Het zal waarschijnlijk een unicum geweest zijn, toen in 2010 plots een Nederlandstalige plaat in mijn eindlijst stond. Akelei, met De Zwaarte van het Doorstane, zowaar met een doomplaat, mensen schrokken zich een ongeluk. Ik interviewde de band wat later en dat leverde interessant materiaal op. Elf jaar later is er een EP, met drie lange nummers, goed voor dik 37 minuten bedroefde schoonheid. Het verhaal rond deze band begrijp ik nog steeds niet, wie wat wanneer gedaan en gezegd heeft en vooral waarom. Maar wat ik wel weet is dat – wie hier ook de schepper moge van zijn – hier weer diepe indrukken achtergelaten worden.
Zowel tekstueel als muzikaal weet Akelei opnieuw gevoelige snaren per dozijn te raken. Kwetsbaarheid met een grote K, met bevroren woede en boosheid die zich druppelsgewijs over periodes van jaren in verdriet omzet. Ik zou Akelei een innerlijke global warming willen toewensen, maar gezien de kwaliteit van de muziek ga ik dat niet doen. Een van ons begint als was het een klein kamerorkest, maar haalt er al snel de grote thema’s bij als polarisering, schaamte, de neerslag van opborrelende inzichten die als bronwater terugkomen na een lange periode van verzonken te zijn geweest in diepe gronden. Akelei brengt zijn doom op een nog meer serene wijze dan voorheen, met nog meer ruimte en aandacht voor het vocale en tekstuele, minder voor de metal. Ik zet ze meteen in dezelfde categorie als The Wounded.
Een van ons laat met drie nummers zoals gezegd een diepe indruk achter. Het klinkt als een demo, maar wel een demo die klinkt als een try-out in je bureau, waar je de EP afspeelt. Ik heb een aantal keer achter me gekeken om te kijken of ze er effectief niet stonden. Misha Nuis, Aline Kuiper, Ørnulf Sigernes, Lisette van den Berg en de sessiemuzikanten. De doomdreun resoneert nog steeds, de genregetrouwe melancholie blijft alomtegenwoordig, maar het is bijna een akoestisch uitvaartgebeuren geworden. Of dat erg is? Neen, zeker niet. Dit zijn nummers die zelfs in een poppy jasje (wie weet) gevoelige snaren zouden raken. Niet per dozijn, maar toch. Kwetsbaar, breekbaar, authentiek, met een randje metal. Redenen genoeg om als doomliefhebber eens te luisteren. En vergeet vooral niet De Zwaarte van het Doorstane eens op te rakelen mocht je die nog niet kennen.
Label:
Eigen Beheer, 2021
Tracklisting:
- Een van ons
- Nabij
- Hierna (van binnenuit)
Line-up:
- Misha Nuis – Alles
Link: