Bad Wolves – Dear Monsters

Bad Wolves heeft een nieuw album, weliswaar zonder Tommy Vext. Deze oer-conservatieve zanger was jarenlang het gezicht van de band, maar zijn mening rond de Black Lives Matter-beweging en het openlijk steunen van Donald Trump zorgde voor een barst in de relaties met zijn bandleden. Naar eigen zeggen stapte de zanger zelf op, maar zijn vertrek is nogal omgeven door een dikke mist. We zullen nooit weten wat er is gebeurd en eerlijk, het boeit me ook niet. 

Met Daniel Laskiewicz heeft de band nu een nieuwe zanger en neem van mij aan: meer Amerikaans kan hij niet klinken. Lekker “emo”, vol drama en dus overdreven theatraal bij momenten. Perfect voor deze band denk ik dan. Nee, dit Bad Wolves is niet bepaald een band die ik volg of zo, maar ik was wel benieuwd naar dit nieuwe album. De meeste mensen kennen deze groep waarschijnlijk enkel van die Cranberries-cover die enkele jaren geleden werd uitgebracht. Zombie is nog steeds het meest beluisterde nummer van deze band op zowel Spotify als YouTube, niet toevallig de media die jonge Amerikanen vooral gebruiken om naar hun muziek te luisteren.

Deze Dear Monsters verrast eigenlijk wel. De band klinkt bij momenten veel harder dan ik had verwacht en het emo-gehalte blijft verbazingwekkend binnen de perken. Ja oké, af en toe wil ik de zanger een zakdoekje toeschuiven want ik hoor dat hij het moeilijk heeft, maar als ik helemaal eerlijk ben moet ik toegeven dat ik het allemaal erger had verwacht. Openingsnummer Sacred Kiss geeft het volledige album eigenlijk goed weer. Melodisch, emotioneel en dan lekker hard op de manier waarop enkel nu-metalbands plegen te gaan.

Never Be The Same begint zowaar zoals de meeste Five Finger Death Punch-nummers uit de startblokken schieten. Dit is niet toevallig een band waarvoor Bad Wolves al meermaals het voorprogramma verzorgde. Tommy Vext verving in 2017 zelfs nog frontman Ivan Moody toen deze van zijn alcoholverslaving probeerde af te raken. Nauwe banden daar, zowel op muzikaal als persoonlijk vlak.

Het album biedt zijn luisteraars metalcoreriffs, nu-metalsferen, zelfs breakdowns en een leuke afwisseling tussen zuivere vocalen en wat ruwere grunts (nou ja, grunts). Toch bevat deze schijf ook een paar serieuze tenenkrullers. Comatose bezorgt me bijvoorbeeld net niet wat het belooft. Dat had een coma geweest waar ik nooit meer was uitgeraakt. De gitaarsolo op het einde houdt me net genoeg bij de les. Gone is dan weer perfect voor reclame voor doekjes tegen urineverlies. Weg is dat onzekere gevoel en vervolgens zie je mensen in een witte broek dansen op de tonen van dit nummer. Marketeer zou nog een goede job voor mij zijn.

Ik wijk weer af. Laat ik me liever concentreren op de nummers die me leuker in de oren klinken. On The Case bijvoorbeeld. Stevige nu-metal verweven met die Five Finger Death Punch-geur die zo rond deze band hangt. Geen slecht nummer hoor. Ook If Tomorrow Never Comes en House Of Cards bieden hun luisteraar net iets meer dan flauwe reclamemuziek. Ja, het is allemaal vrij melodisch en dus ook wel commercieel, maar het is ook niet dat deze band zich richt op de deathmetal- of grindcorefans natuurlijk.

Fans van Five Finger Death Punch, Papa Roach of Daughtry zullen deze nieuwe plaat van Bad Wolves wel kunnen smaken. Dit is de populaire kant van nu-metal, zonder daar neerbuigend over te doen. Dear Monsters zit muzikaal goed in elkaar, verliest zich soms net niet in emo, maar durft op de juiste momenten ook hard te gaan. Deze band zal het vertrek van Tommy Vext dus zeker overleven. Op termijn komt deze band er misschien zelfs beter uit.

Score:

70/100

Label:

Better Noise Music, 2021

Tracklisting:

  1. Sacred Kiss
  2. Never Be The Same
  3. Lifeline
  4. Wildfire
  5. Comatose
  6. Gone
  7. On The Case
  8. If Tomorrow Never Comes
  9. Springfield Summer
  10. House of Cards
  11. Classical
  12. In The Middle

Line-up:

  • Doc Coyle – Gitaar
  • Chris Cain – Gitaar
  • Kyle Konkiel – Basgitaar
  • John Boecklin – Drums
  • Daniel “DL” Laskiewicz – Zang

Links: