde ervoor dat er maar liefst vier jaar tussen de albumreleases van Cradle of Filth zaten: ongekend voor de immer platen uitbrengende formatie rondom de kleine brulboei Dani Filth. Tussen Cryptoriana – The Seductiveness of Decay en de nieuwe zat enkel een live release van het legendarische Dynamo Open Air uit 1997. Maar alles is vergeven en vergeten met album nummer dertien: Existence is Futile. Het bestaan is zinloos. Dat wisten we al.Lees verder ›

Eindelijk is daar een nieuw album van Vildhjarta. Tachtig minuten lang geeft Måsstaden Under Vatten alles. Alles wat we van Vildhjarta verwachten tien jaar na het debuutalbum Måsstaden.Lees verder ›

Een ding moet ik de rockers van Lucifer nageven: ze kunnen uitstekend tellen in het Latijn. De veelbetekenende titel Lucifer IV laat zien dat dit album nummer vier is. De band rondom zangeres Johanna Sadonis (mag ik dat zo zeggen?) maakt licht occulte jaren '70 rock en doet dat sinds 2014. Lees verder ›

De Noorse zwarte grootheid Enslaved spuugde vorige maand een nieuwe EP uit en deze werd nog niet besproken door ons. Van pure black metal is al lang geen sprake meer want Enslaved ging steeds meer en meer de progressieve kant op. Deze nieuwste telg van de familie luistert eveneens naar de naam progblack en ik vind hem op het eerste gehoor best mooi.Lees verder ›