Headlines

Oef, het is geen gemakkelijke plaat geworden, deze vierde van Cynic. Nog niet eens zozeer vanwege de ingewikkelde titels die de korte ambientstukken tussen de songs hebben meegekregen. Mu-54*, DU-*61.714285 en Ec-ka72 zullen vast de titelgevende codes naar het hogere zijn. Nee, de moeilijkheid ligt erin dat Cynic-bezieler Paul Masvidal de door hem gekozen muzikale en spirituele weg inmiddels zover is ingelopen, dat vermoedelijk nog slechts een select groepje van fans hem kan volgen.Lees verder ›

Het miezert en het ziet er niet naar uit dat het vandaag nog echt licht gaat worden. Dat is het moment om de wereld buiten te sluiten en Blood Moon Rising op de platenspeler te leggen. De nieuwe van het Canadese The Tea Party speelt namelijk direct wat troostrijke warmte de kamer in die je het gevoel geeft dat de donkerte wel even prima is. Morgen is er weer een dag en dan zal het beter gaan.Lees verder ›

Het debuut van de Duitse thrashers van Paradox sloeg bij mij als puisterige puber destijds in als een bom. Dat ik daarin niet de enige was bewees de band middels een meer dan goed optreden op Dynamo Open Air in 1998. In 1990 kwam het tweede album  (Heresy) uit en Paradox werkte daarna aan een prima carrière.Lees verder ›

Deze twee Duitsers komen uit Kassel en Kozen om hun debuutplaat, I Am The Serpent, op Sol Records uit te brengen. Ze noemen zich, Nigrum Tenebris. I Am The Serpent is een plaat geworden vol rauwe, vuile black metal die teert op een tekstueel geheel dat gaat over lijden in al zijn vormen, de nietigheid van het bestaan en nog veel meer. In ieder geval lijkt dit duo toch stevig door de slang gebeten als je het mij vraagt. De slang die ervoor zorgt dat alle gif en vergif van de wereld door je aderen stroomt en je alzo aanzet tot het produceren van nog giftigere muziek. Gelukkig worden de heren in dit muzikale opnameproces ondersteund door Henri Sorvali van de Trollhouse Audio studio. Deze Fin kent één ieder als één van de grondleggers van de Finse grootmacht, Moonsorrow.Lees verder ›

Dying Hydra is een band met maar liefst twee ypsilons in zijn naam. Hoewel dit op zichzelf al een noemenswaardig feit is, kunnen we ook vermelden dat het hier om een driekoppige hydra gaat. Twee koppen bedienen een gitaar en een derde de drums. De baskop is er inmiddels afgehakt en, in tegenstelling tot de mythe, zijn daar geen twee koppen voor terug gekomen.Lees verder ›

Blood Sport is een Finse speedmetalband waarbij de titel van deze EP de voorliefde voor staal en bloed verraadt. Bij dit soort albums weet je bijna op voorhand dat het niet mis kan gaan. Hot Blood & Cold Steel is het eerste kindje van deze twee muzikanten en hun sessiedrummer. Gates of Hell Records biedt het u aan.Lees verder ›

Op haar derde album The Great Nothing leidt het viertal je naar een wereld van epische melodieën, scherpe riffs en dromerige sferen. Voor rechttoe rechtaan death metal moet je verder zoeken; de muziek van Nightland is opgeklopt met orkestrale arrangementen. Dit vertaalt zich onder andere in piano en strijkers geïntegreerd in de muziek en een theatraal koor dat een prominente rol op het album heeft gekregen. De valkuil om daarbij het orkestrale gedeelte het album interessant in te laten vullen, terwijl het metalen gedeelte uit vooral inwisselbare riffs en blast beats bestaat, wordt gelukkig vermeden.Lees verder ›

k ben de Noren van Helheim een beetje uit het oog verloren. Niet expres, maar gewoonweg omdat ik er niet meer aan toe ben gekomen. Daar komt nu verandering in met het elfde album WoduridaR, wat in het oud Noors zoveel betekent als "De Wilde Ruiter". Getuige de albumtitel is er in thematisch opzicht niet veel veranderd, want de inspiratie komt voornamelijk uit oude mythes en sagen van de eens zo heroïsche Vikingen. Een beproefd concept waar de band zich altijd aan vast heeft gehouden.Lees verder ›

Een verzameling van sprookjes, vertelsels gebaseerd op het leven van een Oude Man. Dat is het geheel achter de teksten, of noem het, het centrale thema, op de achtste en nieuwste plaat van Thy Worshiper. Een band die oorspronkelijk nog in Polen het levenslicht zag maar nu hun pagan/folk - geïnspireerde black metal over de wereld uitspreidt via de Ierse hoofdstad Dublin. Het Poolse Pagan Records is dan wel weer bereid gevonden deze plaat uit te brengen. De plaat kreeg de titel Bajki O Staruchu mee. Vrij vertaald: sprookjes over een oude man, maar dat schreef ik al.Lees verder ›

Het Zweedse Astrophobos, genoemd naar een kosmisch gedicht van onze goede vriend en gevierd horrorauteur H.P. Lovecraft, volg ik sinds hun debuut Remnants Of Forgotten Horrors in 2014. Het duurde vijf jaar voor opvolger Malice Of Antiquity (2019) het levenslicht zag. Beide schijfjes liggen nog steeds hoog in mijn schuif: van de originaliteitsprijs geen sprake, maar de op de jaren ’90 geïnspireerde melodische black metal in het straatje van Dissection is catchy, energiek en afwisselend. Als grote fan van dat genre tel ik persoonlijk dan ook makkelijk 10 punten bij de score die mijn collega’s indertijd aan deze albums gaven.Lees verder ›

Met slechts vijf studioalbums in meer dan twintig jaar is Lock Up niet de meest productieve band van dit universum. Er zijn echter verzachtende omstandigheden aan te voeren. De bandleden hebben immers genoeg andere muzikale zaken om handen. Zo laat oprichter Shane Embury zijn dikke snaren ook resoneren bij Napalm Death, Venomous Concept en Brujeria en dan noemen we nog maar een paar van zijn bands. Alleen daarom is het al mooi dat Lock Up “maar” vierenhalf jaar na Demonizer met een opvolger komt.Lees verder ›

Behalve dat Tempest uit Nederland komt, Friesland om precies te zijn, kan ik niet veel informatie vinden over de band. Dat er meerdere bands zijn met de zelfde naam helpt hier ook niet erg bij natuurlijk. Goed, dan maar focussen op het belangrijkste onderdeel: de muziek! Die is er in de vorm van een titelloos debuutalbum waarop we een zevental songs aantreffen met een totale speelduur van circa 23 minuten.Lees verder ›

Zakk Wylde - werelds favoriete metalviking - is terug van weggeweest. Het is namelijk drie jaar geleden dat Black Label Society nog eens met een nieuw album kwam aanwaaien. In de tussentijd kon Wylde zich wel bezighouden. Zo bracht hij onder de naam Zakk Sabbath nog een ode aan zijn favoriete band Black Sabbath. Wylde was uiteraard jarenlang de vaste gitarist van Ozzy Osbourne. De twee hebben elkaar dan ook hoog zitten. Toch was Wylde niet te horen op Ozzy’s laatste albums. Naar het schijnt zou Osbourne tegen hem gezegd hebben dat zijn Black Label Society te groot was geworden en Wylde zich dus beter op zijn eigen band kon richten. Eigenlijk is dit een compliment voor Black Label Society en wat mij betreft volledig terecht.Lees verder ›

Bad Wolves heeft een nieuw album, weliswaar zonder Tommy Vext. Deze oer-conservatieve zanger was jarenlang het gezicht van de band, maar zijn mening rond de Black Lives Matter-beweging en het openlijk steunen van Donald Trump zorgde voor een barst in de relaties met zijn bandleden. Naar eigen zeggen stapte de zanger zelf op, maar zijn vertrek is nogal omgeven door een dikke mist. We zullen nooit weten wat er is gebeurd en eerlijk, het boeit me ook niet. Lees verder ›

Ik heb nog nooit van Green Desert Water gehoord, maar Small Stone Records stuurde ons de bands tweede plaat op en beloofde terloops dat deze heavy blues en psychedelia bevat. Nou kom op zeg! Ik moet al zwaar ziek in bed liggen vooraleer ik zo’n album geen kans zou geven. De bandleden komen blijkbaar uit Spanje. Mooi weer is ideaal voor stonerrock denk ik dan.Lees verder ›