The Dead Daisies – Radiance

Geschreven door op 24-10-2022 om 18:02.

Begin vorig jaar was ik behoorlijk in de wolken over Holy Ground, het eerste The Dead Daisies album met het strottenhoofd van Glenn Hughes (vroeger nog bij Deep Purple en Black Sabbath) in een hoofdrol. Minder dan twee jaar later levert de supergroep een nieuw album af, na veel toeren en wat liveregistraties als zoethouders. Is die nieuwe Radiance even opwindend? Je leest het hier.

Op zich gaat Radiance op dezelfde weg verder die de band met Holy Ground ingeslagen is. De zeventigjarige Glenn Hughes combineert nog altijd magistraal zijn zware basgeluid met een schitterende, krachtige en bij wijlen soulvolle rockstem. Mannen als hij gaan we missen als ze er ooit niet meer zijn. De rest van de bezetting is redelijk gelijk gebleven dit keer. Wel is er een verandering achter de drums: Brian Tichy zit daar weer en vervangt zo Dean Castronovo.

En de productie en muziekstijl? Ook die zit volledig in het verlengde van Holy Ground: alweer een groovy opzwepend geluid met veel aandacht voor stem en bas en loden riffs. Allemaal positieve elementen dus voor dit tien nummers tellende album (dat wel maar goed is voor 36 minuutjes). Alleen … de nummers zelf zijn net iets minder beklijvend.

Eigenlijk is het vrij eenvoudig. Heb je Holy Ground niet gehoord, dan zul je dit een meer dan behoorlijk hardrockalbum vinden dat je in één ruk uitluistert. Zit Holy Ground wel in je geheugen dan ga je automatisch vergelijken en merken dat er wat doorslagjes uit dat album hier terugkomen. Alsof het wat overschotjes zijn van de Holy Ground opnamesessies die toen weggelaten zijn.

Zelf hou ik het meest van de meer gedreven uptempo nummers. En dan steekt Shine On er toch wel bovenuit. Alles klopt aan zo’n nummer. En daar zit het stemgeluid van Glenn Hughes toch wel voor veel tussen, geholpen door een aanstekelijke ritmesectie en gitaristen die weten hoe het moet. Fraai!

Ook Face Your Fear, het openingsnummer, mag er zeker zijn. Iets trager maar gedragen door een simpele maar krachtige riff doet het je hoofdje automatisch stevig op en neer gaan en dan weet je dat het goed is. Idem voor Born To Fly dat voor mij net iets te kalm is maar wel wordt gered door de zang. Er zit wat Psycho Circus van Kiss in dat nummer zelfs. En Courageous zit ook in diezelfde lijn: helemaal niet slecht, wat meer slepend maar het zijn de stemmen die het doen.

Cascade wil ik ook zeker vermelden, want hoe goed kun je een riff, geschoeid op de leest van Tony Iommi, maken. Wel, zo goed dus. Als verderop de riff wordt vervangen door grooves, wordt het nog beter. In Kiss The Sun haalt men nog even de talkbox boven, je weet wel, dat apparaatje waarmee je met je stem je gitaarsound bepaalt, voor eeuwig beroemd sinds Livin’ On A Prayer van Bon Jovi. Maar het titelnummer Radiance zegt me bijvoorbeeld weinig en Not Human bevat een zware versie van een progrockgitaar, zonder me verder te boeien.

Radiance van The Dead Daisies geeft me dan ook een dubbel gevoel: op zich is de plaat helemaal niet slecht, maar na Holy Ground blijf ik wat op mijn stomende hardrockhonger zitten.

The Dead Daisies - band

Score:

80/100

Label:

SPV/Steamhammer, 2022

Tracklisting:

  1. Face Your Fear
  2. Hypnotize Yourself
  3. Shine On
  4. Radiance
  5. Born To Fly
  6. Kiss The Sun
  7. Courageous
  8. Cascade
  9. Not Human
  10. Roll On

Line-up:

  • Glenn Hughes – Vocalen, bas
  • Doug Aldrich – Gitaar
  • David Lowy – Gitaar
  • Brian Tichy – Drums

Links: