The Tea Party – Blood Moon Rising

Geschreven door op 25-11-2021 om 18:50.

Het miezert en het ziet er niet naar uit dat het vandaag nog echt licht gaat worden. Dat is het moment om de wereld buiten te sluiten en Blood Moon Rising op de platenspeler te leggen. De nieuwe van het Canadese The Tea Party speelt namelijk direct wat troostrijke warmte de kamer in die je het gevoel geeft dat de donkerte wel even prima is. Morgen is er weer een dag en dan zal het beter gaan.

Dat wil overigens niet zeggen dat we van (soms stevige blues)rock verstoken blijven. Zo trekt de gitaarriff van Black River de plaat vrij pittig op gang. Denk jaren ’70 hardrock, elektrisch vervormd zoals we dat ook wel kennen van de eerste soloplaten van Jack White. Maar waar de zang van de heer White nogal enerverend kan zijn is de bariton van The Tea Party zanger Jeff Martin veel donkerder en bijna berustend. Het is juist die combinatie van bluesy gitaarwerk en indrukwekkende zang die het trio zo kenmerkt. We horen het ook op Way Way Down, daar samen met dat derde element uit het bandgeluid: de oosterse invloeden die ook op eerdere platen al vonden, misschien nog wel het meest opvallend op het ooit door Nevermore gecoverde Temptation. Met deze twee nummers is al duidelijk dat Blood Moon Rising de fanatieke fans van de band niet teleur zal stellen.

Toch zijn het de rustiger songs die er boven uitsteken op dit eerste nieuwe album van de band in zeven jaar. Dat geldt nog niet voor het David Bowie-achtige The Beautiful. Die song blijft wat veel in hetzelfde register voort meanderen. Sunshower is echter andere koek. Akoestische gitaren, een zoemende bas en heerlijk gedubbelde zang nemen je weg van alledaagse beslommeringen: “Slip away!”. Je hoeft het ons geen twee keer te zeggen, al helemaal niet als we ons – ook als geheelonthouder – voelen wegglijden op de gevoelige gitaarsolo aan het einde van de song. De melancholie van Our Love dan zet al bij eerste keer beluisteren kippenvel op alle mogelijk denkbare plekken. Over een opnieuw rustige akoestische gitaar legt Martin zijn indringende vocalen. Dezelfde melodie die ongevraagd voor kippenvel zorgde, draagt ook het fraai georkestreerde refrein: “Our love is a leap of faith”. Mooi! En dat kan ook gezegd worden van Blood Moon Rising (Wattsy’s Song) met zijn Wild Horses-gevoel, zijn bluesy licks, en zijn wanhoop: “Tell me how I’ll find a way just to get through the day”. Het is samen met Our Love het nummer dat het meest onder je huid kruipt.

Fans van de band zullen inmiddels overigens wel in de gaten hebben dat op Blood Moon Rising niet alleen maar nieuwe nummers staan. Black River, Way Way Down en Blood Moon Rising (Wattsy’s Song) stonden immers ook al op de Black River-EP die de band enige jaren geleden in eigen beheer uitbracht. Hetzelfde geldt voor drie andere tracks die hun weg naar Blood Moon Rising hebben gevonden. Een ervan is de Led Zeppelin-cover Out On The Tiles (de song komt van het in 1970 uitgebrachte Led Zeppelin III) die een spetterende uitvoering krijgt met vettig gitaarwerk. Mooi is de gospel in het refrein. De song maakt nogmaals duidelijk: The Tea Party schaamt zich er geenszins voor om op de schouders van reuzen te staan. In het nog best herfstig klinkende Summertime horen we zelfs “Play some Led Zep, T. Rex”. Het is dan ook voor mensen die die bands waarderen dat The Tea Party interessant is.

Op cd en het digitale album volgen na de wel heel fijne regenrock van Blood Moon Rising (Wattsy’s Song) nog drie bonustracks. Isolation van Joy Division krijgt een dikke laag toetsen en luistert in de versie van The Tea Party prima weg. Dat is dan ook direct een bezwaar, want iets zegt ons dat dat juist bij die song nooit de bedoeling is geweest. Hoewel het nummer bedoeld is als steuntje in de rug in moeilijke COVID-tijden, krijgt de onbegrensde eenzaamheid van het origineel de voorkeur. Beter in de sfeer van de plaat passen de Morrissey-cover Everyday is Like Sunday en (uiteraard) de eerder akoestische live-opname van het eerder genoemde Way Way Down die de plaat passend afsluit.

Op Blood Moon Rising doet The Tea Party niet veel nieuws. Dat is na een carrière van meer dan dertig jaar ook niet te verwachten en de fans zouden het ook niet eens willen. Belangrijker is dat dit nieuwe teken van Canadees leven een mooie troostrijke luisterplaat is geworden die op geen beter moment in het jaar uitgebracht had kunnen worden. Nu maar hopen dat de band en de promotoren in Blood Moon Rising genoeg reden en mogelijkheden zien voor een oceaanoversteek. Dit is muziek die niet alleen in een verduisterde woonkamer maar ook op een donker podium goed tot zijn recht zal komen.

Score:

75/100

Label:

Inside Out Music, 2021

Tracklisting:

  1. Black River
  2. Way Way Down
  3. Sunshower
  4. So Careless
  5. Our Love
  6. Hole In My Heart
  7. Shelter
  8. Summertime
  9. Out On The Tiles
  10. The Beautiful
  11. Blood Moon Rising (Wattsy’s Song)
  12. Isolation
  13. Everyday Is Like Sunday
  14. Way Way Down

Line-up:

  • Jeff Martin – Vocalen, gitaar
  • Stuart Chatwood – Basgitaar, keyboards
  • Jeff Burrows – Drums, percussie

Links: