Ik ben de Noren van Helheim een beetje uit het oog verloren. Niet expres, maar gewoonweg omdat ik er niet meer aan toe ben gekomen. Daar komt nu verandering in met het elfde album WoduridaR, wat in het oud Noors zoveel betekent als “De Wilde Ruiter”. Getuige de albumtitel is er in thematisch opzicht niet veel veranderd, want de inspiratie komt voornamelijk uit oude mythes en sagen van de eens zo heroïsche Vikingen. Een beproefd concept waar de band zich altijd aan vast heeft gehouden.
Sinds 1993 brengt Helheim de reeds gekende viking/black metal ten gehore, waarbij de harde pure black metal wordt afgewisseld met traditionele melancholische gezangen. Van oudsher zijn het min of meer genregenoten van het machtige Enslaved. Maar waar Enslaved verkoos om uit zijn eigen schaduw te treden en meer het progressieve pad op te zoeken, bleef Helheim gewoonweg Helheim. Zo populair als Enslaved is Helheim dus nooit geworden en ik geloof oprecht dat dit een bewuste keuze is. Dit is een band die zo getrouw zijn eigen muzikale expressie uit en zich vast blijft houden aan de kracht van de oude Noorse taal, de statuur van de trotse Viking die op het scherpst van de snede zijn duel uitvecht.
WoduridaR opent met Vilje av stål woest en laat je meteen terug verlangen naar oude tijden. De rasperige krijs, uitbrekende gitaren en verpletterende drums klinken nog even urgent als vele jaren geleden. Even later is er ruimte voor veel melodische riffs en begeleid onder de kenmerkende gezangen is het direct een feest voor het oor. Tegen het einde van het nummer wordt er zelfs adembenemend gesoleerd en smelten de krijs en de cleane gezangen samen. Keer op keer grijpen de Vikingen terug naar heftige en epische songstructuren, waarbij een akoestische gitaarriedel nooit ver weg is. Het heeft even tijd nodig vooraleer je de complexiteit van dit album kunt laten indalen, maar de beloning is er eentje van formaat.
Het razende titelnummer WoduridaR spreekt tot de verbeelding in dat opzicht. Ik vind het buitengewoon knap hoe Helheim toch telkens weer in staat is om de luisteraar te verrassen met onverwachte wendingen, intermezzo’s of agressieve uitspattingen. Ze voeren de strijd met finesse en inbeelding, maar ook vol overtuigingskracht. Voorzien van bijzondere instrumenten, waaronder bijvoorbeeld ook een mondharp, klinkt Helheim anno 2021 urgenter dan ooit.
Afgezien van het feit dat er op het gehele album prima nummers staan met voldoende afwisseling wil ik toch nog even het twaalf minuten durende Det kommer i bølger (Het komt in Golven) voor het voetlicht brengen. Dit is een nummer dat anders is dan de andere nummers: rustig, erg tragisch en wonderschoon ingezongen tot ongeveer de tiende minuut. Dramatische pianoklanken vullen de ruimte en brengen het nummer tot een apotheose die geenszins agressief is, eerder contemplatief van aard. Prachtig!
Enkel de bonustrack Hazard had voor mij niet gehoeven. Het nummer laat zich wegluisteren als een cover en zo eindigt de elfde plaat van Helheim toch niet helemaal naar mijn smaak. Desalniettemin heb ik de Noormannen wel gemist en leveren ze met WoduridaR een steengoed album af.
Score:
87/100
Label:
Dark Essence Records, 2021
Tracklisting:
1. Vilje av stål
2. Forrang for fiender
3. WoduridaR
4. Åndsfilosofen
5. Ni s soli sot
6. Litil vis madr
7. Tankesmed
8. Det kommer i bølger
9. Hazard (vinyl/digital only)
Line-up:
- Hrymr – Drums, keyboards, piano, gitaar (akoestisch), mondharp, zang
- V’gandr – Zang, bas
- H’grimnir – Zang, gitaar
- Reichborn – Gitaar
Links: