Moeders de vrouw had ‘de piepers’ hier vroeg op het vuur staan zondag 9 oktober. Het tijdsschema (onder voorbehoud) van Dynamo in Eindhoven gaf namelijk aan dat de eerste band van de vier in totaal, vandaag zou gaan starten om 18:30. En zoals dat vaker in mijn geval is, begint de band die het hoogst op mijn lijstje staat om eens live te zien, als eerst. Wat stond er dan op het programma, oude aardappeleter? Nou, een tour die vorig jaar al had plaats moeten vinden, maar door bekende reden deze zondag pas zijn doorgang kon vinden: Lionheart, Terror, Get The Shot en Dying Wish. Een fijn avondje vol (metallic) hardcore op zondagavond dus. MaartenO stapte in de gele burgerrups richting Eindhoven.
Gelukkig attendeerde een collega van Zware Metalen mij een dag eerder op het feit dat Eindhoven heel het weekend in het teken stond van een marathon, waardoor het ritje met de auto doorgestreept kon worden. Enfin, strak half 7 stond deze jongen paraat in de zaal van Dynamo, inclusief oordopjes en een overschot aan ijzer vanwege een vol bord spinazie. Niets hé… Gelukkig smaakt de pils goed en mogen we rekenen op een binnenkomer van jewelste. Iets voor de klok van zeven besluit het Amerikaanse Dying Wish dat het wel genoeg was met de rust. Met de botte bijl mept het gezelschap zijn eerste tonen de zaal in en vrijwel meteen reageren enkele fanatiekelingen voor het podium. Goedenavond, we zijn wakker! Zoals eerder geschreven kwam ik hier min of meer voor richting Eindhoven, want het debuut van vorig jaar draai ik nog regelmatig. Alle nummers die langskomen in de set staan uiteraard op die plaat en teleurstellen doet het resultaat ook live allerminst. Oké, de podiumpresentatie van met name frontdame Emma Boster is behoorlijk geforceerd en de karatetrappen versterken dat gevoel, maar toch zweept ze het boeltje behoorlijk op, zover dat nog nodig is buiten de opgefokte muziek om. Wat details die op het album goed hoorbaar zijn verdwijnen wat naar de achtergrond, de cleane zangpartijen worden nagenoeg allemaal weggekrijst maar toch staat Dying Wish als een huis. Metalcore met een flink portie venijn zoals we het graag horen, en dat de ritmesectie weet wel raad weet met de combi ondervinden we op deze avond in levende lijve. Lekker begin!
Als je opzoek bent naar verrassende muziek, heb je het vervolgens bij
Get The Shot hard te halen. Waar het Canadese kwintet wel patent op heeft, is ultra lompe beatdown hardcore. Vele aanwezigen keken naar dit optreden uit, getuige het aantal shirts in de zaal. Vers van de pers is de plaat
Merciless Destruction, maar vanavond komen ook ‘klassiekertjes’ langs die jan en alleman uit volle borst laten mee brullen zoals
Faith Reaper,
Blackened Sun en
Cold Hearted. Het aantal oproepen richting het publiek om iedereen naar voren te laten komen, een moshpit te bouwen of te laten stagediven ligt hoger dan het aantal hardlopers dat zich deze ochtend in Eindhoven heeft gemeld voor de start van de marathon, maar ook
Get The Shot weet de inmiddels goed gevulde zaal met gemak uit de hand te laten eten. Dat zanger J-P zichzelf tijdens het eerste nummer al direct in het publiek begeeft en later door wat mensen voor het podium -balancerend op zijn knieën- omhoog laat houden terwijl hij een hardcore-speech geeft, is typerend voor het ruige maar ook weer toegankelijke karakter dat de band uitdraagt. De thrashy gitaarriffs vliegen om de oren evenals de stagedivers, het geblaf vindt veelvuldig zijn weg door de microfoon en de breaks en beatdowns blijven komen terwijl we richting het eind zelfs een ingetogen wall of death mogen noteren. Live legt de voorspelbaarheid van de muziek het voor mij af tegen de energieke prestatie die men op het podium laat zien, maar op album kan het toch wat minder bekoren. Echter, over de brok positieve energie die van het podium spat kan niemand het oneens zijn vanavond, chapeau.
Dat
Terror niet als headliner staat geprogrammeerd op deze avond, is ongetwijfeld omdat de band ook langzamerhand het stokje zal gaan moeten overdragen. Heel langzaam dan, want er is vanavond maar één band die met speels gemak zijn doel weet te bereiken en dat is die van Scott Vogel en zijn kameraden. Zodra
25th Power en daarna
Overcome worden ingezet mag de hardcoreband uit Los Angeles rekenen op goede bijval van het publiek. Mooi om te zien dat alle bandleden met veel spelvreugde op het podium staan en nog steeds strak spelen. De glimlach van zanger Scott lijkt per gespeeld nummer toe te nemen en waarom ook niet. De omstandigheden zijn perfect, want
Spit My Rage,
Cannot But Hate (helaas zonder Corpsegrinder) en
Always The Hard Way voelen voor iedereen als een warme douche op een koude winterdag. Het goede geluid in Dynamo mag bovendien (ook bij de andere optredens) zeker benoemd worden, want het draagt absoluut bij aan een toffe concertavond. Terwijl de voetjes goed losgaan en er voor het podium genoeg ledematen op te vangen zijn, vliegt de tijd voorbij. Met
One With The Underdogs,
Keep Your Mouth Shut en afsluiter
Keepers Of The Faith sluit men waardig zijn optreden af en kunnen we tevens opmaken dat
Terror live veelal terug grijpt richting zijn oude werk. Dat terwijl het nieuwe
Pain Into Power goed te versmaden is. Dat zou dan de enige kanttekening zijn, want voor haast iedereen in de zaal zal dit vijftal vanavond hét optreden van de avond zijn geweest.
Aan headliner
Lionheart de lastige taak om deze avond af te sluiten. Inmiddels hebben we drie behoorlijk degelijke optredens gezien en lijkt de fut er min of meer uit te zijn bij de meeste aanwezigen als het Californische kwintet aftrapt. Dat doen de mannen van de ‘westcoast’ uiteraard met de opzwepende intro
Cali Stomp. De matige publieksreactie tijdens deze opening blijkt een voorbode voor wat volgt, want hoe hard de goed zingende frontman Rob Watson ook zijn best doet, de vlam slaat niet over tijdens het concert. Persoonlijk heeft de band mij altijd weinig gedaan omdat de hardcore voorzien is van continu dezelfde ‘schwung’. Dat blijkt ook live niet anders te zijn. Ieder nummer bezit groovende gitaarstukken en wat leuke breaks of moshparts, maar het geheel smaakt ondanks een keurige uitvoering al snel als eenheidsworst. De weinig energieke podiumpresentatie van de ritmesectie zorgt bovendien ook niet voor verandering. Dit terwijl drummer Jay Scott een heerlijk optreden zit weg te beuken, want de man lijkt geen noot te missen. Tegen de tijd dat de nieuwe single
Death Comes In 3’s,
Live By The Gun, Vultures en
Born Feet First inmiddels ook zijn langsgekomen, besluit ik om richting het station te lopen. Na
Terror spelen zou eigenlijk verboden moeten worden. Wellicht hebben de bands eerder op de avond al voor genoeg voldoening gezorgd bij mijn innerlijke mens. Hoewel: die puntzak met gefrituurde aardappelen en een goede klodder mayonaise erop maakte de avond compleet. Toch weer die aardappels hé…
Datum en locatie
9 oktober 2022, Dynamo, Eindhoven
